τα λέμε αύριο....

ονειρεύομαι ότι στέκομαι μπροστά σ' ένα σπίτι…σ'ένα ψηλό σπίτι με μεγάλο παράθυρο, με ξυλόγλυπτες λεπτομέρειες….έχω σταματήσει εκεί στο πεζοδρόμιο γιατί συνειδητοποίησα ότι μέσα βρίσκεται….αν χτυπήσω το κουδούνι θα έρθει να μου ανοίξει….ή θα έρθει κάποιος άλλος…θα ψάξω όλο το σπίτι μέχρι να τη βρω…τι γυρεύει εκεί αφού δεν είναι το σπίτι μας…δεν μοιάζει καν με το δικό μας όνειρο….για να λύσω αυτό το μπλέξιμο αφήνω το μυαλό μου να περιπλανηθεί αρχίζοντας απ' τη γωνία…. ανηφορίζοντας, και πριν φτάσω στο σπίτι του ονείρου μου συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει τέτοιο σπίτι, και απότομα ξυπνάω….

ιλυ............