αναστρέφοντας τη ροή....

οταν αγαπάς δεν σε πτοούν οι κακουχίες...είναι καλοδεχούμενες....γιατί ειναι τρόπος ζωής, προσπαθώντας να κάνεις τον άλλον να νοιώθει ποιό άνετα-ευχαριστα.....
προσπαθείς να βοηθήσεις και μερικές φορές νοιώθεις επίθεση....στο μεταξύ λείπει η επικοινωνία για θέματα....νομίζω πως τα καταλαβαίνει όλα, αλλά φοβάται το βήμα...πόσο όμορφο είναι να βλέπεις το άλλον ως Πανέμορφο ον, να προσπαθείς να νοιώσεις την γοητεία του....και αναρωτιέσαι από πηγάζει αυτή η ηδονή της μορφής, βλέποντάς τη να καλπάζει στο δρόμο της...και μπρος σε ξαφνικές εμφανίσεις λοξοδρομεί εμφανώς....
δεν ζούμε τη ζωή μας μόνοι μας....αρθρώνουμε λόγο, διαλεγόμαστε, επικοινωνούμε, ανταλλάσσουμε εμπειρίες, αναζητούμε διαρκώς τις αιτίες των πραγμάτων, τα νοήματα της ζωής, την αισθητική της ζωής μας.....χαϊδεύουμε γήινα σώματα....χνωτίζουμε τη φύση μας....

αγαπάμε.....

κάποτε θα 'μαστε μαζί να το θυμάσαι
κάποτε μες στην αγκαλιά μου θα κοιμάσαι
κάποτε θα 'μαστε μαζί μην το ξεχάσεις
κάποτε με τον έρωτα μας θα τα χάσει
κάποτε θα'ρθει η κατάλληλη στιγμή
κάποτε θα είμαστε μαζί...

"ήταν εκατόν είκοσι τεσσάρων χρονών...ήμασταν δύο..."
όσοι αγαπάνε δεν πεθαίνουνε...

"εσύ και εσύ είναι ώρα ...."...ακόμα δεν μπορέσαμε....