... όταν υπάρχει Άνθρωπος...

Λουλουδένια μου λείπεις....


Σ' αγαπώ....

δεν συγκρίνονται άνθρωποι...όταν υπάρχει Άνθρωπος....

αυτό με αναστατώνει...

σήμερα κλείναμε το ρήμα....στην παθητική φωνή...

αναστατώνομαι 
αναστατώνεσαι 
αναστατώνεται 
.......

ιλυ...................................

τα πιο όμορφα πράγματα....

τα πιο όμορφα πράγματα δεν σκαλίζονται στο κιτρινωπό χαρτί, ούτε λέγονται με λέξεις....τα ζεις....

Καλημέρα Ζωή μ...
ιλυ..........

ξέρεις κάτι...?

όταν μου ζητάς κάτι, όταν μου μιλάς, αυτό με αναστατώνει...

ιλυ...............

post....

η συντροφιά μαζί της με κάνει να χάνω την αίσθηση του χρόνου....όλες οι άλλες "επαφές" με κάνουν να νιώθω ότι χάνω χρόνο....

"νικα"

....τάσεις....

ανθρωπιστικές τάσεις....

ονειροπαρμένα....

.... Ιθάκη της ζωής μας...

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες,..........γεμάτος γνώσεις.
............................................,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
...................................................

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
..................................................
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
..............................................

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν......


....Ιθάκη ο ένας του άλλου.... ο θεός Ποσειδώνας μπορεί να ταράζει τη θάλασσα, αλλά ξέρεις να την αγκαλιάζεις και να είσαι πάντα ερωτευμένος με αυτή....

ιλυ...............................................

ζωγραφισμένα τα λόγια σου κρατάω ....

ζωγραφισμένα στο χαρτί
τα λόγια σου κρατάω
ζωγραφισμένα στην καρδιά 
τα μάτια πα 'γα πά     ω
στη καρδιά μου έχει ανθίσει το λουλούδι μου
έλα νύχτα για ν’ ακούσεις το τραγούδι   μου...

άνοιξε αγκαλιά!!!...

με βρήκες λίγο πριν το πέρασμα της μεγάλης κοιλάδας,
ανέβαινα σιγά την ανηφόρα…
χέρια πόδια λυτά…
όσο η απουσία μεγαλώνει,
τόσο στένευε ο δρόμος
σε τοπίο επικλινές, υγρό, δασώδες....
που τα δένδρα μιμούνται κινήσεις Αυτής…
και ξαφνικά φάρδυνε απεριόριστα...
Θεέ και Κύριε...
η πνοή μου σε μια στιγμή,
εξερράγη μέσα μου...
η τελευταία λέξη όμως,
αυτή καθ’ αυτή
βροντοφωνάχτηκε σ’ αυτό το μονοπάτι,
που κατά τύχη έμεινε ορθάνοιχτο
Αυτήν…..που πάντα αφουγκράζομαι
και προσπαθώ να είμαι δίπλα…

...

γιατί δεν πυροβόλησε!!!....

σήμερα έκανε μια προσπάθεια που είχε χρόνια να κάνει....τι ήταν εκείνο που την ώθησε?...δεν μπορούσε να περιμένει, κάλεσε άλλον και όταν ήρθε...έμεινε...με μια συγνώμη γύρισε πίσω...
τι ήταν εκείνο που την έκανε να κάνει αυτή την κίνηση...δεν ήταν δικό της, είχε μπει σε συντήρηση, από χθες, αφού δεν είχε ανοιχτεί, μόνο η καφέ κορδέλα είχε αφαιρεθεί....και πόσο καταναλώθηκε ύστερα από αρκετό χρόνο? ... σχεδόν τίποτα, κανένας άλλος δεν φαίνεται να πήρε κομμάτι, έλλειπε τόσο, λες και το γευτικαμε μαζί....

σ' ευχαριστώ.....
ανέλπιστα θαύματα....λες και ήταν μια αναβίωση του καφέ....
καμμιά φορά τα όπλα γλιστρουν...

είχα όνειρα...

αγιάζι των λειμώνων...
κρυώνουν τα λιβάδια......
με το λύχνο του άστρου ψάχνω να βρω την ψυχή μου...είχα όνειρα πολλά
και το λιμάνι είναι μικρό...

τα "ψιλά" γράμματα κάνουν τη διαφορά...
...στίχοι...!!!...

λησμονιές...

μιαν ανάσα γυρεύω....

σου φτιάχνω τραγουδάκια
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα....

το έγραψε για τη συντροφιά του...

Love is a fate...

Though I battle blind(ly)
Love is a fate resigned
Memories mar my mind
Love is a fate resigned

ορκίζομαι , όσο ζω...

ορκίζομαι , όσο ζω...
η γη να γυρίζει.....
 να γίνομαι σκόνη
και πάλι να υπάρχω....
ή ένα ή κανένα πάντα θα .....
ή ένα ή κανένα.....

καποτε δεν είχαμε αναγκη
από τιποτα για να 'μαστε καλά....
τωρα κοιταζομαστε στα ματια και προσπαθούμε να ξεχασουμε τι γράφαμε
καποια βράδια σε κιτρινα χαρτια...

ορκίζομαι, όσο ζω...

μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία....

Μια φορά κι έναν καιρό 
όπως λεν' τα παραμύθια 
κυνηγούσα τ' όνειρο 
για να μάθω την αλήθεια. 

Να 'ναι ήλιος, να 'ναι αστέρι 
ποιος την είδε ποιος την ξέρει; 
Αχ γιατί, αχ γιατί 
μοιάζει με καρδούλα κλειστή;

Μια φορά κι έναν καιρό 
κάποιος άγγελος διαβάτης 
σ' ακρογιάλι λαμπερό 
είχε γράψει τ' όνομά της.

Μα σαν πέρασε τ' αγέρι 
ποιος την είδε ποιος την ξέρει. 
Αχ γιατί, αχ γιατί 
να 'ναι σα μια σπίθα σβηστή;

Μια φορά κι έναν καιρό 
στην φωτιά και στον αγώνα 
την αντίκρισα θαρρώ 
σαν μια κόκκινη σταγόνα. 

Μα πριν βγει το καλοκαίρι 
ποιος την είδε ποιος την ξέρει 
Αχ γιατί, αχ γιατί 
να 'χει στη ζωή ξεχαστεί;

ily.............................

κρυφή ελπίδα...

πάνω στο κρεβάτι αναβλύζουν αλμυρά νερά λεκιάζοντας το δέρμα μου

αγκάλιασέ με....

αν δε σκέφτεσαι...

αν είναι η αγάπη αμαρτία
θα βγω να το φωνάξω με λατρεία...

αν δε σκέφτεσαι ενα πράγμα τοτε παύει να υπαρχει....

11 3 19

ειχε γραφτει σε παρελθοντα....

κάθε νότα που βγαινει απ' την κιθάρα, πηγάζει απο το βαθύ μέσα της και σε τυλίγει απαλά......μα κάθε νότα.....είναι μια τόσο περίεργη αίσθηση, που μοιάζει με ύπνωση και δεν το καταλαβαίνεις το πως μπορεί να γίνεται.....

https://youtu.be/k4hKnKOfXsI

Love is like the stormy sea,
that overwhelms everything in the first moments,
then the rainbow that colors everything,
dreams and moments,
then everything with time subsides,
the wave remains calm

έχουμε ενα παιδί...

σε ένα γάμο στην Ιταλία ο ιερέας είπε στους νεόνυμφους.....να είστε αγαπημένοι,να σεβαιστε ο ένας τον άλλο και να κάνετε πολλά παιδιά....μην αρκεστείτε αυτό που έχετε... ο έρωτάς σας είναι το πρώτο σας παιδί, θα το προσέχετε όπως και τα επόμενα...για όλα σας τα χρόνια....

ιλυ...........

θα την καρτερώ.....

 «άρρεν ου θήλυ» διφορούμενοι χρησμοί Πυθίας....

η αγάπη όλα τα μπορεί, η αγάπη όλα τα υπομένει,
η αγάπη όλα τα ελπίζει,δίνει ζωή στην οικουμένη
κι η γη γυρίζει κι η γη γυρίζει....αρχή και τέλος δε γνωρίζει....
 φέρνει το σύννεφο να κατεβάσει βροχή... φυσά σαν άνεμος γερνωντας δέντρα...κάθε στιγμή γυρίζει και σταματούν οι πίκρες... κλείνει λιμάνια... σταματά τρένα στο σταθμό....κυλά βράχια, δρόμο δεν αφήνει για χωρισμό...


ναι!!!...η αγάπη όλα τα μπορεί, η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη συγχωρεί, η αγάπη περιμένει, η αγάπη  μοιράζεται, η αγάπη σε κάνει να νιώθεις παντοδύναμος, κυρίαρχος του σύμπαντος, η αγάπη σε γεμίζει με οξυγόνο τα πνευμόνια σου, η αγάπη σου κρατάει το χέρι σε όλη τη διαδρομή, σε σκεπάζει, σε φροντίζει κάθε στιγμή, βρίσκει χρόνο σε πιεσμένα προγράμματα, σε βάζει προτεραιότητα.....

νύσταξες άστρο μου, φεγγάρι μου,
στην αγκαλιά μου αποκοιμήσου....
όλα δικά σου μάτια μου,
κι ο πόνος σου δικός μου...
δίψασες λεύκα μου, κουράστηκες
ρίξε τις ρίζες σου σε μένα,
ήρθε βοριάς και ξεμαλλιάστηκες
πάρ’ την καρδούλα μου για χτένα...

Όλα δικά σου μάτια μου...

.... you ....

πρωινά...

έχουν νόημα???...

έπρεπε να γράφω, ή να έχουν νόημα?...την είδα μια φορά...ο χρόνος περνάει ανελέητα... υπάρχουν στιγμές που πέρασαν που δείχνουμε ότι τις αγνοούμε...
στιγμές που μας πλήγωσαν, που μας στεναχώρισαν,
 στιγμές που δημιουργούν ή καθορίζουν ένα αύριο....υπάρχουν στιγμές που μας φτιάχνουν την ημέρα μας....
και άλλες που μας έκαναν να αλλάξουμε πορεία...
ανθρώπινα είναι....
...

ακόμη κι αν περιβάλλεται από ανθρώπους....

ένα υποκειμενικό συναίσθημα,....

όπως το περίγραμμα...

γλυκειά νύχτα κι αυτή....ο αέρας σε τυλίγει χωρίς να σε παγώνει, χωρίς να σε ζεσταίνει...σε γλυκοτυλιγει...σε χαϊδεύει, σε ηρεμεί, σου δημιουργεί φαντασία....μια τέτοια νύχτα αν ήσουν στη θάλασσα θα είχε κύμα, που το καθένα καθώς πέρναγε δίπλα σου, σε τυλίγει και σουδινε και μια υπόσχεση, έτσι η θάλασσα σε κρατά ζωντανό....σε ηρεμεί, σε πλένει,σε χορταίνει, σε ελευθερώνει.....σε παίρνει στα σπλάχνα της....
σαν να περνάς από μπροστά με 'κεινο το κόκκινο,,,,,,όπως το περίγραμμα της σταμπας.....

...
τα χείλη μου διψούν το φίλημα....

Καριωτάκης...

17-6-20

όταν δεν μπορείς να το κρατάς ....το ποστάρεις...

όταν ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται...

παλεύεις.... παλεύεις....

 .για...την ΑΦΡΟΔΊΤΗ μιλάμε.... αν δεν το έχετε καταλάβει....
όσο και να παλεύεις, μπροστά της....τους κανόνες τους φτιάχνουν οι θεοί...
...

Ο Μάνος Χατζιδάκις και το αμάρτημα του να αγαπάς στη σημερινή κοινωνία!

Κάθε σπίτι κρύβει λίγη αγάπη στη σιωπή, μα ένα αγόρι έχει την αγάπη για ντροπή! Αυτοί ήταν οι στίχοι, του μεγάλου άσματος του Μάνου Χατζιδάκι: Όνειρο παιδιών της γειτονιάς, από το άλμπουμ Οδός Ονείρων, που αντιπροσωπεύουν ένα κομμάτι της σημερινής πραγματικότητας, την ντροπή πολλών για την αγάπη!

Ο Μάνος Χατζιδάκις έζησε σε μια εποχή που η ποίηση και η λογοτεχνία ήταν στο επίκεντρο, για αυτό η ευαισθησία που τον κατέβαλε ίσως να μη βρεθεί σε κανέναν άλλον καλλιτέχνη στο μέλλον. Δεδομένου του ότι η ελευθερία του διαδικτύου και η δυνατότητα οποιουδήποτε να αναδειχτεί, αλλάζουν την αντίληψη του ακροατή, έχουν δημιουργηθεί  νέου είδους «κουλτούρες» με πιο γνωστή αυτή της σημερινής ράπ!  

Επιστρέφοντας στο στίχο που ανέφερα πριν. Τα σημερινά τραγούδια που έχουν αγκαλιαστεί από ένα μεγάλο ποσοστό νέων (κυρίως rap και trap) περνάνε νοήματα σεξιστικά, προβάλλουν τη γυναίκα σαν αντικείμενο ηδονής του άντρα, προωθούν με ποικίλους τρόπους οποιοδήποτε είδος ναρκωτικού. Με έμμεσο τρόπο αποκλείουν όποιον δεν δείχνει τη κατάλληλη σκληρότητα, δηλαδή είναι ευαίσθητος, στη πεζή γλώσσα «γυναικούλα!». Αποδεικτικό αυτού, όταν βγεις έξω, πιο πολλές φορές θα ακούσεις τη φράση «@ντε γ@μήσου» παρά τη φράση «σε αγαπάω!»

Μήπως είμαστε λοιπόν ευαίσθητοι; η αγάπη μας πληγώνει και θέλουμε να τη καταπολεμήσουμε μέσω της «σκληρότητας»; Έχουμε περάσει σε μια νέα εποχή που πνίγουμε τα συναισθήματα μας με τη δήθεν «ανθεκτικότητα» μας! Χωρίς να το καταλάβουμε όμως γινόμαστε πιο ευάλωτοι, διότι απομακρυνόμαστε από τη τέχνη και τη δημιουργία, με αποτέλεσμα  να πονάμε περισσότερο και να μην ξέρουμε τι μας γίνεται, να μη καταλαβαίνουμε τι μας λείπει!

Ο Μάνος ήταν ευαίσθητος, αλλά όσο η ευαισθησία του έπαιρνε σάρκα και οστά μέσω της δημιουργίας, τόσο πιο δυνατός και παράλληλα «μεγάλος» γίνονταν. Είναι ψευδαίσθηση ότι το «μεγαλείο» το αποκτάς δείχνοντας μένος, κατακρίνοντας το κόσμο ή κρύβοντας τα συναισθήματα σου επιδεικνύοντας την δήθεν σκληρή πλευρά σου. Είναι όμως πραγματικότητα ότι κάθε δάκρυ που θα πέσει, κάθε αγάπη που θα νιώσεις και την  εκφράσεις θα φανερώσουν το κύρος και την αυτοπεποίθηση που ποτέ δεν ήξερες ότι κρύβεις, δίνοντας σου το «μεγαλείο» που ονειρευόσουν!

Του Γιώργου Τριανταφύλλου,

χίλιες φορές...

Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες
πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές
πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ...εσένα
Κι αν μείνει τ’ όνειρο μισό
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό
Ένα να λες σαν να `ναι χθες
Πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές...

Έψαξα έτσι ένα ψέμα σου να βρω
να μην μπορώ να τ’ ανεχθώ
και δεν βρήκα ούτε ένα
Κι έπειτα μέτρησα πάλι για να δω
αν είν’ τα λάθη μου εδώ
και δεν έλειπε κανένα...

https://youtu.be/zxtl_y4Omok

η αγάπη τείνει στον ορίζοντα....

...ο οριζοντας και γω, μόνοι...μια πορεία ατέλειωτη, δεν θα τον φθασεις ποτέ...είτε ξεκινησες, ειτε θα ξεκινήσεις κάποια μερα...περνάς δρομους, δάση, βουνά, ερήμους, ποταμια, θάλασσες...τα περνάς όλα ενα-ένα...τον ορίζοντα δεν τον φθάνεις ποτέ...ετσι ειναι η αγάπη μου, ετσι αγαπάω...πιστα στο όραμα....να σμιξω με τον ορίζοντα....

συμβαίνουν όταν μια νύχτα σε γλυκαινει..

με χώρισμα...

https://youtu.be/lQawVOeVOoE

I Love You..........oo.........

..αγαπημένη καρδιά μου, τα λόγια αυτά θάθελα να τα ζωγραφίσω...τον κόσμο
μες στα μάτια σου κοιτώ...

Καλημέρα.....

give me your hand....

δε γίνεται να μην υπάρχει τριγύρω μας κάποιος που να μη μας καταλαβαίνει, αφού οι φίλοι μας, η οικογένειά μας, τα ξαδέρφια μας, ο διπλανός μας, η άλλη μας ψυχή δεν είναι μόνο εκεί για τις χαρές.... είναι δίπλα μας και στα εύκολα και στα δύσκολα....όπως κάνεις και 'σύ.... όλα μπορείς να τα κάνεις, δεν θα σου πάρει κανένας τη δόξα....έτσι...σκέψου ότι δε γίνεσαι βάρος σε άτομα που μπορούν και θα σε βοηθήσουν.....που είναι δίπλα σου πάντα, και μη σε προβληματίζει σε ποιον θα μιλήσεις και ποιος μπορεί να σε βοηθήσει...στον πόλεμο δεν πάς ποτέ μόνος, ακόμα και ως σαμποτερ-κομαντος....ακόμα και στη σελήνη...ακόμα και όταν φεύγεις απ' τη ζωή, δεν φεύγεις μόνος, κι ας λες φεύγω να μην τους τυραννώ άλλο...γιατί ξέρεις πως στη ζωή ακουμπάμε το χέρι μας κάπου και αυτό συνεχίζει να υπάρχει για πάντα....πάντα κάποιος θα είναι δίπλα μας....

και στο ρινκ να ανεβούμε να παλέψουμε, για να έχουμε τη δυναμη να στεκόμαστε όρθιοι, αναζητούμε κάτι...

Σ' Αγαπώ......Λουλούδι της Ανατολης...

people help the people
give me your hand and I'll hold it....

ερωτας...καλοριφερ...

η αιωνιότητα του έρωτα είναι για τον μεγάλο, τον πρωτόγνωρο, απόλυτο και μοναδικό, ειδάλλως καταντάει βαρετή...ερωτας...να καίγεσαι, να πεθαίνεις, γιατί ξέρεις πόσο μοναδική μαχαιριά είναι...το συναίσθημα, πάθος, το φιλί, δεν είναι ποτέ λάθος...τα ξερεις τα γνωρίσματά του, ξέρεις την ένταση, την μοναδικότητά του...και το καλοριφέρ σε ζεσταίνει, σε καίει...

ιλυ........................πάρα πολύ....................................

σε βάπτισα...πιστά....

τόσο πολύ άλλαξα?... ψαχνω να βρω τη σκέψη μου, την καρδιά μου, τις στιγμές που ονειρεύτηκα, τους ουρανούς που έπλεα…. απομεινε μια σκιά λάφυρο, να την ακολουθώ προς ανεκπλήρωτα… με κοιτώ, εικόνα άγνωστη…δεν είμαι ‘γω…
ψάχνομαι στα μάτια σου που εσταζα μέσα τους…ακολουθώ κάθε σου λέξη, κάθε σου σκέψη, κάθε σου χτύπο, … έμεινα πολύ πίσω, μέχρι που έμεινα μια όαση οφθαλμαπάτης…
σε βάπτισα Jasmin  ΜελισσΆνθη, ΟΜΟΡΦΙΆ, Λουλουδένια…..Ζωή…. ναυάγησα στα όνειρα, πνίγηκα στην άμμο, εξανεμίστηκαν τα λόγια, σκόρπισαν στον ορίζοντα…
ανεκπλήρωτες ψυχές….

Ιλυ………..πιστά…..

μπερδεμένα...πανέμορφα....

υπήρχαν μηχανουργίες ....

ξένος...

γιατί νοιώθω ξένος...
..........
και δε χωράω στη δική σου την καρδιά
θα φύγω σαν ένας θεός ξεθωριασμένος,
ξένος, για πάντα ξένος.
............................
εγώ ο ξένος που σ’ αγάπησα πολύ

και σ' αγαπώ πάντα....

https://youtu.be/dUr4etjE36M

προσμονή...

περιμένοντας τον Άγγελο....
η εμπειρία της προσμονής μεγαλώνει....το ily.... θα στηρίζεται περισσότερο....
απέραντη η λαχτάρα μου να σου προσφέρω ένα ζεστό καφέ το πρωί....

ily........

ανασαίνοντας...

προσπαθούμε να σωσουμε τα παιδιά μας...από ενα νοσηρο κοσμο...

ily....

ανησυχώ για σένα, ανησυχώ
................
Τρέμω κακό μην πάθεις όπου πας...

Ιλυ

πες ...

να είστε καλά ψυχούλα μου....

αυτή η σιωπή, αυτή η γαλήνη, αυτή προπαντός η αγάπη...τη νύχτα κάνει μέρα, λαμπρό του ήλιου φως μου,
Γελούν τα χείλη στις άκρες τους...

πες τ.. ενα παραμύθι....

https://youtu.be/uAAO0LTIvkM?t=21

ily............

το Λουλούδι αυτό...το... Γιασεμί...

ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ ........, μ’ ακούς

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς...

Έννοια, έννοια, έννοια, έννοια μου καραμελένια μου αχ, έννοια μου...

ο χρόνος είχε σταματήσει κυλά...

κοιτάζοντας το Διαμαντένιο Φεγγάρι.....ο χρόνος είχε σταματήσει να κυλά...ο δρόμος ειχε παραδοθεί σε μια περίεργη τρυφερή, ζεστή, αέρινη σιωπή....τα άκουγα, δεν τα έβλεπα...

μου λείπεις....


Σ' αγαπώ....

"...τα Διαμάντια είναι παντοτινά..."

Υπάρχουν ακόμα.....Διαμάντια....

ιλυ.............................

σελίδα 1301, ή 0....

η αγάπη είναι ένα όνειρο, είναι μια πραγματικότητα...την σκοτώνεις μιλώντας ή γράφοντας συνεχεία γιαυτην... μπορεί να αναγεννηθεί στιγμιαία, αλλά μετά χάνεται...αλλά μερικές φορές μυστηριωδώς συμβαίνει ένα θαύμα βάζοντας εικόνες τη μία δίπλα στην άλλη...κι αν είσαι τυχερός, πολύ τυχερός το όνειρο γεννιέται ξανά...
ποιος φοβάται να φιλήσει τα δάχτυλά σου, ...ποιός φοβάται να φυσάει μές τ' αυτί σου... όχι εγώ....οι παλμοί αυξάνονται...
ένας Θεός ξέρει πόσο έχουμε ανάγκη λίγη χαρά για τη ζωή...αν κανείς δεν τραγουδά ερωτικά όταν φιλιεται!! ..η αγάπη δεν θα μπορούσε να 'ναι αγάπη χωρίς τραγούδι... τίποτα στη ζωή δεν είναι τόσο μαγευτικό όσο μια λαμπρή καλοκαιρινή ολόγιομη πανσέληνος.... κοίταξέ το πώς κρέμεται στον ουρανό, λάμποντας σου δίνει την ευλογία του...τι θέλουμε για τη ζωή...γέλιο, αγάπη, όνειρα....
δεν είμαι χαρούμενος, λείπει κάτι... λείπει και η φαντασία - είναι ο κήπος του Θεού - .... αγάπη μου, εσύ και 'γω, ερωτευμένοι πριν από καιρό!!!... πολλά χρόνια πριν!!!..με όνειρα και δική της ζωή, είχαμε άπειρους κόσμους ν' ανακαλύψουμε!!.. τραγουδώντας μαζί όλη νύχτα στο τηλέφωνο, πριν από καιρό!!..όταν ήσουν κάποια άλλη... αγάπη μου....σ' ευχαριστώ γι' αυτό που βλέπω... πριν από καιρό, όταν ήσουν κάποια άλλη...πόσο σε χρειάζομαι θα είσαι η τελευταία που θα το μάθεις... κάποιοι διαβάζουν βιβλία, κάποιοι γυαλίζουν τα παπούτσια τους, κάποιοι δεν εργάζονται και ξαγρυπνούν για να σκεφτούν!!.. κάποιοι αγαπούν, ζουν και εργάζονται γιατί αγαπούν...σε φιλώ...και να ξέρεις ότι θα κρατήσει για όλη σου τη ζωή!!!...σ' αγκαλιάζω και δεν θα σ'αφήσω να ξυπνήσεις... είσαι εκθαμβωτική... χαίρομαι όταν σε βλέπω...σε λατρεύω, το πώς μειδιάς, το πώς γυρνάς το κεφάλι σου, το πώς κοκκινίζεις, το πώς είσαι μια υπέροχη Μούσα, μια υπέροχη γυναίκα...
κάποτε με χρειαζόταν με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο,.. μπορεί να κράτησε μια μέρα!!.. μπορεί να κράτησε μια ώρα!!.. αλλά δε θα τελειώσει ποτέ!!!... είμαι ερωτευμένος μαζί σου...με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο θέλω να κλάψω!!.. όταν σε κοιτώ, με τρομάζει τόσο πολύ που σχεδόν δεν μπορώ να μιλήσω!!.. είσαι η έμπνευσή μου... ερωτεύομαι μαζί σου ξανά και ξανά....με έναν ιδιαίτερο τρόπο σου χρωστάω αυτό που είμαι!!.. ξεχωριστή για μένα στη ζωή μου απ'την πρώτη μέρα που σε γνώρισα,  απ'τη στιγμή που άγγιξες την ψυχή μου...με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο με έχεις κάνει να νιώθω, γεμάτος... αυτός είμαι...μου λείπεις!!..

σκοτώνουμε την αγάπη μιλώντας γι' αυτήν...

αναστρέφοντας τη ροή....

οταν αγαπάς δεν σε πτοούν οι κακουχίες...είναι καλοδεχούμενες....γιατί ειναι τρόπος ζωής, προσπαθώντας να κάνεις τον άλλον να νοιώθει ποιό άνετα-ευχαριστα.....
προσπαθείς να βοηθήσεις και μερικές φορές νοιώθεις επίθεση....στο μεταξύ λείπει η επικοινωνία για θέματα....νομίζω πως τα καταλαβαίνει όλα, αλλά φοβάται το βήμα...πόσο όμορφο είναι να βλέπεις το άλλον ως Πανέμορφο ον, να προσπαθείς να νοιώσεις την γοητεία του....και αναρωτιέσαι από πηγάζει αυτή η ηδονή της μορφής, βλέποντάς τη να καλπάζει στο δρόμο της...και μπρος σε ξαφνικές εμφανίσεις λοξοδρομεί εμφανώς....
δεν ζούμε τη ζωή μας μόνοι μας....αρθρώνουμε λόγο, διαλεγόμαστε, επικοινωνούμε, ανταλλάσσουμε εμπειρίες, αναζητούμε διαρκώς τις αιτίες των πραγμάτων, τα νοήματα της ζωής, την αισθητική της ζωής μας.....χαϊδεύουμε γήινα σώματα....χνωτίζουμε τη φύση μας....

αγαπάμε.....

κάποτε θα 'μαστε μαζί να το θυμάσαι
κάποτε μες στην αγκαλιά μου θα κοιμάσαι
κάποτε θα 'μαστε μαζί μην το ξεχάσεις
κάποτε με τον έρωτα μας θα τα χάσει
κάποτε θα'ρθει η κατάλληλη στιγμή
κάποτε θα είμαστε μαζί...

"ήταν εκατόν είκοσι τεσσάρων χρονών...ήμασταν δύο..."
όσοι αγαπάνε δεν πεθαίνουνε...

"εσύ και εσύ είναι ώρα ...."...ακόμα δεν μπορέσαμε....

άστο

ένα θαυμάσιο σώμα...

θαυμάζω τις ατέλειωτες δυνατότητές της...διαισθάνομαι πολλες μεταβολές που γίνονται μέσα της κάθε στιγμή και γίνονται αντιληπτές όταν γίνονται πολλές και εξωτερικεύονται άβολα...θαυμάζω τις δυνατότητές της και όταν τις βλέπω τη χαζεύω...εκδηλώνονται σαν απλές λειτουργίες σώματος και σκεψης....γνωρίζει το σώμα της όσο κανένας άλλος, αν και όλοι γνωρίζουμε το σώμα μας, αλλά δεν του δίνουμε σημασία... είναι ένα θαύμα, που βρίσκεται μέσα στη ψυχή της, στο κόσμο της και όχι σαν το θαύμα που αναζητάμε κάπου μακριά στο απέραντο σύμπαν....αυτό είναι το θεϊκο σώμα της... γι'αυτό το σώμα έχω πάθει μαζί της...είναι ένα απίθανο σώμα εξαίσιας ομορφιάς...μόνο ο έρωτας μπορεί να το δει αυτό...να το ανακαλύψει...

σε συνέχεια του "πανέμορφα κι αποκαλυπτικά"...

how I Love You....

σώμα μου φτιαγμένο από πηλό

χωρίς τίτλο...

πόσο λάθος είναι για μια γυναίκα να περιμένει από τον άντρα να χτίσει τον κόσμο που θέλει, αντί να τον δημιουργήσει η ίδια...
Μ. Μονρόε

λόγια από μια γυναίκα που τους άλλαζε σαν πουκάμισα...με πολλά προβλήματα, με έντονη ζωή, με το ρόλο ενός προσωπείου που καλλιεργούσε σε όλες τις ταινίες της αναζητώντας την αγάπη των γύρων της που τόσο της έλειψε στα παιδικά-εφηβικά χρόνια ..

τι λες?....μήπως δε φτιάχνεις τα πράγματα όπως θέλεις?....αν δεν συμφωνήσεις, τα σωστά σου είναι τόσο ...πολλά....που κι αν κάνεις κάποιο λάθάκι δεν φαίνεται...


ιλυ.....................

ποιητικές λεωφόροι....

Κυριακάτικο μεσημέρι τελευταίες ώρες της Άνοιξης...

μια ανοιξιάτικη περιγραφή...όταν όλα ανθίζουν, ομορφαίνουν πολύχρωμα, όταν ο ζέφυρος γονιμοποιεί το στίγμα...

ιλυ...