Θεέ μου πως την Αγαπώ....
αγάπη μου ...
πιστεύω πως εσύ είσαι η ζωή μου...
αν έχω την τύχη να σου δώσω κάτι που να κρατήσεις μέσα σου από την αληθινή ζωή...
αισθάνομαι....
ποτέ δε φανταζόμουν πως θα μπορούσα ν’ αγαπήσω έτσι....
κι αν σου γράφω έτσι που σου γράφω, δεν είναι για να με καταλάβεις...
άκουσα τον εαυτό μου να ψιθυρίζει «Θεέ μου πόσο την αγαπώ»....
σε συλλογίζομαι χωρίς μια στιγμή διακοπή....
όταν αγαπά κανείς και δεν έχει τον άνθρωπο του, πρέπει να βρει τρόπο να μην ξυπνά ποτέ του…
πόσα πράγματα που έχω να σου πώ ή να σου δείξω και που δε μ’ άφησε η λαχανιασμένη ζωή μας....
…ξέρεις πόσο πολύ είναι για μένα οι λίγες στιγμές....
…σου είπα ένα σωρό πράγματα, αλλά εκείνο που ήθελα να πω και μ έκανε να μουντζουρώσω τόσο χαρτί δεν το είπα:....
σε συλλογίζομαι...
αν μπορώ να σου δώσω μια μικρή χαρά, πρέπει να σου τη δώσω αμέσως...
αγάπη μου, θα με συγχωρήσεις γι’ αυτά, που είναι δύσκολο να ειπωθούν σε μια γυναίκα...
ρωτιέμαι καμιά φορά πως θα μιλούσες, αν ήσουν κοντά μου...
δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω τώρα, παρά αυτές τις ανόητες λέξεις.....
Καληνύχτα, αγάπη,...
από τον ερωτευμένο Σεφέρη....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου