μαζεύονται όλα τα προβατάκια....

η ζωή έχει πολλούς δρόμους....κάποτε όλοι συγκλίνουν, σαν να βγαίνουν σε πλατεία, σαν να μαζεύονται όλα τα προβατάκια τ' ουρανού να φτιάχνουν ένα σύννεφο μεγάλο....μαζεύονται τα σύννεφα σιγά – σιγά, απ' όλη τη ζωή, από τότε που αδίκησα, φαίνεται, μπορείς να το δεις, το αισθάνεσαι, σκέφτεσαι συνέχεια την καλή όψη των πραγμάτων για να μπορείς να είσαι λίγο ήσυχος....τουλάχιστον φαινομενικά.....
γνωστοί και φίλοι θεωρούν ότι είμαι ευτυχισμένος, πως η εργασία μου πάει πολύ καλά, πως όλη μου η οικογένεια έχει προοδεύσει....όλοι έχουν την εικόνα ότι έχω πάρει ότι ζήτησα από τη ζωή, ότι είμαι πετυχημένος, ότι είμαι μια χαρά....κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξέρει τι κρύβει η ψυχή του ανθρώπου, τι μαύρα σκοτάδια τον κατατρώνε όσο φαίνεται ότι όλα πάνε καλά....κανένας δεν ξέρει πώς ζει τη ζωή του ένας άνθρωπος....μόνο η καρδιά...

και γίνεται έτσι η ζωή.....μπάταρε.....

«ευχαριστώ» για όσα θετικά και όμορφα μου συνέβησαν τη μέρα που πέρασε....

ily......

η πλατεία του έρωτα......