Μια βοσκοπούλα αγαπώ,
μιά ζηλεμένη κόρη
και την αγαπώ πολύ
από αλάλητο πουλί,
δέκα χρονών αγόρι.
Μια μέρα που καθόμαστε
στα χόρτα τ’ ανθισμένα,
Μάρω, ένα λόγο θα σου πώ,
Μάρω, σου λέω, σε αγαπώ,
τρελαίνομαι γιά σένα.

................................

Μεγάλωσα και σε ζητώ...
.....................................


ο ήλιος ήρθε και ε ζέστανε....το γραμμοχαραγμένο σώμα...νερό ποτάμι ο ίδρωτας, φουσκώνει το ποτάμι....νερό πολύ τώρα έχουνε, να ποτιστεί το χώμα....


είσαι πολύ Όμορφη...........

είμαστε ακόμα.....ζωντανοί....

λόγια, απλά, ποιητικά, που έντυναν το κορμί....νοιώθω το κρύο ότι ρουχο και σε ποσότητα είναι πάνω στο γραμμοχαραγμενο δέρμα....

δεν έγραφα, ώσπου έγινα ένας καθημερινος δημοσιογράφος, ποιητής,.... προσπαθώντας να ασκηθώ στους γλωσσικούς ρυθμούς της καρδιάς....με ένα λογιδιο σαν τον άρρωστο, που ο πυρετός του έρωτα, τον κάνει να μιλά συνεχώς...

και ......αρχιζει μια στερεψη σκέψης, μέσα σε ένα μεγάλο θέλω,....αλλά δεν μπορεί να βγει σχεδόν τίποτα.....

δίχως όνειρο,.....διχως ταξίδια.....διχως έκφραση,.....δίχως έρωτα,.....διχως ίχνος παρουσίας,.....δεν υπάρχουν σώματα να ταξιδέψουν.....

....πολλά ξεχνιούνται πριν ειπωθούν...και η σιωπή δεν ειναι καταφύγιο...

να σε βλέπω.......

........κι εξηγούσ...    τον άνθρωπο, πως να διαλέγεις βουνά...........

νέα σύντροφος του Brad Pitt είναι η απόλυτη γυναίκα και απορούμε τι του βρήκε...

Από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η νέα σχέση του Brad Pitt με την καθηγήτρια στο MIT, Neri Oxman, τα διεθνή tabloids - και όχι μόνον- ασχολούνται συνεχώς και δικαίως. 

Η Oxman διδάσκει στο MIT και όπως γίνεται εύκολα κατανοητό αποτελεί πολλά περισσότερα από την απλή ταμπελίτσα: Η νέα σύντροφος του Brad Pitt. 

Αρχιτέκτονας, σχεδιάστρια, μηχανικός, φυσικός και καλλιτέχνης η 42χρονη  αμερικανίδα με καταγωγή από το Ισραήλ ηγείται ενός πρωτοποριακού εργαστηρίου στο κορυφαίο MIT το οποίο ασχολείται με την Διασταύρωση Υπολογιστικού Σχεδιασμούτης Ψηφιακής Κατασκευής, της Επιστήμης των Υλικών και της Συνθετικής Βιολογίας.  

Ενδεικτικά για την ίδια την Oxman και για όσα έχει καταφέρει είναι τα παρακάτω λόγια τα οποία μοιράστηκε πρόσφατα σε συνέντευξή της:

«Είμαστε τα προϊόντα των σχέσεων μας με τις πολλές μας ταυτότητες - όπως οι πόλεις που χτίσαμε, τα σώματα τα οποία αγκαλιάσαμε, τις αδελφές ψυχές που λατρέψαμε, οι μνήμες μας, τα όνειρά μας, ο πόνος που φυλάμε - ταυτότητες τις οποίες δεν μπορούμε να μειώσουμε σε μία συλλογή από ταμπέλες». 

Λόγω του βιογραφικού της πολλά ήταν τα δημοσιεύματα τα οποία την συνέκριναν  με την σύζυγο του George Clooney και την βάφτισαν ως η νέα Amal Clooney. Ήταν άλλωστε έυκολο αφού και οι οι δύο είναι έξυπνες, όμορφες και δυναμικές στη δουλειά τους. 

Η ίδια εμπνέεται από το Μπετόβεν, τον Μπέργκμαν, τη Βιρτζίνια Γουλφ, τη Μαρία Πόποβα αλλά και από την οικογένειά της και τους οδηγούς ταξί που τους νοιάζει τι ακούνε. 

Σχετικά με το εάν είναι φεμινίστρια η Oxman θεωρεί πως θα έπρεπε όλοι μας να είμαστε υπέρ του φεμινισμού και σε ερώτηση τι χρειάζεται να αλλάξει για να βρεθούν οι γυναίκες σε θέσεις - κλειδιά στην εργασία η ίδια απαντά: οι άνδρες. 

Μέσα στα μάτια σου μπορώ ό,τι ζητήσω να βρω...

υπάρχουν σημάδια στο δρόμο μας που μας δείχνουν από που να παμε
υπάρχουν σημάδια στην ψυχή μας.που μας δείχνουν το δρόμο που περάσαμε....
με αυτά τα σημάδια τα μάτια έφτιαξαν το θυσαυροφυλάκιό τους.. .

άσε με στα μάτια σου για πάντα να χαθώ....

Πότε θα σε δω......

Μένω μακριά .............
Μέρες ή μήνες χωριστά
Τι είναι ο χρόνος πως ορίζεται
Δίχως αγάπη κι αγκαλιά
Μένω μακριά από τα όνειρα
Τι να τολμήσω πια να δω
Χίλια σκοτάδια με τυλίξανε
Κι από μια σκέψη θα πνιγώ
Πότε θα σε δω......

σε ψάχνω....

I've never known a girl like you before
I hope to God I'm talkin' metaphorically
I've never known a girl like you before
And I've never known a girl like you before
Never, never, never, never

And I never met a girl like you before...

never................

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.....

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·

και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη...

για ποιά πλούτη μιλά ....

'γω ένα μονάχα σκέφτομαι...

απλώνοντας τα χέρια σα φτερούγες...

μέσα στο εγκαταλειμένο  όνειρο:...μουσική...

απ' τα παλιά, όταν μαθαίνεις ενοχές, αφή, στίξη...

παθών, τώρα ζητάς με πείσμα έστω μια συλλαβή...

ένα σημάδι για να σε ανεβάσει στη μνήμη...

με ένα ζεϊμπέκικο "παραγγελιάς"...

γι' αυτό ανέβηκε 'δω...

νωρις είναι ακόμα...01:06...

πάντα θα υπάρχουν τραγούδια που λένε όσα διστάζουμε να πούμε εμείς....όσα κρατάμε μέσα μας....

 Ναι, το έχω ξαναπεί

κι όσο οι λέξεις θα με αφήνουν
ακόμα να μιλώ, θα το υπενθυμίζω
φωναχτά ότι οι λέξεις φταίνε
αν όχι για όλα
πάντως για τα αξεπέραστα.........................

καλημέρα... με φιλιά και χάδια...

διασκευάζοντας το πρωινό μας....

Το πρωί να μου λες με φιλιά καλημέρα
Να έχεις έτοιμο ζεστό καφέ...

Να μαγειρεύω, να φτιάχνεις καφέ
Να σε γεμίζω με φιλιά και χάδια
Όταν ξαπλώνουμε στον καναπέ
Να διακοσμήσουμε μαζί το σαλόνι
Ακριβώς όπως θέλεις εσύ
Εγώ το μόνο που πρέπει να κάνω είναι,
Αυτό που μου λές εσύ....

τι όμορφα που θα περνάμε
Μες το σπιτάκι μας εμείς οι δυο
Βόλτες θα κάνουμε και θα γελάμε
Αρκεί να πληρώνω τον λογαριασμό...

Μ. Σάββατο, βράδυ, μαζί με τον άνθρωπό σου...για να έχει νόημα...

"Χριστός Ανέστη"...κόσμος πολύς το Σάββατο το βράδυ...12 παρά 20...25...περπατούσα και πήγαινα....μέσα από λοξοδρομάκια, δεν ηθελα τη φασαρία του δρόμου....οι γιορτές έχουν ένα νόημα...ποιό όμως το σημερινό (του Σαββάτου)?...μια φορά θυμάμαι να μην πήγα...είναι σημαντικό να γιορτάζεις, να κάνεις γιορτές με τους ανθρώπους σου, είναι σημαντικό για το καθένα μας να είναι μαζί με αυτούς...είναι σημαντικό να είσαι με τον άνθρωπό σου, με αυτόν που έχεις στη θέση της καρδιάς, στην θέση της ψυχής,....με παρέα ήμουν, μέσα σε πάρα πολύ κόσμο, δεν είναι δυνατόν να αισθανθεί κάποιος ούτε για απειροελάχιστο μόνος...αποκλείεται να νοιώσει κάποιος μόνος του περιτριγυρισμένος από τόσους ανθρώπους που κάποιοι μπορεί να είναι ή και να νιώθουν το ίδιο, να είναι μόνοι τους....έτσι δεν θα μπορούσα σε καμμιά περίπτωση να νοιώθω μόνος μου...αλλά δεν ήμουν με την καρδιά μου....δεν θυμάμαι να έχω πάει σε Ανάσταση δίχως να έχω πάρει τα ανάλογα κεριά-λαμπάδες...

"Χριστός Ανέστη"...λέω....ψυχρή κατάσταση...δεν συνεχίζεται για το φιλί της "αγάπης"....δίπλα, ένα κερί σβήνει, προσπαθεί να το ανάψει από την "ψυχρή κατάσταση"....σβήνει ξανά....προσπαθεί να φύγει με το παιδάκι που έχει, κοντοστέκεται, προτρέπω το κερί μου, στην αναζήτηση που έκανε...μπορώ να το ανάψω?...άναψε, είπα "Χριστός Ανέστη" και με χαμόγελο συνέχισε προς τα εξω του προαυλίου....αυτό ήταν, το χαμόγελο άναψε το κερί και κράτησε τη φλόγα αναμμένη...τότε ένοιωσα οτι είμαι καλύτερα....τότε σταμάτησα για λίγο να σε αναζητώ.....πόσο κράτησε αυτό το λίγο?...ελάχιστα....

"Χριστός Ανέστη"....πήρα το δρόμο της επιστροφής....τα βαρελότα, έκαναν εκκωφαντικό θόρυβο...για λίγο η σκέψη πήγε στο τι θα ακούμε σε μια βδομάδα...το κερί σβήνει, δεν αναζήτησα να το ξανανάψω....άλλες φορές δεν διανοείτο να σβήσει και να τ' αφήσω ....σαν φθάσαμε στην αφετηρία, δεν γινόταν, έπρεπε να σταυρώσω με τη φωτιά, και το ζήτησα....όταν μπήκα μέσα, το άφησα σε μια τρύπα σαν από το μαντέμι που σου έσπασε ....μέχρι που έσβησε...το βράδυ τελείωσε με τα απολύτως απαραίτητα επί δυο....τα άλλα δυο ήταν απόντα....ααα, να σου πω για το τσούγκρισμα....δυο κόκκινα ήταν ραγισμένα και αυτά μας έτυχαν...το ένα το κατάλαβα, το πήρε και το δικό μου φάνηκε πως ήταν καλό και βγήκε νικητής...όμως σήμερα το μεσημέρι χτυπώντας το κεφάλι του, έσπασε αμέσως, γύρισε αλλιώς, το ίδιο....η σύγκρουση έγινε με τη μεγάλη....

μετά ήρθε η δική σου φράση-πρόταση...?.....γέλασα......ευχάριστα γεμίσματα της σκέψης.....και τώρα που χτυπώ ελαφρά τα πλήκτρα, ακόμα καλύτερα.....................κάνω και μερικές επιστροφές σε προηγούμενες πληκτρολογίσεις...και συνέχισε η ξενάγηση του Τζακ με τη φασολιά του....
το νόημα της Ανάστασης είναι, να είσαι μαζί με τον άνθρωπό σου και να εκφράζονται ως ένα....να καταλαβαίνει ο ένας, τι πρόκειται να κάνει ο άλλος και να υποβοηθούνται.....αυτό΄είναι το νόημα κάθε γιορτής...γι' αυτό έχει νόημα να κάνεις γιορτές με αυτούς που αγαπάς, με τον άνθρωπό σου, με τους ανθρώπους σου...
"Χριστός Ανέστη"» σε έναν άνθρωπο που δεν είναι μόνος....με ένα χαμόγελο να σου κρατά τη λαμπάδα αναμένη...."Χρόνια Πολλά"....




λίγο συμπλήρωμα ήθελε, μαζί και με τα λάθη.... και είπα να το κρεμάσω  εδω...

χθές το βράδυ σ' είδα ..

.Εχθές το βράδυ σ' είδα στ’ όνειρό μου...
Πως είχες τα μαλλάκια σου ριγμένα στο λαιμό μου
.......................
αμάν άμαν, κι έχεις ό,τι θες
Τη νύχτα είχα
τη νύχτα είχα μάρτυρα
και τα άστρα των φιλιών σου
.......................
Κι όσο μου φεύγεις μακριά
τόσο η φλόγα σου με καίει
και με σβήνει
σαν τη θάλασσα στα βράχια
με ρίχνει
μοίρα μου έγινες και φεύγεις μακριά
μοίρα μου έγινες.......

όνειρό μου...........

ο μπαμπάς σου....

έχεις μιλήσει πολλές φορές γι' αυτόν....τον εμπιστεύεσαι πιό πολύ, ΄΄ισως γιατί φαινεται να αντέχει πορισσότερο, ισως να μην εκφράζεται καταπιεστικά, ίσως να είναι γλυκός, ίσως γιατί βλέπεις οτι σε αγαπά πολύ και 'συ περισσότερο...."το κοριτσάκι του μπαμπά"...πολύ περισσότερο όταν μπορεί να σε έχει αποκαλέσει ακόμα και τώρα, με λέξεις που είναι πολύ όμορφες στη φαντασία σου, σαν "νεράιδα μου", "πριγκίπισσά μου"....λέξεις που πολλές φορές σε έχω αποκαλέσει....τύφλα να έχουν αυτοί που προσπαθούν με του τύπου "κούκλα μου", "κουκλίτσα να σε κεράσω ένα ποτό?"....
στις συναναστροφές σου, ο μπαμπάς σου, σε έχει επιρρεάσει....κατά πόσο?....ο μπαμπάς είναι η πιο μεγάλη αδυναμία κι η πρώτη παντοτινή αγάπη μιας γυναίκας, κανείς δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει.... πόσο μάλλον όταν σου έχει λήψει...αλλά ακόμα υπάρχει, είναι πολύ καλός, του το δείχνεις κάθε στιγμή, χωρίς βεβαια να το επιδικνύεις...και μέχρι τώρα, λειτουργεί ως παράδειγμα προς μίμηση και ίσως στην επιλογή του ανθρώπου...έτσι είναι αποδεκτό οτι συντελούν πολύ τα χαρακτηριστικά του δικού μας μπαμπά...μέσα από το πρότυπό του δημιουργούμε τη δικιά μας εικόνα για το αντρικό φύλο και χτίζουμε τις αντίστοιχες προσδοκίες....ίσως να ισχυροποιεί τη θέλησή σου ή την αποδοχή σου με το να αποδεχεσαι κάποιον που θα σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, όπως ο μπαμπάς...μικρή που ήσουν ίσως θυμάσαι, πως ό,τι κακό κι αν σου συνέβαινε ο μπαμπάς θα ήταν εκεί, δίπλα σου, μπορεί να ήταν και κάποιο καταφύγιο σε τσακωμο με τη μαμά...που μάλλον έπερνε το μέρος σου, ακόμα κι αν είχες άδικο....

η ζεστή παρουσία του, σου ισχυροποίησε την εκτίμηση του εγώ σου....όταν τον άκουγες  και τον ακούς, σε γεμίζει υπερηφάνεια...συνετέλεσε στο να καταλαβαινεις πως μας αγαπάνε όπως είμαστε... να βλέπεις τον μπαμπά, πόσο ωραία μιλά για σένα και πόσο πάντα σε υπερασπίζεται...τον θαυμάζεις τον μπαμπά σου, τον εμπιστεύεσαι, τον αγαπάς, κάνεις μπάνιο στη θάλασσα μαζί του, του αφίνεις ότι πολυτιμότερο έχεις στα χέρια του, δεν αμφιβάλλεις για τη σκέψη του....μπορεί και όταν άρχισες να ερωτεύεσαι να έβλεπες στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που θα έχεις δίπλα σου...κάνει κύκλους η ζωή....γι’ αυτό μπορεί να υποστηρίζεις, πώς κάποιος που μοιάζει με το μπαμπά, ως πρότυπο, θα μπορούσε να είναι πιό αποδεκτός, γιατί θα είναι δίπλα σου και θα σε στηρίζει, θα σε αντέχει....
αυτό έτσι γίνεται....γιατί αυτός μας αγάπησε και μας αγαπά...και αυτή η εμπιστοσύνη μεταφέρεται σε αυτό που χτίζεται στη ζωή.....

σ' αγαπώ....

εφτά τραγούδια θα σου πω, για να διαλέξεις το σκοπό, για να μου πεις, για να σου πω το σ' αγαπώ.....

έξω απ΄το παραθύρι σου....

θα μπορούσε να ήταν σήματα στους δρόμους....προσοχή αδιέξοδο....υποχρεωτικός μονόδρομος....προσοχή...απότομη στροφη.....προσοχή σταυροδρόμι....τέτοιες πινακίδες στη ζωή υπάρχουν πολλές...αυτό που περνάς κάθε πρωί για να πας δουλειά, το άλλο που βλέπεις απ’ το παράθυρο του σπιτιού σου, το άλλο που σε ανάγκασε να αποφασίσεις αν θα σταματήσεις....και θα κάτσεις σπίτι σου.... να βάλεις τη ζωή σου....εκεί που ήταν....σε μια τάξη....όμως δεν υπήρχαν στην διαδρομή και είναι αυτά που την έκαναν πιο μυστήρια, πιο ριψοκίνδυνη....και συνεχίζεις, προχωράς...στέκεσαι στη μέση δρομων και προσπαθείς να καταλάβεις ποιος δρόμος οδηγεί στη δική σου Ιθάκη, ποιός είναι αυτός ο δρόμος ο δικός σου, που πάνω του γράφει το όνομά σου....σπάνια ξέρουμε τι μας περιμένει στη γωνιά του δρόμου...έχεις κάνει όνειρα για το μέλλον...έχεις σκεφτεί πώς θέλεις να μοιάζει η ζωή σου?...ξέρεις τι μπορείς να αντέξεις και τι όχι?...ο δρόμος αρχίζει τότε να γίνεται μοναδικός, γιατί έχει αρχίσει να σου ταιριάζει...

και προχωράς και φτάνεις σε ένα τέλος, σε ένα λιμάνι ή μια βουνοκορφή....και βλέπεις τον άνθρωπό σου, αυτόν που σε κάνει να θέλεις να ξυπνάς το πρωί μαζί του....αυτόν που δίνει νόημα στη ζωή σου, που είναι κοντά σου στις μαύρες και στις άσπρες σου, στα ζόρια σου και στις ευτυχίες σου.....εκείνο τον άνθρωπο που άφησε τη δουλειά του για να έρθει, να κάτσει δίπλα σου και να σε ακούσει...αυτόν που θέλεις συνοδηγό στο δρόμο σου...
τα διάλεξες, έκανες την επιλογή σου...και πάλι αναρωτιέσαι....είναι σωστός ο δρόμος που διάλεξες?...μήπως έγινε κάποιος λάθος υπολογισμός?....μήπως πρέπει να γυρίσεις πίσω στο σταυροδρόμι?...θύμάσαι τον δρο΄όμο να γυρίσεις?...δεν έχει νόημα να κοιτάς πίσω...προχωράς...και στα επόμενα φανάρια στρίβεις...είναι στο χέρι σου να προχωρήσεις και να κρατήσεις ότι σε κάνει να χαμογελάς...ότι κάνει την ψυχή σου να ξεχειλίζει από πληρότητα κι ευτυχία....δεν χρειάζεται να γυρισεις πίσω στο δρόμο, μπορείς να συνεχίσεις στο δρόμο σου, τον δρόμο τον κάνεις δικό σου....και του δίνεις και το όνομά σου...

πέρασες τα σήματα....έβαλες το όνομά σου στο δρόμο....βρήκες τον συνοδοιπόρο σου....τον άνθρωπό σου...όχι αυτόν που μπορεί να συναναστρέφεσαι στη δουλειά ή στο facebook, αλλά τον δικό σου άνθρωπο....αυτόν που σε κάνει να χαμογελάς...αυτόν που σου δίνει ζωή...αυτόν ή εκείνον που μπορεί και σου φτιάχνει τη διάθεση....αυτόν που κάθε φορά που σε κοιτάζει, ξέρεις πως αξίζει τα πάντα και θες να του τα δώσεις, που σε κάνει να πιστεύεις πως όσες φουρτούνες κι αν περάσεις, στο τέλος της διαδρομής θα αξίζουν όλα, γιατί θα έχεις εκείνο το άτομο μαζί σου.....και θες να σε αντέχει κι αυτός....το παράπονό σου, την γκρίνια σου, τα ελαττώματά σου....ποιά είναι?....μα για 'κείνα τα ελαττώματα σε έχει ερωτευτεί....και συ τι έκανες?....πήγες και άρχισες να τα διορθώνεις...ελάττωμα δεν ήταν, αλλά σε έκανε πιό ιδιαίτερη...΄τωρα η διο΄όρθωση σε έκανε πιό όμορφη.....και όταν σε κοιτάζει στα μάτια, χάνεσαι στο βλέμμα του....μερικές φορές ίσως έχεις πληγωθεί, έχεις μάθει πια, γι’ αυτό και μπορείς να λες πως ναι, γι’ αυτό τον άνθρωπο θα αντέχεις πιο πολύ...θα αντέχεις γιατί το θέλεις εσύ....με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα...δεν αρκεί μόνο να ξέρεις να αγαπάς, αλλά και να αντέχεις....αντοχή είναι να συνεχίζεις να είσαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο που του δείχνεις έμπρακτα πως αντέχεις και για τους δύο...μη σκεφτείς ποτέ πως το να αντέχεις για κάποιον είναι κάτι κακό ή πως σε ρίχνει....έμαθες να νιώθεις, έμαθες να αγαπά, έμαθες να μην την κάνεις  στην πρώτη δυσκολία....για κάτι τέτοιους ανθρώπους αξίζει να ξεπερνάς τα όριά σου, αξίζει να αντέχεις πάντα πιο πολύ.....

αυτά δεν τα γράφουν τα βιβλία.....τα βλέπεις να περνούν έξω απ΄το παραθύρι σου, ψιλά στον ουρανό, που τα τραβούν κάποια μονοκινητήρια........

όπου κι αν είσαι ....

όπου κι αν είσαι αυτές τις μέρες, κάποιο παράθυρο θα είναι δίπλα σου....άφησε τη ματιά σου λίγο από το βιβλίο που σε μετέφερε σε νέους κόσμους, μέσα σε καταπληκτικούς ανθρώπους, που ζούσαν συναρπαστικές ζωές...άφησε για λίγο αυτή τη ταξιδευτική σκέψη και αγνάντεψε για λίγο....έξω απ' το μικρό δωμάτιο του όποιου χωριού...

Εἶναι τὸ βράδυ ἀπόψε θλιβερὸ...

Θὰ γλεντήσω κι ἐγὼ μία νύχτα

Μαυροντυμένοι ἀπόψε, φίλοι ὠχροί,

ἐλᾶτε στὸ δικό μου περιβόλι,

μ᾿ ἕναν παλμὸ τὸ βράδυ τὸ βαρὺ

γιὰ νὰν τὸ ζήσουμ᾿ ὅλοι.

Τ᾿ ἀστέρια τρεμουλιάζουνε καθὼς

τὸ μάτι ἀνοιγοκλείνει προτοῦ δακρύσει.

Ὁ κόσμος τῶ δεντρῶνε ρέβει ὀρθός.

Κλαίει παρακάτου ἡ βρύση.

Ἀπὸ τὰ σπίτια ποὺ εἶναι σὰ βουβά,

κι ἂς μίλησαν τὴ γλῶσσα τοῦ θανάτου,

μὲ φρίκη τὸ φεγγάρι ἀποτραβᾷ

τ᾿ ἀσημοδάχτυλά του.

Εἶναι τὸ βράδυ ἀπόψε θλιβερὸ

κι ἐμεῖς θᾶν τὸ γλεντήσουμε τὸ βράδυ,

ὅσοι ἔχουμε τὸ μάτι μας ὁγρὸ

καὶ μέσα μας τὸν ᾅδη.

Οἱ μπάγκοι μᾶς προσμένουν. Κι ὅταν βγεῖ

τὸ πρῶτο ρόδο στ᾿ οὐρανοῦ τὴν ἄκρη,

ὅταν θὰ σκύψει ἀπάνου μας ἡ αὐγὴ

στὸ μαῦρο μας τὸ δάκρυ

θὰ καθρεφτίσει τ᾿ ἁπαλό της φῶς.

Γιομάτοι δέος ὀρθοὶ θὰ σηκωθοῦμε,

τὸν πόνο του θὰ εἰπεῖ κάθε ἀδερφὸς

κι ὅλοι σκυφτοὶ θ᾿ ἀκοῦμε

Κι ὡς θὰ σᾶς λέω γιὰ κάτι ὡραῖο κι ἁβρὸ

ποὺ σκυθρωποὶ τὸ τριγυρίζουν πόθοι,

τὴ λέξη τὴ λυπητερὴ θὰ βρῶ

ποὺ ἀκόμα δὲν εἰπώθη.

Μαυροντυμένοι ἀπόψε, φίλοι ὠχροί,

ἐλᾶτε στὸ δικό μου περιβόλι,

μ᾿ ἕναν παλμὸ τὸ βράδυ τὸ βαρὺ

γιὰ νὰν το ζήσουμ᾿ ὅλοι.

GALA, Κ. Καρυωτάκης

όταν μια πόλη μένει χωρίς νερο...

http://i-kyr.gr/?p=7441

ήταν μια απο τις καλύτερες φάρσες....

το έθιμο πέρασε...η αναφορά στο "Τα σουτιέν προκαλούν παρεμβολές στα τηλεοπτικά σήματα..." ήταν μια απο τις καλύτερες φάρσες που έχουν καταγραφεί μεχρι σήμερα...
έτσι η μύτη του πινόκιο έπρεπε να ήταν.......

δεν έγραψα χθες κάτι καινούργιο...μου άρεσε αυτή η επανάληψη του 1982 ....ο Αρκάς στη χθεσινή του φώτο ήταν πολύ το καυστικός για το έθιμο....

καλόβράδυ.....

Τα σουτιέν προκαλούν παρεμβολές στα τηλεοπτικά σήματα...

καλά που δεν βλέπεις τηλεόραση....και παρατηρείς την απλώστρα, μήπως λείπει κάτι...

Η Daily Mail αναφέρει ότι έχει παρατηρηθεί μία σειρά από παρεμβολές στο σήμα συστημάτων συναγερμού ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών, που οφείλεται στην κατασκευή και πώληση σουτιέν με εξαιρετικά αγώγιμο σύρμα χαλκού. Το ρεπορτάζ εξηγεί ότι ο συνδυασμός της θερμότητας του σώματος και του νάιλον κάνει το χαλκό να παράγει στατικό ηλεκτρισμό που παρεμβαίνει στα σήματα.