όσοι δεν πόνεσαν...

σαν πληγωμένος αετός, στην κάμαρά μας μπήκα
κι ούτε ανάσα, ούτε φως, ούτε αγκαλιά δεν βρήκα

όσοι δεν πόνεσαν, άσ’ τους να λένε κι όμως κυρία μου κι οι άνδρες κλαίνε

κι όσο σκεφτόμουνα πως είσαι μακριά μου...

Ιλυ....