θυμάσαι.....

ξεχασμένες αλήθειες, περασμένες συνήθειες....

πόσο αγαπημένοι είμαστε οι δυο.....πόσα στεφάνια έφτιαξες, πότε μενεξεδένια, πότε με τριαντάφυλλα...

πόσα κρεμούσες στον τρυφερό σου το λαιμό, πλεγμένα μ’ άνθη φρέσκα και έλουζες με μύρο βασιλικό από τη Βρένθη το όμορφο κεφαλάκι σου.....

να με θυμάσαι που και που...

ιλυ..........