η νοστιμιά της μνήμης.....

μια νοστιμιά βελούδινη, αέρινη, αφράτη......

Ιλυ........

you and me...hush...

you and me, we used to be together

every day together, always ...you don't speak, i know what you're thinkin...

ily........darling...

 μ' αρεσει το χαμόγελό σου...προ παντος οταν έβλεπα εκείνες τις άγριες ματιες...

Ιλυ.....

το χερι....

 

πέτα ψηλά......

 

 

μίλα με τους άλλους για ν' ακούω τη φωνή σου...

 

 

Ily......

κι ας εχω.....

 

...

ακούσματα....

 

θυμάσαι.....

ξεχασμένες αλήθειες, περασμένες συνήθειες....

πόσο αγαπημένοι είμαστε οι δυο.....πόσα στεφάνια έφτιαξες, πότε μενεξεδένια, πότε με τριαντάφυλλα...

πόσα κρεμούσες στον τρυφερό σου το λαιμό, πλεγμένα μ’ άνθη φρέσκα και έλουζες με μύρο βασιλικό από τη Βρένθη το όμορφο κεφαλάκι σου.....

να με θυμάσαι που και που...

ιλυ..........

νοιώσε....

 

ρήμα αμετάβατο.....

 επαγγελματίας στη δουλειά της ..... – και… Γερμανίδα, προγραμματισμένη......

Ιλυ........................ αμετάβατα.....

 

αργότερα...

 

 

σαν ερημώνει η καρδιά....

 

πρώτα θα τελειώσει η ζωή....

η Βασίλισσα ......

 η Βασίλισσα του καρναβαλιού....

ιλυ..........

 

γιατί δεν συμβιβάζονταν...

 

όλα μπορείς να τα σωπάσεις,

όμως ποτέ τον έρωτα

την ώρα που ανοίγουν τ’ άστρα,

όταν αρχίζει στην καρδιά η μουσική

και κόβονται γλυκά τα γόνατα....

τότε σε οδηγούν τα βήματά σου.....

αποκόμματα Γιώργος Ιωάννου

ιλυ..........

 

κι εγώ ακόμα σ'αγαπώ....

 

 

διαλογισμός.....

 

Ily......

 

 

 παει κι αυτη η μερα....🔨 🛂♿️

 

a thousand times....

 

καταλαβαίνω...

 ily.......

Δώσ' μου το χέρι σου

Mεσ' τη ζωή

Καλημέρα ιλυ.........

μ’ αγάπη και αισθήματα ...

 

ιλυ......πως να σου το πω......

14...ily.....

 

ily......

 

η αγάπη έχει πολλή δουλειά...

 Η αγάπη έχει πολλή δουλειά·

Κάθε πρωί σε μεταφράζω

Χωρίς να μου το ζητήσεις

Κι έτσι μαθαίνεις για τον εαυτό σου

Σε μια πιο κατανοητή γλώσσα.

Μετά φτιάχνουμε μια σούπα από τα αγκάθια μας

Γιατί τα υγρά καταπίνονται πιο εύκολα.

Τα απογεύματα τακτοποιώ τον πόνο σου

Σε πολύ μικρά κουτάκια

Για να δεις ότι χωράει κάπου·

Κι εσύ τις νύχτες για να με βοηθήσεις

Δαγκώνεις μεγάλους δύσπεπτους κορμούς

Που μου ’δωσε η ζωή να φάω και δεν τα κατάφερα....

...

 

 

Tell me what you see...

 When you look at me

Tell me what you see

Do you see no love at all?

Or do you see in me what you always see

Will you ever see the day

Heartache leads astray?

Good love will always come from me

Will you ever learn to love without a little doubt?

When you look away

Will you ever learn to love without a little doubt?

Ily......

πρωϊνό άγγιγμα...

 

παράνομοι, ...κυνηγημένοι....

είμαστε οι παράνομοι, οι κυνηγημένοι για τις κρυφές ερωτικές μας πράξεις,
τώρα, ίσως ακόμα να με κυβερνάς,
πεινάω και διψάω για σένα, όπως πάντα…
σε βλέπω να,
κρατάς πολύ χαμηλά τα μάτια, ντρέπεσαι να με κοιτάξεις.
....ποτέ μου δε θα καταλάβω, γιατί είναι ντροπή ένας έρωτας, κρυφός και αληθινός?

ιλυ...........

 

και τρέχεις ....

με τη φλόγα παίζω τώρα του κεριού
για να σε πιάσω
τη μορφή σου γυρεύω
το χρώμα της φωνής σου μες τον άγριο καιρό,
ο γλυκός άνεμος Εσύ που άνοιξε τα παραθυρόφυλλα
και μπήκες στα κύτταρά μ...
και τρέχεις στις φλέβες μας
σεργιανίζοντάς μας στ' άστρα.
.....μπορώ να σε διακρίνω .....,
παρά .......τα δέντρα
που ψήλωσαν στο πέρασμά σου
και τα φύλλα τους μιλούν τη σιωπή σου
στην εκπνοή της ανάσας σου........

ιλυ........

"Θα Σου Δώσω Τις Χαρές Όλου Του Κόσμου"

όλο το σύμπαν συνωμοτεί ....

 "Όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις"....

...

Ιλυ....

 

 

Ily...... ΟΜΟΡΦΙΆ 

μειναν δυο....

 με μια μουσικη συνοδεία......

προσπερνωντας......

 ιλυ.............

 

καλογλυκο βράδυ...

 

χαμηλές θερμοκρασίες......

...θάβω το ενοχικό μου σύνδρομο στις χαμηλές θερμοκρασίες και αφήνω μια ρωγμή ευσπλαχνική .....

ily...........

η φύση έταξε....

στέκεσαι δίπλα μου, στο σπίτι, στη δουλειά στο "οδόφραγμα" με τα ίδια μάτια...ελεύθερα ατενίζουμε τον ήλιο, ασυμβίβαστοι, ωραίοι μέσα στο τόσα ελαττώματά μας.....

εμείς που η φύση έταξε σε σάρκα μία......

ily...........

με μια ζεστη Καλημερα ...

 

Ιλυ....

όπως ξημέρωσε μια αλλιώτικη Δευτέρα, Λευκή!

Καλημέρα, ΟΜΟΡΦΙΆ ...

...

εξιδανικευμένη καρδιά...

 

Άχνα, βασίλισσα της ...

θα σας μιλήσω για την Άχνα. Μα πριν θα σας αφηγηθώ την ιστορία για τον άνθρωπο που με έκανε να γράψω γι’ αυτή.
Το σύμπαν συνωμοτεί για να δικαιώσει τον Κοέλιο ή αυτούς που πιστεύουν πολύ σε κάτι, κάπου;
ο συγγραφέας έχει επιστρέψει “στον τόπο”, όπως έχει γράψει ο ίδιος, “που είδε για πρώτη φορά το φως και το σκοτάδι”
Άχνα· το βιβλίο που γράφτηκε για πρώτη φορά απευθείας στη μητρική του γλώσσα, την ελληνική, σε προσπάθεια να ενωθεί ξανά με τη γαία γη
Παλεύει και στην Άχνα με τις σημαίνουσες μνήμες, τις χαραγμένες στο σκληρό πρόσωπο της… Είναι αυτές είναι που αξίζουν την ενθύμηση, αντί των άλλων, που αφήνεις να σβήσουν ως λιγότερο σημαντικές και αξίζουν τη λησμονιά.
Η λυρική Άχνα κάνει αφηγηματικά βήματα ανάποδα, στοχεύοντας να ξαναμαζέψει το κουβάρι της μνήμης. Ο συγγραφέας επιλέγει να την (ανα)συντάξει ως ένα κείμενο παλίμψηστο, κειμήλιο της αναφορικότητας, κολλάει με την τεχνική Kintsugi των ιαπώνων, τεμαχισμένα κομμάτια για να αποκτήσει πάλι το ίδιο σχήμα και χρήση το αντικείμενο όπως όταν δημιουργήθηκε, στη λογική ενός ατέρμονου αγώνα αυτογνωσίας που διακαώς επιθυμεί ο καθένας να ενώσει. Φτιάχνει-κολλάει-, ένα δικό του Ευαγγέλιο, μια δική του Τορρά, αριθμημένη σε εδάφια χρηστικά και αναφορικά. Ένα Κώδικα που προσφέρεται προς ερμήνευση και απόκτηση γνώσης. Επιθυμεί κι όλας με την Άχνα, πέραν της κυρίαρχης ανάμνησης να αναδείξει μια φιγούρα σημαντική
Γυρίζει και ξαναγυρίζει, περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα σαν να είναι χώρα, πατρίδα δίχως σύνορα, που φεύγει κι επιστρέφει έχοντας ελευθέρας. Θέλοντας να ερωτευτεί ξανά το ίδιο ονειρικό πρόσωπο, όσο αδύνατο κι αν φαντάζει κάτι τέτοιο, είναι επιθυμία, μα στο όνειρο όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν. Όπως άλλωστε έχει πει ο Μαρσέλ Μαρσό “χωρίς τα όνειρα δεν θα υπήρχε πραγματικότητα”.
Μια συνεχής ροή σκέψεων, διαθέσεων και αναμνήσεων, ανακύπτουν , συναισθηματικά σκιρτήματα, συγκαλούν αναγνώστη και συγγραφέα να ενώσουν....

Άχνα, βασίλισσα της σιωπής.

Σημάδι ζωής πάνω στον καθρέπτη.

Κυρία της ευγένειας.

Πρέσβειρα αφωνίας, μαρτυράει δίχως να πει,

Μεγαλουργεί εν τη απουσία ήχου…

Άχνα, τίτλος βιβλίου

Στις ανθρώπινες σχέσεις, μια ρωγμή είναι αρκετή για να διαλυθούν τα πάντα.

Ο ψυχικός μας κόσμος είναι γεμάτος με τραύματα και ρωγμές που μας καθιστούν ευάλωτους. Αν όμως καταφέρουμε να συγκολλήσουμε όλα αυτά, στη βάση μιας αυθεντικότητας, τότε θα έχουμε επιτύχει την πλήρη ακεραιότητα του ψυχικού μας κόσμου.

Η ανάκληση ιστοριών είναι η αποθησαύριση, είναι τα καλά φυλαγμένα κουμπιά στο κουτί που μετρούν τον χρόνο, την ηλικία, που βαστούν τη μνήμη από το κομμάτι του ρούχου που πάνω τους υπήρξαν κάποτε.
“Τα ρούχα τα αλλάζουμε τα πετάμε τα κουμπιά τα κρατάμε”.
Συμβολικά κουμπιά κουμπώνουν τα μυθιστορήματά του κι αυτά αποκαλύπτουν τον ονειροπόλο Στρατή που σαν να ονειρεύεται τις ιστορίες και πιάνει και τις καταγράφει αυτόματα, να μην τις χάσει θέλει, ή να ξεχάσει, δεν θέλει. Άλλωστε, “κάθε ιστορία”, όπως έχει πει ο Μπόρχες, “ατομική ή συλλογική, μπορεί κανείς να την ανακαλέσει μέσα από την ονείρευση”. Έπειτα τις διανθίζει με το χάρισμα της γραφής και της τέχνης του λόγου που τον διακατέχει.
Η Άχνα παίρνει μορφή, ζει και αναπνέει....
Η Άχνα μιλάει με τις σιωπές του έρωτα, με το στόμα της γυναίκας, το αντικείμενο του πόθου, που δίχως να της μιλάς, αγαπάς, την παντοτινή γυναίκα, Εύα το όνομά της, αυτήν που λάτρεψες και θα λατρεύεις για πάντα, θα τιμάς, ιέρεια αρχέγονης τελετουργίας.
Η Άχνα που και που μιλά με αποφθέγματα και μύθους, πάθη και πόθους, που δεν καταλαγιάζουν....
Ανασυνθέτει θραύσματα μέσα από μνήμες ή μνήμες από τα θραύσματα; Μήπως η Άχνα είναι η φασματική μορφή της μνήμης, το άπιαστο όνειρο που, κι όταν ακόμη το έχεις πιάσει δεν θέλεις να το πιστέψεις;
“Έτρεχε αλλά δε σε άφηνε να πάψεις να τρέχεις ξοπίσω της. Όταν καμιά φορά την έφτανες δεν ήταν Άχνα...
Άχνα δεν είναι τόσο η γραφή που φυσάει την πνοή της ζωής στο χαρτί ή στην πέτρα. Η ανάγνωση είναι”....

ily.......οσο ζεις και αναπνέεις...

κάποιοι άνθρωποι επιδιορθώνουν τις φθορές....και σε ανθρώπους και σε σχέσεις και δε αντικείμενα...

θ' ανθίσουν...

 

όλα τα όνειρα του κοσμου...

 δεν ευχομαι να γινω κατι περα απο αυτό..... εχω μεσα μου όλα τα όνειρα του κοσμου...τα όνειρα ειν' τα μάτια όταν δε βλέπω πια τον κόσμο, είναι τα μάτια σου....

ily..........

όσα ένιωσα....

δύσκολο να θυμηθώ όλα τα λόγια, μα όσα ένιωσα ποτέ δεν τα ξεχνώ....

καλημέρα ΟΜΟΡΦΙΆ ...

ιλυ.............

εχεις μέσα σου τη φωλιά της ζωής......

καλημέρα...

 

αρετές....

 

..τα δικά σου αστέρια....

ένας τρόπος για να γλυκάνεις την αποδοχή του ανέφικτου… ενας τρόπος… η αγάπη, τα γιασεμιά, η πηγή της ζωής, το τραγούδι, το ποίημα....

ξάπλωσε Jasmin μου στα δικά σου αστέρια.....

καληνύχτα..... Αγάπη....

το χαμόγελό σου....