επιθυμούμε ο έρωτας να μείνει για πάντα σε εκείνη τη στιγμή όπου όλα είναι τέλεια...ο χρόνος δεν περνάει, είναι απλώς το παρόν...
"πού είναι εκείνοι που έχουν φύγει"?,
"ποτέ μα ποτέ δεν χάνουμε τους αγαπημένους, είναι πάντοτε μαζί μας γιατί δεν έχουν πεθάνει"...
αυτό που ονομάζουμε ζωή είναι ένα τρένο με πολλά βαγόνια. πότε είμαστε στο ένα, πότε στο άλλο. πότε περνάμε από το ένα στο άλλο όταν ονειρευόμαστε και όταν αφήνουμε το ασυνήθιστο να μας παρασύρει...
ο χρόνος δεν μετριέται, δημιουργήσαμε μια σύμβαση που είναι απολύτως απαραίτητη για να λειτουργήσει σωστά η κοινωνία, λέει ο Κοέλιο....επινοήσαμε κάτι που λέγεται “μνήμη”, σαν κι αυτή που υπάρχει σε έναν υπολογιστή. η μνήμη χρησιμεύει για να μας προφυλάσσει από τον κίνδυνο, να μας επιτρέπει να ζούμε σε κοινωνίες… όμως η μνήμη δεν είναι ζωή....
Ιλυ.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου