σήμερα....

 μια μερα με αμηχανία, ....θα ’θελα τα δάχτυλά σου να γράφουν ιστοριες στα μαλλιά σου, να έλεγες αληθειες...ας πούμε πως ακουγες να ξεστομιζα καποιες αλήθειες, όπως, ότι είσαι η πιο ωραία γυναίκα του κόσμου, πως σ’ αγαπώ πολύ και άλλα τέτοια, απλά χιλιοειπωμενα....τα χέρια μου να διαγράφουν τις γραμμές του προσώπου σου και δυο ματια να με κοιτάζουν σαν παγωμενα στο χρονο.....ένα κύμα τρυφεράδας, δυνατο, που τα μέλη σου θα ’λυνε....ένα χάδι που θα σ’ έκανε να λησμονήσεις τοιπέρασμα του χρόνου...αλλά και τους όποιους κινδύνους...

τέτοια πράγματα θάθελα...

και θάθελα να σε φιλώ στον ώμο... χουχουλιασματα...

...