ένα ταξίδι στο χρόνο για ν' απολαύσουμε τις σημερινές στιγμές....

I Love You...

εντυπο μετακίνησης...

 

 κάπου στη Γαλλία...

σ' αγαπώ.....

επικονίαση...

 αγάπη μου...όταν το Λουλούδι ανθίζει, οι μέλισσες έρχονται απρόσκλητες...

σ' αγαπώ ΜελισσΆνθη ....

 

να βρεθούμε......

σ' αγαπώ.......

για σένα μιλάω.....

Δεν είμαι καλά, καθόλου καλά,
δεν είμαι καλά, μου λειπεις πολύ κι ολο πονάω.
Δεν είμαι καλά, καθόλου καλα, για σένα μιλάω.

Δεν είμαι καλά, καθόλου καλά,
δεν είμαι καλά, σε θέλω πολύ και σε ζητάω,
δεν είμαι καλά, καθόλου καλά, γύρνα πίσω πονάω.

Δεν περνάω καλά μακρυά σου,
δεν περνάω καθόλου καλά,
δεν αντέχω να ζω μακριά σου,
γύρνα πίσω να γίνω καλά.

Δεν είμαι καλά, καθόλου καλά,
δεν είμαι καλά, μου κάνεις πολλά μα σ αγαπάω.
Δεν είμαι καλά, καθόλου καλα, για σένα μεθάω.

Δεν είμαι καλά, καθόλου καλά,
δεν είμαι καλά, μου λείπεις πολύ κι όλο πονάω.
Δεν είμαι καλά, καθόλου καλα, για σένα μιλάω.

Δεν περνάω καθόλου καλά,
γύρνα πίσω να γίνω καλά!

δεν περνάω καλά μακριά σου...του το σφύριξα του Αλκαίου και τόκανε τραγούδι....δεν ήσουν καλά, ...τα περί ανέμων και υδάτων ήταν κάτι για να μιλήσουμε....θα μπορούσε να ήταν ακόμα καλύτερα αλλά, χαρακτήρισέ το όπως θες, φοβάμαι μήπως χαθούν ξανά ακόμα και τα ίχνη... φεγγάρι ολόγιομο απόψε, πάρτο στον ύπνο σου κάτι θα σου πει...

αγκάλιασε για αυτές τις ώρες που δεν είσαι καλά τις λίγες λέξεις, όχι το περιεχόμενο, το άκουσμα....θα βρεθούν και οι στιγμές....

σ' αγαπώ.,...

δεν είναι δυό λέξεις....είναι ότι μπορείς να φανταστείς....

σ' αγαπώ...... Λουλουδάκι.....μπορώ να σε μυρίσω, να γευτώ τη δροσιά σου, να γλυκαθω από το νέκταρ σου, να δω το υπέροχο φανταστικό σου χρώμα, να τσιμπιθω απ' τ' αγκαθάκια σου, να κάνω αχ!! να το βάλω στο στόμα και να το δαγκώσω....

σ' αγαπώ.....

αγαπώ κάποιον που εμπιστεύομαι....κάποιον που θ' ανάψει ένα κερί όταν....

 Σ' αγαπώ ...

 ιλυ........

 

οι σωματοφύλακες....

 οι (τρεις) δύο σωματοφύλακες....

"όλοι για έναν, ένας για όλους"

...

να πάμε χέρι με χέρι...

ζούμε σε επαναλαμβανόμενους εγκλεισμούς με όλο και μεγαλύτερη αποστροφή στην ερωτική ηλεκτρονική τεχνολογία webex, skype, zoom, tv, tablet, pc, πλατφόρμες, τηλεργασίες…..οι αμυγδαλιές ανθίζουν στη φύση και στις σκέψεις μας, περιμένουμε να μοσχοβολήσουν ξανά τα γιασεμιά….στην αρχή βγαίναμε στα μπαλκόνια και τραγουδούσαμε, χειροκροτήσαμε…. ελπίζαμε πως ο ήλιος, με δύναμή θα μάς απάλλασσε οριστικά από τον ιό, πως η πανδημία θα αποδεικνυόταν μία πολύ σύντομη παρένθεση στη ζωή μας….

την ημέρα και τα βράδια, όταν δεν έχεις πλατφόρμες θες να μιλήσεις, σήμερα-τώρα με τον-την Α-Β-Γ και πάλι απ’ την αρχή….ο χρόνος βλέπεις πως δεν σου αρκεί, σκοτώνεσαι ψυχολογικά, θες μια αγκαλιά, κάποιες ζεστές λέξεις, να αγκαλιάσω μια σιδερένια σόμπα της γιαγιάς…και η φλογερή καρδιά μας πάει για έκρηξη αφού είναι σαν κατσαρόλα πάνω στη φωτιά που στέρεψε το νερό…. τρανταζόμαστε από πάθη μας στην αγκαλιά της σκέψης μας και προσπαθείς να επικοινωνήσεις, να μιλήσεις με την αγάπη σου……βρες εσύ τρόπο…..

αν και το σύμπαν συγχρονίστηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να έρθουμε σε επαφή, σκέψου, πως μας επέλεξε?... με μια άμεση εξοικείωση, μια απόλυτη σύμπνοια, με συζητήσεις του μυαλού που μόνο με ένα βλέμμα ταυτιζόμασταν… δε χρειάζεται να σε ρωτήσω γι’ αυτά, δε χρειάζεται να ακούσω τα χείλη σου να το λένε, προσπαθώ να ερμηνεύσω κάποιες χειρονομίες, τις χροιές της φωνής σου,….κάποιες κοφτές λέξεις σε κρυώνουν, ανασταλτικά σε όποιες ζεστές θετικές προεκτάσεις….τι θα ήθελε να πει τώρα ο ποιητής?.....τρία βήματα πίσω, μπορεί και περισσότερα….

πλησιάζω, απομακρύνεσαι….απομακρύνομαι, πλησιάζεις…

νομίζω πως έχουμε μια μαγεία, έχουμε ταυτιστεί πολύ σε πολλά… η μοίρα μας έφερε τόσο απρόσμενα τον έναν στη ζωή του άλλο, και δεν αντέχει να μας έχει σε μακριά… βρίσκει κάθε τόσο κάτι, ώστε ν’ ακουμπήσουμε ξανά, δεν αφήνει να μη λειτουργούν τα μαγνητικά μας πεδία…

ανήκω σε σένα, μα δεν είμαστε μαζί, δε μοιράζομαι τις ανάσες μας…το σ’ αγαπώ μου το νιώθεις, το αισθάνεσαι ακόμα και τώρα που δεν είσαι εδώ να το ακούσεις….

ανυπομονώ, για την επόμενη στιγμή που θα βρεθούμε, που θ’ αγκαλιαστούμε, που θα μπλέξουμε ξανά τα νήματά μας….

Σ' ΑΓΑΠΏ....

έλα μαζί μου, κάπου να πάμε χέρι με χέρι...

 ακούς καληνύχτα ... και μετά από ώρα είναι ακόμα online...

μέρα στη Χαλκίδα...

χάνομαι χωρίς ελπίδα
μέρα νύχτα στη Χαλκίδα
στο δικό σου το περίπου
και στα ρεύματα του Ευρίπου.

περπατώ στην παραλία

ναυαγός χωρίς σανίδα
που κι απόψε δε σε είδα!
ξέρω πως δεν έχω ελπίδα
εδώ πέρα στη Χαλκίδα
οι τρελοί μείναμε λίγοι
κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει

ιλυ.........

...και νύχτα στη Χαλκίδα....

οι αγάπες συνεχίζουν...

ο έρωτας είναι παράλογος, μεταφυσικός, μαχητής.... γινόμαστε ήρωες, αγκαλιαζόμαστε πιό σφικτά, τα φιλιά μας ατέλειωτα, ζούμε στιγμές δίχως φόβο, ο χρόνος έπεται....οι όποιες πίκρες δεν τον φοβίζουν, τουναντίον τις γιατρεύει...

οι αγάπες συνεχίζουν...είναι βαθιές, κόκκινες...ανθοφορούν, καρπίζουν...

ιλυ...............................

 

Ιλυ.....

όλα κλειστά.....

 βγήκα το Σάββατο εξω και ήθελα να μπω σε ενα μεγάλο βιβλιοπωλείο, ήθελα να ξεφυλλίσω κάποια βιβλία, να τα μυρίσω....είναι σαν το σπρέι που παίρνεις όταν έχεις πρόβλημα με την αναπνοή, είναι τα αρώματα που σε ζωντανεύουν σαν μυρίζεις λουλούδια, σαν αναπνέεις το Λουλουδάκι σου.....και αυτό το άρωμα του βιβλίου δεν υπάρχει ούτε εμφιαλωμένο...ή μάλλον έχω ένα κουτάκι, αλλά δεν το είχα μαζί μου με πολύ μεθυστικό ακόμα μέσα.....

ιλυ........

ώρα, χαράματα...

μια νέα μέρα, μιας νέας βδομάδας....

να σου φτιάξω το πρωινό σου.....ώρα, χαράματα... να μαζέψω την πρωϊνή δροσιά από μέσα απ' του ρόδου το στόμα και από ακόμα πιο βαθιά να μαζέψω το νέκταρ, να στα προσφέρω...

ιλυ.....

για το βράδυ.....

η νύχτα θα περάσει και θα σε χάσω, άσε να σε φιλήσω, να σε χορτάσω....

 ιλυ................

ιστορίες....

...απόγευμα, σ' ετουτο το "χωριό" χωρίς θορύβους άκουγα τα βήματά μου πάνω στον ανηφορικό δρόμο προσπαθώντας να μην αντηχούν πάνω στον τοίχο που μόλις είχε αρχίσει να ξεβάφεται από την αχτίδες του ήλιου που χανόταν....προσπαθούσα να μην κοιτώ τα σπίτια με το βλέμμα προσηλωμένο στο γλιστερό έδαφος...αριστερά και δεξιά στοίβα το χιόνι είχε κρύψει τα όποια αγριόχορτα του πεζοδρομίου....

ιλυ....

η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο...

 μια μέλισσα με πουά μποτάκια και ροδουλό προσωπάκι αρχίζει να πετά γύρω-γύρω δείχνοντας πως γνωρίζει που πετά....

η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο...

"Ο Ηλίθιος" του Ντοστογιέφσκι

ιλυ......

ιδιωματισμοί ...

 

Ομορφιά, ΜελισσΆνθη, Μούσα, Jasmin.., Λουλουδάκι, ΠανΌμορφη, ιλυ..., ..., ΟΟ, οο, ..

πρόσωπα στη γραμματική, αντωνυμίες, επιρρήματα, εικόνες άλλων προσώπων, ποιήματα, παράφραση, ...

γράφοντας, άλλοτε χαίρομαι το κείμενο που ξεδιπλώνεται κατά τη διάρκεια της γραφής, άλλοτε έχω ένα πιεστικό αίσθημα μέχρις ότου φτάσω στο τέλος, στην ακροτελεύτια φράση και, τότε, όταν κι αυτή είναι πλέον τετελεσμένη, νιώθω απελευθερωμένος....

διαβάζω κάποια κείμενα και ανακαλύπτω, να ταυτίζω τον εαυτόν μου, σου με τον άνθρωπο αυτόν,

κάποιες φορές τα γραφόμενα μπορεί να ρίξουν το άλλο σε μια μορφή παγίδας, αν πατήσεις πάνω του μπορεί να εμφανιστεί ως ναρκοπέδιο, μπορεί και από μένα αν το ξαναδιαβάσω κάποια φορά που μπορεί να μη θυμηθώ την αιτία που με είχε ωθήσει να το γράψω....όμως εσύ γνωρίζεις πως δεν θα έκανα τίποτα που θα ήθελα να σε βλάψω...μπορεί να μη είναι και η σωστή απόδοση της σκέψης.....άλλη η ερμηνεία του γράφοντα που είναι ένα λάθος, ένα ολίσθημα, μια ανακολουθία και άλλο όταν το διαβάζεις εσύ που μπορεί να είναι οποιαδήποτε άσχημη, άτοπη, διεστραμμένη, καχύποπτη, ....και άλλες σκέψεις....που όμως γνωρίζεις πως δεν ισχύουν, ούτε κατά διάνοια.....

πολλές φορές το γράψιμο εμφανίζεται με ασάφεια, ασυνάρτητο - δεν είμαι καθόλου καλός γνώστης της γλώσσας - και κάποιες φορές προσπαθώ να ακριβολογώ, δηλαδή φροντίζω να επιλέγω τις λέξεις εκείνες που θα εκφράσουν εναργέστερα τις σκέψεις, τις παραστάσεις και τα συναισθήματα που έχω κατά νουν....αυτό μου δημιουργεί ένα βάσανο, διεγείρει εσωτερικές εντάσεις μεγαλύτερες από αυτές που με τη γραφή αναζητώ να επουλώσει...

γράφω οποιαδήποτε στιγμή θέλω κάτι να πω...και...ότι γράφω είναι ειλικρινή....

σ' αγαπώ με κάθε ειλικρίνεια....

έστειλες τα πουλιά...

σε συνάντησα στην πλαζ
και φορούσες τουρκουάζ
στο λαιμό μαντήλι

με τον ήλιο στη ματιά
κι η αρμύρα του νοτιά
σου’καιγε τα χείλη…

σε περιμένω τ’άλλο Καλοκαίρι
κι έχω κρυμμένο στην αμμουδιά ένα αστέρι

θα σου στείλω δυο πουλιά
να σου φέρουν δυο φιλιά
δώρο στη γιορτή σου….

ιλυ...........

νιρβάνα...

 από χθες το μεσημέρι σε μονολογώ....και

νιρβάνα.... νιώθω μια μεγάλη ευχαρίστηση γιατί αισθάνομαι πως είσαι καλά...σαναζητουσα κάθε λεπτό, αυτό δεν έχει πάψει ποτέ να ισχύει, αλλά με είχε κυριεύσει μια ηρεμία....

σ' αγαπώ.......

 

συνεχίζουμε......

ιλυ.....

άτιτλο....

Πριν από χρόνια, η ανθρωπολόγος Margaret Mead ρωτήθηκε από έναν μαθητή τι θεωρούσε ως το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε μια κοινωνία. Ο μαθητής περίμενε την Mead να μιλήσει για αγκίστρια ή πήλινα αγγεία ή γλυπτά.

Αλλά όχι. Η Mead είπε ότι το πρώτο σημάδι του πολιτισμού σε έναν αρχαίο πολιτισμό ήταν ένα μηριαίο οστό που είχε σπάσει και στη συνέχεια είχε πλήρως επουλωθεί.

Η Mead εξήγησε ότι στο βασίλειο των ζώων, αν σπάσεις το πόδι σου, πεθαίνεις. Δεν μπορείς να φύγεις από τον κίνδυνο, να φτάσεις στο ποτάμι και να πιείς νερό ή να κυνηγήσεις για φαγητό. Είσαι τροφή για άγρια θηρία. Κανένα ζώο δεν επιβιώνει από ένα σπασμένο πόδι αρκετό καιρό ώστε να επουλωθεί το οστό.

Ένας σπασμένος μηρός που έχει επουλωθεί είναι απόδειξη ότι κάποιος έχει πάρει χρόνο για να μείνει με αυτόν που έπεσε, έδεσε την πληγή, έχει μεταφέρει το άτομο σε ασφαλές μέρος και έχει φροντίσει το άτομο να ανακάμψει. Το να βοηθάς κάποιον άλλον μέσα από δυσκολίες είναι εκεί που ξεκινά ο πολιτισμός, είπε η Mead. ” Είσαι στα καλύτερά σου όταν εξυπηρετείς άλλους. Να είσαι πολιτισμένος...

"Φιλοξενώ έναν άστεγο...Είναι αλήθεια πως έχω φτιάξει μια μικρή γωνίτσα σε αυτό τον άνθρωπο και μένει στο σπίτι μου. Είναι θέμα επιλογών το πως ζούμε και θέμα καλής τύχης".

από την Κατερίνα Διδασκάλου-όμορφες ξεκάθαρες κουβέντες από όμορφους ανθρώπους....

όμορφο είναι το χιόνι, σκεπάζει τα πάντα, ασπρίζει τις ασχήμιες, λειαίνει το τοπίο και παρά το άσπρο του χρώμα, δίνει τελικά πολύ χρώμα στη ζωή μας....

τρις επίπονες μέρες που το χρώμα της Οπτασίας έκανε τον κόσμο πανέμορφο....

ιλυ........................................ 

6 μμ

 6 μ.μ.

από αυτή την ώρα άρχισα να ψάχνω που είσαι...

ιλυ....

 όσο κι αν το αρνείσαι ξέρω ότι πεθαίνεις να χαθείς στο Ύδρο(χάος) μου....

ιλυ...

 

 

σαν ήλιου αχτίδα...

ήταν μια οπτασία

σαν όνειρο μαγεμένο
που ζητώ να το ξαναδώ να το ξαναδώ....
μες στη ζεστή τη μέρα, φαντασία...

η ματιά της σαν ήλιου αχτίδα
ήταν φλόγα, ματιά θερμή...
είναι μια νοσταλγία
για την καρδιά μου που δεν ξεχνά....

δεν ξεχνώ το γλυκό της το βλέμμα
στην πλανεύτρα αυτή μέρα
μα φοβάμαι πως ήτανε ψέμα
κι η καρδιά μου βαθιά πονά....

ιλυ.......

 σ' ερωτεύτηκα....

ένας ακόμα Ηπειρώτικος ύμνος...

ιλυ.......

εγέμισε η καρδιά....

εγέμισε η καρδιά
την είδα την Μελαχρινούλα
την είδα τώρα αργά
που βγήκε στο καντούνι
να πάρει τα νερά

αγάπη μου φακιδένια μου
γλυκιά χρυσή μου ελπίδα,
λαχτάρισε η καρδούλα μου την ώρα που σε είδα
είχες τα ματοτσίνορα σου γυρτά
στο άσπρο λευκό το χιόνι
και η λαχτάρα σου τα στόλιζε

στεκόσουνα μπροστά μου
με άγχος, με χαρά,
κι ως σαν με το μαντίλι
με αποχαιρετάς....

ti amo...........

χορεύτρια των ουρανών...

 

αλλά το χιόνι γιατί?..

τόσα άλλα... να τα δεχτώ.....
αλλά το χιόνι γιατί?...
γιατί να μη θυμίζει?
είναι μάλλον που λιώνει κι αυτό και το χάνω, ακριβώς μόλις το αγγίζω...όπως σε άγγιξα....

ιλυ........

 

 η Μήδεια μας φέρνει πιό κοντά.....

ιλυ.....................................

θα σου 'λεγα .....

....κάποια μέρα...χάθηκα στα ψηλά βουνά.....

κι αν μια φορά ρωτουσες.....ίσως να σου 'λεγα .... πολλά 

δεν έχω τίποτα να πω.... τίποτα να σου γράψω...στο σκοτισμενο μου μυαλό δεν ξέρω που να ψάξω....

κι αν κάποια μέρα συναντιώμασταν ξανά, ίσως να μ' αγαπούσες....

αν μια φορά ρωτουσες......

θα σου ' λεγα ξανά....σ' αγαπώ.....

απομείναντες οι ερωτευμένοι...

όμως υπάρχουν ακόμα
λίγοι άνθρωποι
που δεν είναι κόλαση
η ζωή τους
υπάρχει το μικρό πουλί ο κιτρινολαίμης
η Fraulein Ramser
και πάντοτε του ήλιου οι απομείναντες
οι ερωτευμένοι με ήλιο ή με φεγγάρι
ψάξε καλά
βρες τους, Ποιητή!
κατάγραψέ τους προσεχτικά
γιατί όσο παν και λιγοστεύουν
λιγοστεύουν...

ιλυ.....

έλεγχος καλής λειτουργίας....

είμαστε ακόμα ζωντανοί
με κοιτάς σε κοιτώ
και μετά σιωπή....

σ' αγαπώ....

να σ' εσφιγκα στην αγκαλιά μου και να μουδιάζει το κορμί σου για μιά βδομάδα..

στα μάτια σου είδα....

 Χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος

Η πίκρα θα μ’ έπνιγε, το δάκρυ, ο πόνος

Εσύ με οδήγησες στης γης την ελπίδα

Του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα

Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν αγάπησαν

Αλίμονο, αλίμονο, αλίμονο

Αλίμονο σ’ αυτούς που δε δακρύσανε, ζωή

Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή

Την ομορφιά σου δε γνωρίσανε

I Love You 💗💗💗...

ένα εξελιγμένο robot....με γεύση αγάπης...

 

μιά Lacta.....

έκανα αναβάθμιση, ιλυ............. 

 μας είδανε προχθές μαζί και το φεγγάρι ζήλεψε....

σε γοητεύει...

 

ιλυ...... μειδιαστό χαμόγελο...

όταν ...... σταματά να μιλά....

όταν μια γυναίκα ξαφνικά σταματά να μιλά και βυθίζεται στη σιωπή, κάτι έχει συμβεί.... τότε, ο άντρας που είναι μαζί της θα πρέπει να την "αφουγκραστεί" και να την καταλάβει... δεν ξέρω ποιό είναι το ποσοστό των αντρών που έχει την "λεπτότητα" και το απαραίτητο συναίσθημα, να παρατηρήσουν πότε και γιατί μια γυναίκα είναι σιωπηλή....αν ενδιαφέρονται αληθινά... θα βρουν τον τρόπο...

ιλυ.........................................

 

για μια ολόκληρη ζωή....

πώς μ'αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται,

τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική
ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή
να είναι η βραδιά δικιά μας
Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα,
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ'τα χαράματα
στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου
Να κοιμηθούμε αγκαλιά
να μπερδευτούν τα όνειρά μας

.......

ιλύ....

πιστά .. σ’ αγαπώ...

Δε με κέρδισε η λάμψη
και η μαγεία της ματιάς σου
και ούτε το ότι αφήνεις πίσω
πανικό στο πέρασμά σου...
Δε με κέρδισε η γλύκα
που `χει το χαμόγελο σου
μα θα μείνω ως το τέρμα
γιατί αγάπησα σε `σένα
το περιεχόμενο σου...
το περιεχόμενο σου...
αυτό αγάπησα σε `σένα
το περιεχόμενο σου...

είναι κάτι που μένει...

 

το γράψιμο με το χέρι χαράζει τη σκέψεις μου, σ' αναζητώ περισσότερο...

ιλυ....

πως....

πως να ζωγραφίσω το όνειρό μου,
τι χρώμα να βάλω στην Αύρα της,
πως να δείξω εκείνα τα Κρινοδάχτυλά της,
πως να περιγράψω τα κόκκινά της χείλη
το Jasmin..ένιο φιλί πως να το σκιτσάρω,
πως να το δείξεις στον άγγελό σου,
πως να περιγράψεις με λέξεις τον Ήλιο που προβάλει την αυγή,
πως δείχνεις με ΠανΌμορφα χρώματα την ΟΜΟΡΦΙΆ....

ιλυ.............................

σε ζηλέψαν οι Θεοί...

στην αυλή σου σα σκιά
μες της αυγής την ερημιά
σε είδαν να γυρνάς γυμνή
και σε ζηλέψαν οι Θεοί
..........

τις νύχτες σε αναζητώ
σε ένα αστέρι μακρινό
τη ζωγραφιά σου ξέχασα
σε είχα και σε έχασα

σε είδα κι άναψαν φωτιές
Θεέ μου πόσες ομορφιές
στον κήπο σου έριξα νερό
το μυστικό σου για να βρω

σου φύτεψα μια λεμονιά
για να ‘χει ο έρωτας σκιά
και η ψυχή μια μουσική
ναν’ η ζωή μας μαγική

με μια αόρατη βροχή
και ένα στίχο για αρχή
όσα θα ήθελες να πεις
δύο σταγόνες σιωπή...

ιλυ.......

είναι η πρώτη σου σκέψη...

 

ανοίγεις τα μάτια σου το πρωΐ και, περιμένεις με ανυπομονησία το μήνυμά.....

είναι η πρώτη σου σκέψη όταν ξυπνήσεις...

ξεκινάνε απλά...

είναι κάποιες σχέσεις που ξεκινάνε απλά με μια ματιά και με ένα χαμόγελο, όχι κάτι πονηρό, που σε κάνουν να νιώσεις ότι θα κρατήσουν για πάντα....

ιλυ...

λαχανιάζοντας...

 θα περάσει ο πόνος..... σκεπτόμενος με ελπίδα...

είναι "μέρες" που αναπνέω τη σιωπή.....

ιλυ.................

 

....

και απόψε ...

και

απόψε σε θέλω, σε θέλω ξανά
μα εσύ πουθενά εδώ γύρω
απόψε σε θέλω, σε θέλω πολύ
να γίνεις χαλί και να γείρω

πικρό είναι το στόμα, τσιγάρα σωρό
και δεν το μπορώ να ησυχάσω
νεκρό είναι το σώμα κι εσύ πουθενά
να κάνω έτσι να, να σε πιάσω

σε πρόσμενα πάλι, μα τι ωφελεί
πετάς σαν πουλί μακριά μου
σε ήθελα πάλι μα αντί για φιλί
κομμένο γυαλί στην καρδιά μου..

ιλυ........

αγαπώ να σ’ αγαπώ αδιάκοπα…

ο χρόνος σέρνεται πάνω στην άσφαλτο, προσδίδοντας ένα θαμπό ένστικτο…και τούτοι οι στίχοι μελαγχολούν….η σκέψη δεν κουράζεται να τρέχει σαν δρομέας….αγαπώ να σ’ αγαπώ αδιάκοπα…πάρε το σώμα σου και φέρτο μπροστά μου, τόσες φορές στο είπα…ανήκεις στη δική μας ζωή….το χαμόγελό σου λείπει, που μου τα εξηγούσε όλα….τα λουλούδια ανθίζουν και όπως τα βλέπω στα στέλνω….σου μιλώ, σου μιλώ, σου μιλώ…..να μη σώνεται η φωνή μου, να σε φτάνει αγαπημένα…..

ιλυ.........................

τι να πρωτοδιαλέξεις ...

 τι να πρωτοδιαλέξεις .... πανέμορφα..... πως θα δείχνει ένα "λουλούδι" ντυμένο με λουλούδια.....σχέδια...

θα 'θελα..... 

να σε έντυνα με κάθε γλυκό, όμορφο, τρυφερό, αισθησιακό...αραχνοΰφαντο .......

ιλυ...............

ό,τι και να γίνει ....

θέλω τώρα να πούμε δυο λόγια μόνο
που δεν τα είπε κανένα στόμα
βλέπω γύρω τον κόσμο γεμάτος φόβο
και συ μια λέξη δε λες ακόμα
ό,τι και να γίνει θυμήσου,
θα ’μαι η ζωή στη ζωή σου
ό,τι και να γίνει θυμήσου,
ήρθα και θα μείνω μαζί σου...
θέλω τώρα να πούμε γι αγάπη μόνο
μα η ματιά σου κι αυτή σωπαίνει
ταξίδι πάμε έξω από το χρόνο
και την αλήθεια που μάς πεθαίνει...


ό,τι και να γίνει θυμήσου...
ti amo...

μαζί σου ξεμυαλίστηκα...

θαρρείς και μάγια μου 'κανες
και σ' έχω αγαπήσει
κι αν θα σε χάσω η καρδιά
στη μέση θα ραΐσει

δεν έχω μάτια τώρα πια
καμιά για να κοιτάξω
τον κόσμο κι αν μου δώσουνε
ποτέ δεν θα σ' αλλάξω

μαζί σου ξεμυαλίστηκα...

ιλυ....

δώσε μου φωτιά...

δρόμος σκοτεινός η ζωή του καθενός
πες μου αν είμαι ζωντανός
δώσε μου φωτιά κάτσε κόντρα στο νοτιά
μη το ψάχνεις άλλο πια
είχα ένα φίλο που τρελάθηκε
έκαψε τις μνήμες του και χάθηκε
είχε μια αγάπη, μια οφθαλμαπάτη
τίποτα δεν έχει τώρα πια
που να εξηγώ τι καταβάθος είμαι εγώ
ποιος είναι άνθρωπος να του μιλήσω εγώ
που να εξηγώ της μοναξιάς το φορτηγό
τρέχει στη νύχτα δίχως φρένα και οδηγό(χ2)
δρόμος σκοτεινός η ζωή του καθενός
πες μου αν είμαι ζωντανός
άκου να σου πω φεύγει ότι αγαπώ

ιλυ.........

πλησιάζει.....θα φτάσουμε?.....

Ερωτευμένοι.

μια κατάσταση, μια καλοτυχία, μια έκπληξη, ένα αίσθημα, μια αίσθηση, ένα συναίσθημα....

ο έρωτας βιώνεται, ο έρωτας εκφράζεται, ο έρωτας περιγράφεται, ο έρωτας μοιράζεται, ο έρωτας αρχίζει, ο έρωτας τελειώνει... κάποιες φορές, αλλά όχι πάντα.....

πλησιάζει.....θα φτάσουμε?.....

γράφω στο βιβλίο μου....

η καρδιά μου δε φοβάται,
τα μάτια είναι ζεστά απ' τα δάκρια
σε νοιώθω και σκέφτομαι
τις άδειες μέρες κάθε πρωινού

πότε θα γυρίσεις?
ποιά ώρα?
πότε θά 'ρθεις χαρά μου
και να ξυπνήσεις ότι καλό υπαρχει

στον κόσμο και στον ουρανό...

αχ, όταν θες να επιστρέψεις,
μου αρέσει η ελπίδα μου...

γράφω στο βιβλίο μου στην άκρη....
η καρδιά μου δεν έχει τίποτα να έχει....
μόνο εσύ, Ομορφιά, δώσε μου ζωή.
γίνε κάτι περισσότερο από την αβέβαιη ανάσα
μιας μεγάλης λαχτάρας που έκανε η ζωή

αχ, πότε θα θέλεις να επιστρέψεις, για
να κάνεις την ελπίδα μου αγάπη?
πότε, στο όνειρό μου θα ζωντανέψει
η Βασίλισσα των Λουλουδιών?


σε ελεύθερη διασκευή από το "Γράφω το βιβλίο μου" Fernando Pessoa.

σ' αγαπώ....

θα 'θελα χωρίς σκέψη....

 φαίνεται να είναι πανεύκολο να αμφισβητούμε ικανότητες και πιθανόν και τι μπορούμε να κάνουμε…. μπορούμε να κατασκευάζουμε σενάρια που προκειμένου να φτιάξουμε καταστάσεις, απλώς και μόνο επειδή το παρελθόν μας, μας έχει οδηγήσει στο να πιστεύουμε σε κάποιες...., που όμως συχνά τείνουν να ανατρέπονται από τον ίδιο τον απρόβλεπτο, ανθρώπινο παράγοντα…..οι ανθρώπινες σχέσεις που δημιουργούμε δεν είναι μαθηματικές πράξεις-εξισωσεις και συναφή, που έχουν λύση, έστω και αόριστη…δεν μπορούμε να εντάξουμε σε αυτές παράγοντες, μεταβλητές όπως το συναίσθημα, τη συμπεριφορά, τις συνθήκες, τις σκέψεις, τις ιδέες, τα λόγια, τις πράξεις ή οτιδήποτε άλλο είναι αυτό που καθορίζει το αν μία σχέση θα δουλέψει (και για πόσο) ή όχι….….και επειδή τα ξέρουμε όλα, μας μένει μια σιγουριά, κατά τη φαϊνή σκέψη, πως εκείνο το άτομο δεν υπάρχει περίπτωση να ενδιαφέρεται για εμάς….ή κατά το εσωτερικό μας θέλω, μας θέλει και μας το κρύβει…γνωρίζουμε πως η ζωή, μας λέει κάθε μέρα πως τα πράγματα σπάνια πηγαίνουν όπως τα σχεδιάζουμε κι ‘μεις συνεχίζουμε να κάνουμε σχέδια και υπολογισμούς για πολλα, από το πρόγραμμα της ημέρας μας μέχρι τις στενές-προσωπικές μας, φοβερά τα προσόντα αυτής της σκέψης….είμαστε προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο?....όχι…μόνο αυτή είναι…..μη τύχει κάτι και προσπαθήσει να της αλλάξει το πρόγραμμα….μαύρη τρύπα που σ’ έφαγε…. πάντα ή τις περισσότερες φορές συμβαίνει κάτι που δεν είχαμε σκεφτεί…..καλά αν είναι κάτι ευχάριστο, αν όμως είναι κάτι που θα μας δυσαρεστήσει?..που θα μας απαγοητεύσει?...σενάρια λοιπόν, φτιάχνουμε σενάρια που προσπαθούν να μη μας αφήσουν να πέσουμε με δύναμη σε τοίχο….αυτό κάποιοι άλλοι το κάνουν, ξένη λέξη για μένα, και στο χρόνο που περνά μια ασφυξία σε τριγυρνα….και αυτή η ασφυξία δεν σε αφήνει ελεύθερο να σκεφτείς, να ονειρευτείς, να αφεθείς, να φανταστείς….και πάμε στην άλλη άκρη, σε αυτή που το άλλο άτομο και τα πράγματα πάνε καλά, έχεις σκεφτεί αυτή την περίπτωση?....και αν αρχίσω να διαβάζω απ’ την αρχη αυτά που μέχρι τώρα έχω γράψει, ξέρεις πως μπορεί να αρχίσει να χτυπά το φυλλοκαρδι?..να αρχίσει να τρέμει….η σκέψη σε ένα συνεχή δίπολο, μπορεί και θέλεις διακαώς η κατάσταση να πάει καλά, αλλά μπορεί και να μη πάει, όπως τις περισσότερες φορές η ζωή σου φέρνει….

υπομονή και πίστη….και όλα θα πάνε όπως σχεδιάζονται να πάνε….από υπέρτερες δυνάμεις….

Σ’ αγαπώ χωρίς σκέψη…..

υπομονή......

 

ερήμωση....

 δέντρα του χειμώνα, γυμνά σαν συρματόπλεγμα....σε αιχμαλωτίζουν....αιχμαλωτίζουν τη σκέψη...και μιά ερήμωση....

ιλυ..........

δρόμοι ερήμωσαν, ...κι όπου τραβώ το βήμα μου δεν έχει πια διαβάτες....

 

να κυλάει το αίμα....

και οι λέξεις φλέβες είναι, μέσα τους αίμα κυλάει...

Γ. Ρίτσος

...... μέχρι πότε θα μπορούν να στέκονται η μια δίπλα στην άλλη....να κυλάει το αίμα....να μένεις ζωντανός...

,,,

ό,τι θέλεις κάνε με...

στο τραπέζι μου ένα βάζο,
που γυρεύει συντροφιά,
μα λουλούδια δεν του βάζω,
για ν' αντέχει μοναξιά.

στην κρεμάστρα καμπαρντίνα
που γυρεύει για κορμί,
σβήσαν τα όνειρα εκείνα
με την πρώτη αφορμή.

πάρε με,
μες στο βλέμμα σου πεθαίνω
κι ό,τι θέλεις κάνε με,
πάρε με,
δεν αντέχω να μη σ' έχω
κι ό,τι θέλεις κάνε με.

στο τραπέζι φτιάχνω κύκλους
με τη σκόνη που 'πεσε,
έδιωξα όλους μου τους φίλους,
το κενό περίσσεψε.

στο τραπέζι γράφω κύκλους,
κι έξω γύρω παγωνιά,
θα 'ρθω να σε συναντήσω
στου μυαλού κάποια γωνιά.

πάρε με,
μακριά σου δεν αντέχω
κι ό,τι θέλεις κάνε με,
πάρε με,
απ' τα χάδια σου να τρέμω
κι ό,τι θέλεις κάνε με....

μακριά σου δεν αντέχω κι ό,τι θέλεις κάνε με,.....

για να πάρεις απάντηση στην σκέψη σου χρειάζεται να τις σκεφτείς πολύ προηγουμένως....

ιλυ.....................

 

Ήλιε μου Καλημέρα...... 

έλα ΉΛΙΕ μου χαμογέλα....

.... να σε δω.....

θέλω να σε δω
να μ' αναζητάς
σε κάθε οδό και δω
στα λίγα που ζητάς

θέλω να σε δω
...........
να πιω νερό κρυφά
εκεί που θα πλυθείς 

θέλω να σε δω
να 'μαστε αγκαλιά
και μία θηλιά γερή
το χθες να κάνει αθάνατο 

ιλύ.....θέλω .....

 μιλά ψιθυριστή Κ α λ η Μ έ ρ α.....

I Love you ....

με λίγο χιούμορ για τη βδομάδα....

ψιθυριστά....

 μίλα μου ψιθυριστά....αν μου μιλάς γι' αγάπη.....

ιλυ....