.....«Κάτω απ’ τα κάστρα της ελπίδας», τυχαία, στη σελίδα 53. «Ο Μέλιος ανάσανε βαθιά. Σαν να γλύτωσε από πυρκαγιά ή από ναυάγιο», διαβάζω....έτσι αισθάνομαι κι εγώ αποχαιρετώντας το 2020. Σαν να γλύτωσα από πυρκαγιά ή από ναυάγιο. Μόνο που ούτε η φωτιά έχει σβήσει, ούτε η τρικυμία έχει κοπάσει. Με στενεύει η πραγματικότητα. Κι αποζητώ την άπλα των αναμνήσεων. Την ανεμελιά και τον ρομαντισμό -την αφέλεια, αν θέλετε, δεν θα διαφωνήσω- εκείνων των μακρινών Χριστουγέννων…
ιλυ.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου