μια silence....στη πανσέληνο...

περιτριγυριζόμαστε από "σύμφωνα" αφού δεν θέλουμε οι λέξεις να ακούγονται και δεν μπορούμε να βρούμε αυτές που εκφράζουν τη σκέψη μας, έτσι καταφεύγουμε σε μια μυστηριώδη αφωνία...και δεν αντιδρούμε...πως μπορείς να αντιδράσεις σε μια σιωπή που κρυβει το γνωστό άγνωστο, που πίσω από τα "σύμφωνα" προσπαθούν να κρυφτούν, σαν τον ελέφαντα πίσω απο μια τριανταφυλλιά, συναισθήματα...τι μπορεί να κρύψουν δύο βελούδινα χείλη όταν είναι κλειστά, σφραγισμένα.... μολονότι τα "σύμφωνα" σιωπούν, η σιωπή είναι πιό φωναχτή απ' τα λόγια...αργούμε όμως να τη διαβάσουμε, να την καταλάβουμε, να λύσουμε πιθανούς γρίφους που μας βάζει ώσπου να γίνει κατανοητή, παίρνεις ρίσκα και πιθανότητας αποτυχίας ώσπου να ανακαλύψεις τη σκέψη του...μπορεί να μην έχουν κάτι να πουν, που δεν ισχύει, ή να έχουν να πουν πάρα πολλά, αλλά μάλλον, ίσως, περιμένουν να τα συνειδητοποιήσεις μόνος σου....γιατί όμως?, κουράστηκαν τόσο να μιλήσουν, μήπως δεν έχει πλέον κανένα νόημα?...μήπως νομίζουν πως δεν είσαι δίπλα τους να τους ακούσεις?...σιωπή!!!....δύσκολη, πολύ δύσκολη...όταν δεν ακούς τις σκέψεις, όταν δεν μπορείς να τις μάθεις αναστατώνεσαι...και τα σενάρια πάνε κι έρχονται...προσπαθείς, προσπαθείς, αναρωτιέσαι, θες να τα συζητήσεις, το ζητάς, το υποστηρίζεις πως τα όποια προβλήματα μπορούν να λυθούν με τις λέξεις, ας μή μείνουμε στα συμφωνα και τα φωνήεντα....λέξεις, λέξεις, λέξεις.....και στο βάθος μια μεγάλη αγκαλιά.....

ιλυ...ιλυ...ιλυ...

Beethoven's Silence