τόπος διαμονής η σκέψη...

κάποτε, την πρώτη κιόλας μέρα στη θάλασσα το κορμί κυμάτιζε σαν μετάξι χαμηλά, πάνω στο μπλε του νερού...έπιανες το νερό γύρο της όπως πιάνεις το βελούδο στα δάχτυλά σου...
τα όργανα του σώματός μας έχουν πνευματικές λειτουργίες...οι ασθένειες στα αυτιά οφείλονται στο

γεγονός ότι ένας άνθρωπος οδυνηρά αντιλαμβάνεται τις αρνήσεις άλλων ανθρώπων...το στομάχι απορροφά καταστάσεις....η καρδιά είναι υπεύθυνη για τη θλίψη...είναι μια θεωρία....

κάποτε, που η σκέψη θα τα 'χει παίξει ίσως γράψουμε ποιήματα, αυτά που ονειρευτήκαμε στις πιο ιδιαίτερες στιγμές μας, αυτά που ειπώθηκαν στο λόγο μας...

μεθυσμένη μου αγάπη, πάρε την καρδιά μου, πάρ' την.

ιλυ...ιύ...ιλυ.....