προπασχαλινή Ανάσταση...

εκανε κρύο κάτω από το δέρμα, μια μαύρη συννεφιά γύριζε γύρω απ' το μέτωπο...οι ώμοι τίγκα από τις αναμνήσεις του κ'οσμου...ώσπου μια γέφυρα χτίστηκε εν ριπή και ο συνωστισμός άρχισε να εκτονώνεται οδεύοντας σε φανταστικές αγκαλιές...

δεν είχα όνειρα, ώσπου σε γνώρισα και ζω απ' την αρχή...
ήρθες εσύ σαν ήλιος στη συννεφιά
και με ανάστησες, ζωή μου χάρισες...
Θα σ' αγαπώ, όσο θα ζω
τη ζωή μου δίνω,...για σενα...

ιλυ...ιλυ...ιλυ....