πρωινο ..

για πρωινο δυνάμωμα..πριν το τριωρο....

ιλυ...........

ονειροπωλες αγάπες σε ζουν...

έχει περάσει μια παλιά ζωή και καταγράφω εντυπώσεις, συναισθήματα, σκέψεις με αποσπασματικό και αυθαίρετο θα έλεγα τρόπο…δεν επιδιώκω να αφηγούμαι ιστορίες, καταστάσεις, σκέψεις με ημερολογιακό-γραμμικό τρόπο, αλλά γραμμοσκαλίζω το χαρτί για πράγματα-καταστάσεις που με ενδιαφέρουν, ίσως με αγχώνουν, μπορεί να τις φοβάμαι η να με πιέζουν…
από τότε που άλλαξα ζωή, ενδιαφέρον, άρχισα να βλέπω ή καλύτερα να πω πως άρχισα να μαθαίνω να βλέπω…βλέπω πως κάποια πράγματα αλλάζουν, κάποια παραμένουν ίδια και αυτά αν συνεχίσουν έτσι τους περιμένει μια μεγάλη φθορά, ένα πρόσωπο με έντονες ρυτίδες που δεν θα μπορεί να τις καλύψει τίποτα..
πως μπορείς να συνεχίζεις να ζεις τη ζωή σου με τρόπο που μπορεί να είναι ακατανόητος…που μπορείς να ζεις, χωρίς έρωτα, όταν αισθάνεσαι αβεβαιότητα και πρέπει να αποφασίσεις...
όταν αγαπάς, όταν αισθάνεσαι πως μια αγάπη σε καλύπτει, σε αγκαλιάζει μέρα νύχτα, τότε γίνεσαι μέρος της ελπίδας, η δυσπιστία είναι εξαφανισμένη…δυναμώνεις…


όταν αγαπάς μια ΟΜΟΡΦΙΆ…

I Love You....

όρια...

συγνώμη .... ξεπέρασα το lim--->

Ily...Ily........

μη ρωτάς γιατί....το μυστικό...

Σε περιμένω. Μη ρωτάς γιατί

Μη ρωτάς γιατί περιμένει εκείνος
Που δεν έχει τι να περιμένει.
Και όμως περιμένει.
Γιατί σαν πάψει να περιμένει
Είναι σα να παύει να βλέπει
Σα να παύει να κοιτά τον ουρανό
Να παύει να ελπίζει
Σα να παύει να ζει.

Αβάσταχτο είναι... Πικρό είναι
Να σιμώνεις αργά στ'ακρογιάλι
Χωρίς να είσαι ναυαγός
Ούτε σωτήρας
Παρά ναυάγιο...

Μενέλαος Λουντέμης

αχ! ζωή...τι άλλο μου κρύβεις...
ιλυ...ιλυ...ιλυ...

ξέρεις...

ξέρεις....

σήμερα ήσουν σιελ....

σου πάει το χρώμα......

συμβολίζει την ηρεμία, τη γλυκύτητα, καθαρή σκέψη, τη λογική συμπεριφορά, το κρύο και την καθαρότητα της ψυχής, δροσίζει και ηρεμεί, είναι το χρώμα του διαλογισμού και της περισυλλογής...θεωρείται ψυχρό χρώμα και είναι το χρώμα του ουρανού και του αέρα, της σοφίας και της εσωτερικής αρμονίας, θεωρείται ηρεμιστικό, ιδιαίτερα σε περιόδους υπερέντασης...

ιλυ...ιλυ...ιλυ...

με δυο γουλιές γίνεσαι αλλιώς...

όποιο δρόμο και να πάρω στη σκιά σου πάνω περπατώ...

αγάπα...και ποτέ μη δεχτείς να προδοθεί η αγάπη σου...

ιλυ...ιλυ....ιλυ........

μέσα σ’ αυτή τη ζωή...

Πάμε να φύγουμε, αγάπη μου,
έχει στεγνώσει το δάκρυ μου,
πάμε να φύγουμε, αγάπη μου.
Πάμε να φύγουμε σήμερα,
δεν έχει η αγάπη μας σύνορα,
πάμε να φύγουμε σήμερα.

Μέσα στα χέρια σου κλείνομαι,
στην αγκαλιά σου αφήνομαι,
πάμε, καρδιά μου, να φύγουμε.

Πάμε να φύγουμε, αγάπη μου,
έχει στεγνώσει το δάκρυ μου,
πάμε να φύγουμε αγάπη μου.

Θα προχωράμε μαζί
μέσα σ’ αυτή τη ζωή,
θα προχωράμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.
Θα προχωράμε μαζί,
κάνε κουράγιο γιατί
έχει ανηφόρα μπροστά
κι είναι μεγάλη.

Πάμε να φύγουμε, αγάπη μου,
πάμε, Απρίλη και Μάρτη μου,
πάμε να φύγουμε αγάπη μου.
Γύρω ο κόσμος τρελάθηκε
κι όμως η αγάπη μας στάθηκε,
τίποτα ακόμα δε χάθηκε.

Με την αγάπη σου κέρνα με,
είσαι τα πάντα για μένανε,
άλλον δεν έχω κανένανε.

Πάμε να φύγουμε, αγάπη μου,
πάμε, Απρίλη και Μάρτη μου,
πάμε να φύγουμε, αγάπη μου.

Θα προχωράμε μαζί
μέσα σ’ αυτή τη ζωή,
θα προχωράμε μαζί
κι όπου μας βγάλει.
Θα προχωράμε μαζί,
κάνε κουράγιο γιατί
έχει ανηφόρα μπροστά
κι είναι μεγάλη.

I Love You......

τα έκτακτα....

το ραδιόφωνο πρέπει να το 'χεις συνεχώς ανοιχτό...δεν είναι μόνο μια εκπομπή που σ' αρέσει, είναι και τα έκτακτα, .... πανέμορφα... ειδυλλιακά... ονειρεμένα... λουλουδιαστά... μοσχομυρωδάτα... καρδιοχτυπητά...
που σε παραλύουν .... που σε βάζουν στο χώρο της αναμονής, με μια νιρβάνα κατάσταση.... που η πόρτα δεν θα 'νοίξει....

ιλύ.............ιλύ............ιλύ.....

ανώνυμες ζωές.....

μέρες κορωναιού και οχι μόνο, απλώς τώρα η επιλογή κάποιου βιβλίου γινεται από το σπίτι...πάντα υπάρχουν αδιάβαστα βιβλία στο σπίτι...παλιότερα βρισκόμουν σε γνωστό βιβλιοπωλείο και χάζευα, κάποια στιγμή στο γρήγορο ξεφύλλισμα τσιμπαγα κάποιες φράσεις και τελικά μπορεί να το έπαιρνα....η επιλογή, στο τι θα επιλέξω έχω την εντύπωση γινεται τυχαία, όμως συνεχώς υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος που θεωρώ πως έχει να κάνει με ένα μαγευτικό ασυνείδητο....στο τέλος αφού το διάβασα ή το ξεφύλλισα ψάχνοντας κάποια συμφωνία σκέψης, την σκαλίζω, τη γράφω, τη φωνάζω...είναι όλες περιγραφές συνόλου πράξεων, σκέψεων, αποτύπωσης συναισθημάτων, απόδοση ιδιαιτέρων διαστάσεων που προσδιορίζονται από κάποια στοιχεία, που μπορεί να στέκουν καλά σαν σκέψη αλλά μπορεί και όχι, με λόγο ευθύ-πλάγιο ....δίχως ορθή-ιδιαίτερη γλώσσα, που όμως δίνουν ζωντάνια...και αυτά ανώνυμα....





από το "ΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ" του McGregor, Jon

I Love You...........

όλα τα καλά...

Χρόνια Πολλά...
καλή.......
καλό.....
όλα τα καλά...

ένα φοντάν θα το έπαιρνα.....

παντού κοιτώ για να βρω...

παντού κοιτώ για να βρω εσέ π΄ αγαπώ
στον ουρανό, στη γη πετώ για να σου πω:
" Έλα πάλι έλα, κοντά μου πάλι έλα".

είναι κουτό να προσπαθείς να μου κρυφτείς, 
αν μ΄ αγαπάς παρακαλώ μη με τυραννάς.
Έλα πάλι έλα, κοντά μου πάλι έλα....

ένα τραγούδι όποιος το ακούει και δεν αναρωτιέται τι είναι αυτό που ακούει, τότε το τραγούδι γίνεται ακόμη πιο δυνατό και την κάθε νότα την πιάνεις χωριστά....τότε το τραγούδι φτάνει μέχρι τα μέσα σου...

ιλυ...........................................................................................................................

διαφορετικά...

ραδιοφωνική εκπομπή και ράδιο....

https://menta88.gr/player/

ily...ly...ily................

κάνε κουράγιο...

κάνε κουράγιο καρδιά μου
μην τυχόν και μ’ αρρωστήσεις
έχεις πολλά υποφέρει
φοβάμαι μη τσακίσεις...

ιλυ...ιλυ...ιλυ...ιλυ...ιλυ...ιλυ...ιλυ...............ιλυ...............................

πιο πραγματικό από το πραγματικό...

φως της ύπαρξής μου
πιο πραγματικό από το πραγματικό
ήσυχος στο γαλήνεμα της ψυχής
ανήσυχος στο νόημα της ζωής

στιγμές η ζωή μου
Εσύ το μόνο που διαρκεί
μια στιγμή η ζωή μου
φάντασμα ο εαυτός μου

εσύ, τι απογίνεσαι?


αγνώστου

το ζωόδιό σου...

το ζωόδιό σου σήμερα...

https://www.ethnos.gr/lifestyle/101013_ta-zodia-simera-deytera-20-aprilioy-aigokeroi-dyskolies-stis-oikonomikes-sas

στα κατώφλια συμβαίνουν....

στα κατώφλια συμβαίνουν τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα ...

How I Love You.....!!!...

Χριστός Ανέστη...

Χρόνια Πολλά
Χριστός Ανέστη

Υγεία, Ευτυχία

να τ... χαίρεσ......

άνοιξη, Πάσχα, Ομορφιά
η πιό μεγάλη σκόλη,
σαν την ημέρα της Λαμπρής
να 'ναι η ζωή σου όλη...

Ι.Λ.Υ....

τεχνικά θέματα...

γράφονται και τεχνικά θέματα....ως μια άλλη διάσταση της αγάπης...

ιλυ...ιλυ...ιλυ....

το αυγό της Ανάστασης....

Καλή Ανάσταση!!!....

Ευχές για υγεία και ψυχική γαλήνη....

ily...ily...ily..............

..

oo

oo

..........

καθώς πρέπει...

η αγάπη είναι ένας δρόμος απέραντα μακρύς, που χάνεται στον ορίζοντα μέσα σε χρωματιστά απαλά όνειρα...πόσο θέλω να ξαπλώσω πάνω στα φύλλα της καρδιά σου, να περπατήσω στο βυθό της, σε σκοτεινά και φωτεινά σοκάκια...

λέω και καθώς πρέπει λέξεις....βγαίνουν και καθώς πρέπει σκέψεις...
ένα λουλουδάκι για σένα...

ιλυ......................................................................................................

για σένα που την αισθάνεσαι…

οι μέρες του Πάσχα κρύβουν  λέξεις όπως Θυσία, Αγάπη, Υπομονή, Ανάσταση…οι μέρες αυτές είναι για όλο τον κόσμο….έτσι και η Αγάπη μοιράζεται σε όλη την κοινωνία σαν τρόπος ζωής….Αγάπη στον άνθρωπο, Αγάπη στη Φύση, Αγάπη στα ζώα, Αγάπη στη σκέψη,  στα αισθήματα μας, Αγάπη που εκφράζεται με μικρές καθημερινές πράξεις…..όλοι  αγαπούν τους ανθρώπους τους, τους δικούς τους, αλλά εκείνο που διακρίνει τους ανθρώπους είναι η Αγάπη προς τους άλλους πέρα από τους δικούς τους….ετσι πέρα από τη θαυμάσια ερωτική «εγωιστική» αγάπη που αφορά το άτομό μου, υπάρχει και φωνάζει μια δική σου πραγματική κοινωνική Αγάπη, πνευματική, τρόπου ζωής…μπορεί η δική μας αγάπη κάποια στιγμή να τελειώσει, που ποτέ δεν θα το επιθυμούσα (κι ας είναι εγωιστική έκφραση), αλλά η Αγάπη που υπάρχει στη ζωή σου μεγαλώνει, αγκαλιάζει περισσότερο κόσμο…

γι’ αυτές τις μέρες που εύχονται Καλή Ανάσταση, Καλό Πάσχα,... να σου ευχηθώ …Αγάπη….!!!

forever...

Πανέ(Ό)μορφο Λουλούδι λιγερό της Άνοιξης και της Ζωής...
με (μάτια) ερμητικά κλειστά...μάτια Πανέμορφα, σπινθηροβόλα....

I Love You...!!!...

προπασχαλινή Ανάσταση...

εκανε κρύο κάτω από το δέρμα, μια μαύρη συννεφιά γύριζε γύρω απ' το μέτωπο...οι ώμοι τίγκα από τις αναμνήσεις του κ'οσμου...ώσπου μια γέφυρα χτίστηκε εν ριπή και ο συνωστισμός άρχισε να εκτονώνεται οδεύοντας σε φανταστικές αγκαλιές...

δεν είχα όνειρα, ώσπου σε γνώρισα και ζω απ' την αρχή...
ήρθες εσύ σαν ήλιος στη συννεφιά
και με ανάστησες, ζωή μου χάρισες...
Θα σ' αγαπώ, όσο θα ζω
τη ζωή μου δίνω,...για σενα...

ιλυ...ιλυ...ιλυ....

ανοίγουν...

επιταχύνονται ... σε λίγο τα μονοπάτια θα ειναι προσβάσιμα....

η Ομορφιά και το Ωραίο...

έχουμε ανάγκη από το ωραίο, έχουμε ανάγκη από το αληθινό, κυρίως από την ενότητά τους: όχι για να ωραιοποιήσουμε την αλήθεια, αλλά για να εκδηλώσουμε ή ν’ αποκαλύψουμε την πραγματική και ουσιαστική ομορφιά της, για να μας μάθει να βλέπουμε, να την απολαμβάνουμε και να χαιρόμαστε απολαμβάνοντάς την – να την αγαπάμε. (Αντρέ-Κοντ Σπονβίλ)

ιλυ.....

αρχίζει η Μεγάλη Εβδομάδα...

για άλλους είναι Ανάσταση..
για άλλους αρχίζει η Μεγάλη Εβδομάδα, σε ανάμνηση των γεγονότων που διαδραματίζονται κάθε μία των ημερών αυτής, που θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά...τα μηνύματά της πάρα πολλά και πολύπλευρα....η σημασία τους αντανακλά την καθημερινότητά μας και τον τρόπο που λειτουργούμε και συμπεριφερόμαστε...και καταλήγει στη σημασία της λύτρωσης των δεσμών του χθες και των βιωμάτων μας που στοιχειωθετούν και διαμορφώνουν τη Νίκη του Έρωτα και της Ζωής απέναντι στο θάνατο -ψυχικό, πνευματικό και σωματικό - είναι το πως επί λέγουμε να ζούμε μέσα στον κόσμο μας και τον αγώνα που κάνουμε για τη ζωή...

ιλυ...

όταν αυτό που διαβάζεις ξέρεις από ποιόν είναι...

χωρίς λόγια....

...απίστευτη τάπα...

ένα καλάθι δεν μπορεί να μπεί....κορυφαίος ο Σλότερ τάπωσε τον Ουρτασούν...

η σημασία του τονισμού...

ο τονισμός στο "ά" ή στο "ώ"....

the program...

..ποιά κατανόηση κατανοείται...

συγκρούονται οι απόψεις?...ποιά η θεραπεία?...αφού "το ζήτημα δεν είναι να κατανοήσουμε"...γιατί "έπαψε να τίθεται"....ήτοι...η "κατανόηση" είναι ποίημα...δηλαδή όχι όνειρο...άντε να βάλουμε και λίγο λογοτεχνία...δηλ άφωνα σύμφωνα...
η κατανόηση είναι κάτι που συνεχώς την ψάχνουμε, είναι όταν επικοινωνώ γραπτά, προφορικά, με κίνηση, στέλνοντας στον άλλον μήνυμα που αφορά μια σχέση που έχω μαζί του, δίνοντας στη σχέση περιεχόμενο, ενδιαφέρον....αν δεν υπάρχει η επικοινωνία, αν δεν προβάλλονται λέξεις με φωνήεντα, είναι δύσκολο να υπάρχει κατανόηση...για να μη πάμε σε αλγεβρικά θεωρήματα που δεν υπάρχει άμεση σχέση της κατανόησης του θεωρητικού θεωρήματος και της χρήσης του....και συνεχίζω να μην κατανοώ....τι? ...τον άλλον φυσικά...μα καλά τον εαυτό μου τον γνωρίζω, τον κατανοώ? και ζητώ να κατανοήσω τον άλλον?...εδώ είναι που "είπε" "ρώτα τον εαυτό σου"...μα δεν μπορώ...μόνος!!!...ακόμα και όταν μπορώ να σκαρφαλώσω στο φεγγάρι, δεν το κάνω μόνος...

...ποιά κατανόηση κατανοείται, του "τρελογιατρού" ή του ποιητή....

απο το

ιλυ...ιλυ...ιλυ....ιλυ....ιλυ...ιλυ...ιλυ.............

μέσα στην καρδιά του λουλουδιού....

μέσα στην καρδιά του λουλουδιού....εκεί που ειναι το νέκταρ...

ιλυ...ιλυ...ιλυ...ιλυ.............

μια silence....στη πανσέληνο...

περιτριγυριζόμαστε από "σύμφωνα" αφού δεν θέλουμε οι λέξεις να ακούγονται και δεν μπορούμε να βρούμε αυτές που εκφράζουν τη σκέψη μας, έτσι καταφεύγουμε σε μια μυστηριώδη αφωνία...και δεν αντιδρούμε...πως μπορείς να αντιδράσεις σε μια σιωπή που κρυβει το γνωστό άγνωστο, που πίσω από τα "σύμφωνα" προσπαθούν να κρυφτούν, σαν τον ελέφαντα πίσω απο μια τριανταφυλλιά, συναισθήματα...τι μπορεί να κρύψουν δύο βελούδινα χείλη όταν είναι κλειστά, σφραγισμένα.... μολονότι τα "σύμφωνα" σιωπούν, η σιωπή είναι πιό φωναχτή απ' τα λόγια...αργούμε όμως να τη διαβάσουμε, να την καταλάβουμε, να λύσουμε πιθανούς γρίφους που μας βάζει ώσπου να γίνει κατανοητή, παίρνεις ρίσκα και πιθανότητας αποτυχίας ώσπου να ανακαλύψεις τη σκέψη του...μπορεί να μην έχουν κάτι να πουν, που δεν ισχύει, ή να έχουν να πουν πάρα πολλά, αλλά μάλλον, ίσως, περιμένουν να τα συνειδητοποιήσεις μόνος σου....γιατί όμως?, κουράστηκαν τόσο να μιλήσουν, μήπως δεν έχει πλέον κανένα νόημα?...μήπως νομίζουν πως δεν είσαι δίπλα τους να τους ακούσεις?...σιωπή!!!....δύσκολη, πολύ δύσκολη...όταν δεν ακούς τις σκέψεις, όταν δεν μπορείς να τις μάθεις αναστατώνεσαι...και τα σενάρια πάνε κι έρχονται...προσπαθείς, προσπαθείς, αναρωτιέσαι, θες να τα συζητήσεις, το ζητάς, το υποστηρίζεις πως τα όποια προβλήματα μπορούν να λυθούν με τις λέξεις, ας μή μείνουμε στα συμφωνα και τα φωνήεντα....λέξεις, λέξεις, λέξεις.....και στο βάθος μια μεγάλη αγκαλιά.....

ιλυ...ιλυ...ιλυ...

Beethoven's Silence

η Λουλουδένια που εκφράζει τις πιο κρυφές όψεις της Ομορφιάς...

δεν μας πτοούν οι αποκλεισμοί, θα βρούμε τα μονοπάτια να φτάσουμε στην κορυφή του πανέμορφου βράχου σου, περνώντας από απότομες πλαγιές να δούμε το μοναδικό Αγριολούλουδο της Ομορφιάς και της ζωής....που η ρίζα του φτάνει στη ρίζα του βράχου, σε μια στενή χαραμάδα να πιάσει το νερό που θα ρίξει το βλέμμα σαν περάσει, που θα το κρατήσει εκεί, στη μικρή αυτή φωλιά φυλαγμένο από τους χειμώνες και τα καυτά καλοκαίρια....

ily...ily...ily.........

έχει ένα φεγγάρι απόψε....

έχει ένα φεγγάρι απόψε
που μελαγχολώ
έχει ένα φεγγάρι απόψε
σαν κι εμένα δακρυσμένο
πες μου πως θα έρθεις πάλι
σε παρακαλώ ..............

με το φεγγάρι απόψε κουβεντιάζαμε αν μ' έβλεπες θα μ´είχες για τρελό , του έλεγα εμείς το πόσο μοιάζαμε και ότι θέλω πάλι να σε δω....

Ιλυ...ιλυ...ιλυ....

ένας σελιδοδεικτης...

ιλυ...ιλυ...ιλυ...ιλυ....ιλυ....ιλυ.....ιλυ.....ιλυ.....

ο σελιδοδείκτης μου....

τόπος διαμονής η σκέψη...

κάποτε, την πρώτη κιόλας μέρα στη θάλασσα το κορμί κυμάτιζε σαν μετάξι χαμηλά, πάνω στο μπλε του νερού...έπιανες το νερό γύρο της όπως πιάνεις το βελούδο στα δάχτυλά σου...
τα όργανα του σώματός μας έχουν πνευματικές λειτουργίες...οι ασθένειες στα αυτιά οφείλονται στο

γεγονός ότι ένας άνθρωπος οδυνηρά αντιλαμβάνεται τις αρνήσεις άλλων ανθρώπων...το στομάχι απορροφά καταστάσεις....η καρδιά είναι υπεύθυνη για τη θλίψη...είναι μια θεωρία....

κάποτε, που η σκέψη θα τα 'χει παίξει ίσως γράψουμε ποιήματα, αυτά που ονειρευτήκαμε στις πιο ιδιαίτερες στιγμές μας, αυτά που ειπώθηκαν στο λόγο μας...

μεθυσμένη μου αγάπη, πάρε την καρδιά μου, πάρ' την.

ιλυ...ιύ...ιλυ.....

οι καρδιές μένουν ζεστές....

μια κρυα μέρα…δεν θα ηθελα πολλά, μόνο να σε έχω δίπλα μου και να σου μιλώ…να φοράς το μακρύ μπουφάν μου και να μιλάμε καθώς πίνεις το καφέ που σου έφτιαξα…να χουχουλιάζεις στην αγκαλιά μου και να σου μιλώ για τον έρωτα, για το «μαζί» το «εμείς»…πόσο λείπουν αυτές οι συζητήσεις γυρω από έναν καφέ…δεν είναι μόνο ποιος τον φτιαχνει, ποια είναι αυτή η καρδιά για την οποία ρίγησες στο συναπάντημά σου, ποιος είναι αυτός που σ’ αγαπάει και σε νοιάζεται τόσο πολύ, ειναι και το γύρο περιβάλλον, τα λόγια που λέγονται….κάποια άλλη στιγμή ίσως να περιμένει και αυτός με τη σειρά του τη δική σου ανταπόκριση, να φτιάξεις χαρούμενη ατμόσφαιρα ή να του φτιάξεις και συ ένα καφέ και να του τον προσφέρεις…
ένας καφές δεν είναι δεν είναι μόνο απλός καφές… είναι φτιαγμένος με διάφορους συνδυασμούς-ποικιλίες, είναι αυτοί που περνούν από χέρι σε χέρι, από γενιά σε γενιά…έχει γλύκα και πικράδα…
σ’ αυτό το χρόνο του καφέ ταιριάζουν οι πιο ωραίες σχέσεις, λέγονται τα πιο όμορφα λόγια, κοιτούν χαρουμενα τον άλλο στο πρόσωπο… απόλαυσέ τον τώρα που βρίσκεται στο τραπέζι της φλογερής αγάπης και του μεγάλου έρωτα…….

η ζωή ειναι στιγμές...

ιλυ...ιλυ.....ιλυ............

συνεχίζεται ο αποκλισμός....

ιλυ...ιλυ...

τα βραδινά σου όνειρα...

ας ονειρευτείς πως η σελήνη έχει κατηφορίσει τόσο χαμηλά, πως η θαλάσσια παλίρροια έχει πάρει την ανηφόρα και μεις σε μια βάρκα αν βάζαμε μια σκάλα θα σκαρφαλώναμε πάνω της....

ιλυ.....ιλυ.....ιλυ......

εσύ και εσύ είναι ώρα ....

εσύ και εσύ είναι ώρα να τα ξαναβρείτε....είναι ώρα να καθίσετε στον καναπέ, να σταματίσεις να τον βαράς μπουνιές που σου ζητάει ο εαυτός σου, μπας και μάθεις, μπας και μάθω, μπας και ξαναθυμηθώ πως η η μεγαλοφυΐα της καρδιάς είναι τρυφερή και νοιάζεται για τον άλλο....

how ιλυ....ιλυ ιλυ........

ήταν πολλές οι λέξεις...

ήταν ένα ψυχολογικό πρωινό....όχι πως το ζήτησα για μένα...για το άλλους πρότεινα...και βαριστομάχιασα ψυχολογικά....σαν το μυθολογικό πρόσωπο που έτρωγε τους ανθρώπους και βαριστομάχιαζε αν ήταν πολλοί....πολλές οι λέξεις...

ξέρω τ’ όνομά σου...

ξέρω τ’ όνομά σου...την εικόνα σου ...
περνάν οι νύχτες, τα δευτερόλεπτα βαριά στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι που να μη γίνεται ουρλιαχτό...
στων χιλιομέτρων την ερημιά και στη σιωπή των χρονομέτρων...
ξέρω τ’ όνομά σου...την εικόνα σου ...

ιλυ.....ιλυ...ιλυ......

Ούτε γι' αστείο...

...
..