"αυτός που θέλει, τον οδηγούν οι Μοίρες˙ αυτόν που δεν θέλει τον σέρνουν"

αγαπημένη μου συντροφιά... ξέρεις ότι δεν υπάρχεις, το ξέρω και εγώ… για τους άλλους δεν έχει καμιά σημασία, έτσι κι αλλιώς το ημερολόγιο είναι μια προσωπική υπόθεση.... γράφων και αναγνώσκων, ο ίδιος..... ο ένας, ο.......
μνήμες και νοσταλγίες της καρδιάς σεργιάνιζαν στα μονοπάτια σου, που ήταν και είναι η ξεχωριστή ελπίδα μου....
είναι όμορφο να διαβάζεις τον εαυτό σου μέσα από τις σκέψεις σου και τους προβληματισμούς σου.... να κρατάς σε ες αΪ εγρήγορση το συναίσθημά σου..... να συνδέεσαι ξανά και ξανά με τα μονοπάτινα βήματά σου.... να συνεχίζεις να διατηρήσεις τη θέλησή σου με τη ζωή... με τη ζωτική αγάπη, που προσπαθώ να εκφράσω μέσα από Σ' ΈΝΑ......

Πανόπτης οφθαλμός.....

είναι πανέμορφα

κλείνουν τα μάτια.......
Καληνύχτα Jasmin..e......
ILYVMITSBEAUTIFUL...................................

Οδυσσέας.....

πόσο μπορείς να αντιστέκεσαι?....
πόσο μπορείς να μείνεις δεμένος στο κατάρτι?......

για μιά τζούρα............................................................

χρόνοι....

τετελεσμένος μέλλων, ένας χρόνος που χάθηκε....
παρακείμενος, υπερσυντέλικος, παρατατικός.... χρόνοι που υπήρξαν....

αθάνατη ελληνική γλώσσα......αθάνατε έρωτα......

εξερευνήσεις....

δεν τον είδες....μέσ' τη σκιά των δέντρων έκρυψα τις σκέψεις......

προσφώνηση ....

μωρό μου!....οικεία προσφώνηση πολύ αγαπημένου προσώπου
(μεταφορικά) όμορφο και νεαρό άτομο, κατά το τεκνό
γνώρισα ένα μωρό χθες...

γιαυτό ......
Καλημέρα ................................................................

η αλάνα.......

η αλάνα είναι πολύ σκληρό γήπεδο...... δεν είναι αργά να ξανατρέξουμε σ' αυτή..... μπορεί να πέσαμε, να γδάρθηκαν τα γόνατά μας, οι αγκώνες, οι παλάμες πολλές φορές, αλλά το παιχνίδι το φχαριστιώμασταν κι ας γινόταν ο ιδρώτας με το χώμα λάσπη.....τα παιχνίδια δεν τέλειωσαν, υπάρχει μια ζωή μπροστά να παλέψουμε,....κι όσο υπάρχει ανάσα...το ζεις......
.............

τα νερά που σμίγουν....

Ηρακλής δεν είμαι, αλλά σαν αυτόν πρέπει να αντιμετωπίσω το "θηρίο" του έρωτα, όχι να το νικήσω, αλλά   να το εξημερώσω....

με τη φύση...

απλά χρώματα

λυχνάρι

καρποί

κάνοντας σκιερό-δροσερό τούνελ

απλώνοντας τα χέρια να πιαστεί

το μικρό στηρίζει το μεγάλο

κοιτάζοντας προς τα πάνω....

γερή βάση

η Θεια Δύναμη τα ευλογεί....

ένα παράθυρο δροσιάς......

η σκέψη....

είσαι μπρος σε ένα παράθυρο....

η σκέψη αδημονεί, ταλαντεύεται.....θέλει να δεί..... αν δεν δει αυτό που αδημονεί?.....θα το ανοίξει?....

«Κάθομαι εδώ στο παράθυρο, .....................
............ Θαρρώ πως είμαι
μια σιωπηλή φωτογραφία, μες στην παλαιά κορνίζα της,
κρεμασμέμη έξω απ’ το το σπίτι, στο δυτικό τοίχο,
εγώ και το παράθυρό μου.
Κοιτάζω κάποτε ο ίδιος
ετούτη τη φωτογραφία με τα ερωτικά, .........της μάτια –
ένας ίσκιος αποκρύβει το στόμα, η επίπεδη λάμψη απ’ το τζάμι της κορνίζας,
στιγμές – στιγμές, αντίκρυ στο λιόγερμα ή στο φεγγαρόφωτο,
σκεπάζει ολόκληρο το πρόσωπο, κ’ είμαι κρυμμένος
πίσω απόνα τετράγωνο φως, χλωμό ή ασημένιο ή ρόδινο,
και μπορώ ελεύθερα να κοιτάζω τον κόσμο
χωρίς να με βλέπει. Ελεύθερα, – τι να πούμε;
……………………………………………………………………………….
Γι’ αυτό διαλέγουμε συχνά ένα χώρο στενό που να μας προστατεύει
απ’ το ίδιο μας το απέραντο. Κ’ ίσως γι’ αυτό
κάθομαι εδώ, σε τούτο το παράθυρο να βλέπω
τα νωπά χνάρια απ’ τις πατούσες του βαρκάρη
πάνω στις πλάκες της προκυμαίας να σβήνουν λίγο – λίγο
σα μια σειρά μικρά στενόμακρα φεγγάρια μέσα σ’ ένα παραμύθι.
Κι ούτε που καταλαβαίνω πια τίποτα ......................
Μια γυναίκα λουσμένη σκύβει στο πλαινό μπαλκόνι
σιγοτραγουδώντας
για να στεγνώσει τα μαλλιά της με το τραγούδι της. ......
...............................................
Αργότερα, που σκοτεινιάζει λίγο – λίγο και σβήνει στους τοίχους
και στις μάντρες
το σιγαλό, βιολετί καρδιοχτύπι του ηλιοβασιλέματος, πριν ανάψουν ακόμη
τα φανάρια του δρόμου,γίνεται μια άξαφνη ζέστα – και τότε
τα πρόσωπα πιότερο μαντεύονται παρά που υπάρχουν,
βλέπεις τη σκιά να εισχωρεί στις ιδρωμένες μασχάλες,
ο ήχος ενός φυγααλέου φορέματος ανεμίζει το φύλλωμα ενός δέντρου
τ’ άσπρα πουκάμισα των νέων παίρνουν ένα απόμακρο χρώμα γαλανό
κι αχνίζουν,
κ’ είναι όλα τόσο καταμόναχα, μαγεμένα κι ασύλληπτα, που ίσως γι’ αυτό
ν’ ανάβουν τα φώτα θετικά για να τα διαλύσουν όλα μες
στον ορισμό τους. ……………………………………………………………………………….
Τι παράπονο λοιπόν μπορώ νάχω απ’ αυτό το παράθυρο;
Αν θες το μισανοίγεις και, δίχως διόλου να κοιτάξεις έξω,
μπορείς μες απ’ τα τζάμια να παρακολουθείς αθέατος
αυθεντικές σκηνές του δρόμου, σ’ ένα χώρο πιο βαθύ και
διαρκέστερο
με τον πράο φωτισμό μιας μεγάλης απόστασης,
ενώ όλα αυτά διαδραματίζονται κάτω απ’ τα μάτια σου, ένα μέτρο πιο πέρα.
Αν θέλεις πάλι μπορείς να το ανοίξεις ολότελα και να κοιτιέσαι
στο τζάμι, σαν μέσα
σε καθρέφτη μαγικό, και να χτενίζεις τα μαλλιά σου
που αραιώνουν
ή να διορθώσεις κάπως το χαμόγελό σου, Μες απ’ τα τζάμια
όλα φαίνονται ευκτινέστερα – πιο σιωπιλά, πιο ακίνητα,
επομένως κι απαραίτητα κι αγέραστα.
.................................. ......
ή ανοίγεις αυτό το παράθυρο (ξέροντας όμως τώρα), ή βγαίνεις
απ’ την πόρτα.
Και πια δεν είναι τίποτα που να λυγίζει τη ζωή σου και τα μάτια σου
και τίποτα δεν είναι που να μη μπορείς να το δείξεις περήφανα
και να το τραγουδήσεις,
και τίποτα δεν είναι που να μη μπορείς να στρέψεις τη μορφή του προς τον ήλιο.»

Γ. Ρίτσος, από την «Τέταρτη Διάσταση», αποσπάσματα.

Empire State....

δεν έφτασε η ώρα ακόμα.... μια συνάντηση στο Empire State......δεν είμαστε για καληνύχτες.....

σε βασανίζει σ’ ανασταίνει....

είναι νωρίς για καληνύχτα... μπήκα για να μιλησο/υμε.....

μυστικά....

τα θαύματα πρέπει να μένουν μυστικά, επειδή είναι αληθινά μόνο γι' αυτούς που τα έζησαν... μόνο γι' αυτούς που κρυφάκουγαν τον αυτιστικό τους μονόλογο..."κοίτα!!!!!....μόλις κατέβηκα τα σκαλοπάτια και .....εντελώς τυχαία...."...

καρδιά μου......νά 'μουν χτύπος της.....

η ιστορία μιας πριγκίπισσας του φεγγαριού.....

το υπέροχο "Layla", του Eric Clapp,  για τη γυναίκα που επιθυμούσε.....αλλά.....

Layla
What`ll you do when you get lonely?
And nobody`s waiting by your side?
You`ve been running and hiding much too long.
You know it`s just your foolish pride.

Layla,
You`ve got me on my knees, Layla.
I`m begging, darling please, Layla.
Darling won`t you ease my worried mind.

I tried to give you consolation
When your old man had let you down.
Like a fool, I fell in love with you.
You`ve turned my whole world upside down.

Layla,
You`ve got me on my knees, Layla.
I`m begging, darling please, Layla.
Darling won`t you ease my worried mind.

Let`s make the best of the situation
Before I finally go insane.
Please don`t say, we`ll never find a way
And tell me all my love`s in vain.
........
........................................

να σε πηγαίνω...

ετσι μιλώ για σένα και για μένα
επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
να μπαίνω σαν Πανσέληνος
από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια
να μαδάω γιασεμιά – κι έχω τη δύναμη
αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω....

Ο. Ελ

κάθε στιγμή αυτό σου λέω....

Τι κι αν είμαστε μικροί ή μεγάλοι, κοντά ή μακριά,
όλοι χρειαζόμαστε κάποιον να μας προστατεύει.

"Εμένα, ποιος θα με προστατεύει;".
Και για όποιον έχει απαντήσει:
"Εγώ".....

το βουνό...

ωραίο το "βουνό", αν δεν είσαι μόνος........

και τώρα τι κάνω?.....
κάποιοι είπαν πήγαινε !!!
ευχαριστώ "τα μάλα", όσους "μολυβδοκοντυλοπελέκισαν την "πλάκα με το κοντύλι" τους....

στις φωτογραφίες ίσα που διακρίνομαι, οι πράξεις πραγματοποιούνται από "σας", επιφωνήματα στα αζήτητα....

λαχανί αποχρώσεις σε ένα ζεστό ανοιξιάτικο απόγευμα.....

.... ξένο σώμα ....

μέρες και νύχτες ........ φεύγουν
με πόθους όνειρα και μνήμες ζωντανές
τα σύνορα κάποιας αγάπης μου γυρεύουν
στις άδειες ώρες τις μοναχικές

δεν έμαθα να ζω και ν’αγαπώ
λιγότερο απ’ όσο πάντα πρέπει
σε ξένο σώμα τώρα κατοικώ
.......................................
.....................................
δεν έχω λόγο για να περπατώ...

κοίτα τα μάτια της ..... τίποτε άλλο...

αυτό ...... δεν παίρνει λόγια, δεν υπάρχουν στίχοι να το υποστηρίξουν...είναι έρωτας και πόλεμος..

ενα rose.....

for You...........

ευτυχισμένο πρωινό.....

το ξέρεις πως έζησες σήμερα στην πιό ευτυχισμένη χώρα (πόλη) του κόσμου?
το πρωινό πραγματοποιήθηκε σε ένα τόπο που έχει ίδια στοιχεία με αυτό που βραβεύτηκε...
μήπως γνώριζα το αποτέλεσμα?...

τα τοπικά στοιχεία δίνουν άλλο αποτέλεσμα από το σύνολο....

το United Nations Sustainable Development Solutions Network's 2019 World Happiness Report δημοσίευσε τη λίστα με τις 156 πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την πρώτη θέση στη συγκεκριμένη έρευνα κατέλαβε η Φινλανδία. Η Ελλάδα κατέλαβε την 82 θέση.

υπάρχουν και "θαύματα..."

Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει.....

.............................

καρδιά μου ....

καρδιά μου λίγο στάσου,

ν' ακούσεις την καρδιά σου..

λέξεις από έναν βιβλιοπώλη....

όταν οι λέξεις δίνουν υπόσταση στις έννοιες, στα αισθήματα, στις σκέψεις, ώστε να γίνουν όλα αυτά σχεδόν ορατά και απτά στις αισθήσεις....

...γιατί σ' αγαπώ....

Είσαι Πολύ Όμορφη

μιά ιστορία του καφέ.....

στιγμές με το ουρανίσκο να πετά, σε στιγμές που αισθησιακά ερεθίζεται καθώς μικρές γουλιές γλυκού καφέ ψεκάζονται γύρω του.....σαν να βρέχει ψυλόβροχο ή να χιονίζει και να χώνομαι στο κρεββάτι με τη "ζεστασιά" σαν ολόσωμη θερμοφόρα να ανάβει κάθε κύταρο του δέρματος.....
η γλύκα από το χέρι της κοφτής κουταλιάς χάθηκε......ο ουρανίσκος παγωμένος.....το κρεββάτι με καρφιά φακίρη....η κούραση της σκέψης "στο θεό".....οι πόροι του κορμιού αναβλύζουν σαν αίματα με νεύρα, να γίνονται ξένα μπερδεμένα κουβάρια σαν άκαυστο υγρό πυρ, αντίθετα με την κατάσταση του έρωτα που καίνε τα πάντα.......
κάπως έτσι περνά ο χρόνος, δίχως ιστορίες σαν αυτές που ηρεμούν τα μωρά.....
δίχως μια πρέζα ζάχαρη στον καφέ......

..... μαραθήκαν τα λουλούδια....

Έφυγες και πήγες μακριά
Σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά
Σβήσαν απ’ τα χείλη τα τραγούδια
Γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια
Και τα δειλινά, μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά, ........
 Στους μεγάλους δρόμους περπατώ
Με το βλέμμα μου σ’ αναζητώ
Λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου
και ο πόνος με τραβάει κοντά σου
Και τα δειλινά, μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά, ......
Στα κλαδιά σωπαίνουν τα πουλιά
Έρημη η παλιά μας η φωλιά
Φύτρωσε στην πόρτα μας χορτάρι
Απ’ τα χέρια μου σ’ έχουνε πάρει
Μα τα δειλινά, μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά, ......

...ανοιχτό βιβλίο..

κουβαλάω μαζί μου πολλά πράγματα, γιατί θα 'θελα να έχω κάτι για μένα, αφού είμαι πάντα ένα ανοιχτό βιβλίο...θα μπορούσα να έχω μια κομμένη σελίδα στην τσέπη από ένα βιβλίο, αλλά δε μ' αρέσει να τα σκίζω....

σερσέ λα φαμ.... σερσέ λα φαμ...

άλλη μια δύσκολη μέρα....

λαχταρώντας αυτή την "Ανατολή"....

Πρωί – πρωί χαράματα
Κόβω από τον ήλιο γράμματα
Στη γλώσσα που διαβάζουνε
Οι αγράμματοι και αγιάζουνε...

Οδ. Ελύτης

ώρα 07:45.......

ψηλά εκεί....

ένας κόσμος μ 'αντιθέσεις...

ο άνθρωπος μπορεί να μη θυμάται τι του έκαναν ή τι του είπαν, αλλά πάντα θυμάται πως τον έκαναν να αισθάνεται.....
και αυτό είναι ζ ω ή, είναι τ ρ ο φ ή, είναι ο   κ ό σ μ ο ς   ό λ ο ς!!!....

όλος ό κόσμος....

στους δρόμους της σιωπής...

γέμισε τη νύχτα σου με όνειρα.... κάνουν τη ζωή πιο όμορφη και τη νύχτα πιο μαγική.....
Καληνύχτα Jasmin........

Να `ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά 

να `ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά 

στα χέρια να στ' αφήσω 

Μάτια μου ψάξε να με βρεις, να με βρεις 

ψάξε στους δρόμους της σιωπής 

μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου...

images....

φυσικά φαινόμενα...με το πέρασμα του χρόνου,...

ώσμωση η [ózmosi] Ο33 : (φυσ.) το φαινόμενο κατά το οποίο μέρη ενός υγρού ή διαλύματος διεισδύουν σε άλλο το οποίο χωρίζεται από το πρώτο με μεμβράνη που επιτρέπει τη δίοδο στη διαλυτική ουσία όχι όμως και στη διαλυμένη·
Με το πέρασμα του χρόνου, η ανύψωση της στάθμης του διαλύματος επιβραδύνεται και τελικά σταθεροποιείται σε ορισμένο ύψος (h) οπότε και σταματά το φαινόμενο της ώσμωσης. Αυτό συμβαίνει διότι η υδροστατική πίεση (Ρυδρ = ε.h) που δημιουργείται, λόγω της ανύψωσης της στάθμης και οφείλεται στη στήλη του διαλύματος ύψους h, εξαναγκάζει τα μόρια του διαλύτη να εξέρχονται με την ίδια ταχύτητα με την οποία εισέρχονται. Δηλαδή τελικά αποκαθίσταται κατάσταση δυναμικής ισορροπίας όπου υ1 = υ2.

ψάχνω το άρωμά σου ν' αφουγκραστώ στις μυρωδιές της φύσης.....

μπορεί ....... να λένε....

να κοίτα!!!!... να διαβάσεις κάτι που έγραψα...
αγαπώ το ωραίο, το αληθινό... την ωραιότητα.....
όταν κυριαρχούν τρελές  σκέψεις, θέλω να εκπέμπω μόνο αγάπη.....μπορεί πολλοί να λένε ότι είμαι κακός, αλλά δεν το νομίζω....

ξέρεις τι καλή είναι η μοναξιά.....

το πιο ζεστό τραγούδι ....

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ
μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,
το πιο ζεστό τραγούδι η ανάσα σου
κι αυτή η τρικυμία μέσα στα μάτια σου.

Σ’ αγαπώ
σαν το γέλιο του Μάη, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ
σαν παλιά αμαρτία σε θέλω.

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ
μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί, ....

με μάγεψες...

Πρωτομαγιά μου τα ΄ριξες
τα μάγια και με μάγεψες..
Και μ’ έχεις κάνει σαν τρελό
κόρη που σέρνεις το χορό..

Είσαι κοπέλα λυγερή,
αρχόντισσα μελαχρινή..
Πες μου το ναι να σε χαρώ
κόρη που σέρνεις το χορό..

Θα `ρθω μια μέρα να σε `βρω
στ’ αγαπημένο σου χωριό..
Εσύ θα με παρηγορήσεις
και τα μάγια θα μου λύσεις...

καλή Πρωτομηνιά....

....!!!!!!.......

Καλημέρα....