χάνοντας το νόημα

λάθος κινήσεις, λάθος προγραμματισμός, μέτριες επιλογές, που τ' αφήνουμε να κεραυνοβολούν, που βάζει φωτιά, που καταστρέφουν απλούς προβληματισμούς και μεγαλώνουν τους επόμενους που μπορεί να 'ρθούν.....που κάνουν τον "οχι" να μας βλέπει και να γελά....με την αγωνία να γίνεται επιδημία....να κορυφώνεται και να εστιάζεται σε ένα οχι νέο Η1Ν1, αλλά στο γνωστό "απρόβλεπτο", που καθόλου απρόβλεπτο δεν είναι...αφού είναι γνωστό - αν δεν συντηρείς, θρέφεις, αναπτύσσεις σωστά τα κοτόπουλα, πάλι θα έχουμε την νόσο των πτηνών και ίσως μια νέα μορφή που δεν αντιμετωπίζεται πλεον.... αρχίζουν οι καταστάσεις να γίνονται καταστάσεις αβεβαιότητας με συνέπεια να κόβουν δάχτυλα, χέρια, επιθυμίες, όνειρα, να μη σε αφήνει να δείς μπροστά, οι σκέψεις και τα αισθήματα να ξεθωριάζουν, το άγχος να φουντώνει.....να χάνουμε τον εαυτό μας...

λάθος κινήσεις, λάθη, λάθη, λάθη,...που δείχνουν πως δεν έχουμε τον έλεγχο που νομίζαμε πως είχαμε...λάθη που συσσωρεύονται και μαζί με προβληματισμούς δεν μας επιτρέπουν να συγκεντρωνόμαστε και να περπατάμε όρθιοι, να χάνουμε την ισορροπία μας....

ας πάρουμε μερικές αναπνοές, ας γίνει μια καταγραφή του λάθους και του φόβου, ας μη κρατάμε αρνητικές καταστάσεις και ίσως....αν αντέχουμε την άλλη σκέψη, τα λάθη, να μετατραπούν σε θετικές αναπνοές.....δεν είναι εύκολο....αλλά είναι εφικτό αν υπάρχει θέληση για κάτι που βλέπουμε και μας αρέσει....

ο δρόμος της ζωής είναι γεμάτος πέτρες, αγκάθια, άνυδρος, έρημος....με κάποιες οάσεις.....

ας γίνουν αυτές περισσότερες-μεγαλύτερες....ας τις φροντίζουμε ....