πετώντας με τη μοναδική μου "μούσα"
ο αγέρας φυσά δαιμονισμένα, η στάχτη ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε να φοβάται, βγάζοντας μακρόσυρτα ουάααα......σταμάτα φοβιτσάρα.....σταμάτα τρελέ, δεν είμαστε στη γή, γίναμε στάχτη, όπως με βλέπεις και σε βλέπω....μένει κάτι άυλο όμως, που δεν μπορεί να γίνει στάχτη και μένει ακόμα...η αγάπη....φυσάει, φυσάει πολύ και όλο σε χάνω....οάουυυυυυ,......σταμάτα μη φοβάσαι......
όταν είμασταν στη γή σκεφτόμασταν για το πόσα λίγα χρειαζόμαστε για την ευτυχία!!!....τον ήχο ενός γραμμοφώνου, το θρόισμα των φύλλων, το σιγανό ψιθυριστό ερωτικό άκουσμα….χωρίς αυτά τα μουσικά ακούσματα η ζωή θα ταν ένα λάθος....να προσθέσουμε τη διασκέδαση ώς εξωτερίκευση του συναισθημάτων και την μετάδοσή τους ως γνώση του κόσμου μας στους άλλους.....την διάχυση των πληροφοριών μας με σκοπό την επικοινωνία ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα και την ανταλλαγή απόψεων, και όσα η χαρά της γνώσης επιτρέπει!!!!!!.....
.σταμάτα μη φοβάσαι......πολύς αέρας....δε σε βλέπω...............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου