ντρέπομαι να ζητήσω συγνώμη....

μη νομίζεις πως
δεν ενδιαφέρομαι

η αλήθεια είναι άλλη
η αλήθεια είναι μία
η αλήθεια πονάει
η αλήθεια με καίει
η αλήθεια είναι πως......

ντρέπομαι να ζητήσω συγνώμη
ντρέπομαι να σε δω μες στα μάτια
ντρέπομαι ..........την καρδιά σου
που την έχω κάνει κομμάτια
ντρέπομαι να ζητήσω συγνώμη
ντρέπομαι δεν ξέρω πού πάω
ντρέπομαι ξανά να γυρίσω
να σου πω πόσο σε αγαπώ
ντρέπομαι.....

σε αντίθεση με τον αυτοσεβασμό…

θα μπορούσε να είναι λέξεις θετικές, θετικές ως προς το αξίζει να σε διεκδικούν τέτοιοι άνθρωποι….όμως φάνηκε ότι η διεκδίκηση αυτή δεν αποκάλυψε τη θετική αξία στο να βρίσκεται δίπλα σου….το ενδιαφέρον του δεν ήταν ικανό να κερδίσει και να διατηρήσει  το «δίπλα»….σε καμία των περιπτώσεων δεν αποτελεί ζητούμενο να ελκόμαστε από κάποιον εξαιτίας του βαθμού δυσκολίας του…το πραγματικό ζητούμενο, κι αυτό που δυνητικά οδηγεί στην καρποφορία μιας σχέσης, είναι να μας έλκει το βέλτιστο, το οποίο δεν απέδειξε ότι αξίζει να βρίσκεται στο πλευρό του «δίπλα»…..δεν πάλεψε θετικά ώστε να συντροφεύει σ’ αυτό το μοναδικά όμορφο ταξίδι της ζωής, χωρίς οπισθοδρομήσεις, χωρίς  ερωτηματικά, χωρίς να μας δημιουργεί ανασφάλειες.
αυτός ο άνθρωπος δεν μας αξίζει…..γιατί μας άφηνε με τα καμώματά του και με τις πράξεις   να αμφιβάλλουμε για τις προθέσεις του, γιατί αντί να μας ηρεμεί μας αρρώσταινε ψυχικά… γιατί μας έβγαλε το λάδι, γιατι έκανε δύσβατη την καθημερινότητα, χωρίς να αναδεικνύει την κάθε ομορφιά της….
αδυνατώ να κατανοήσω  πόσο κοντόφθαλμα, συναισθηματικά ανώριμα και κακομαθημένα φέρθηκα…

πετούσα πάνω απ' την πόλη......

πετώντας με τη μοναδική μου "μούσα"

ο αγέρας φυσά δαιμονισμένα, η στάχτη ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε να φοβάται, βγάζοντας μακρόσυρτα ουάααα......σταμάτα φοβιτσάρα.....σταμάτα τρελέ, δεν είμαστε στη γή, γίναμε στάχτη, όπως με βλέπεις και σε βλέπω....μένει κάτι άυλο όμως, που δεν μπορεί να γίνει στάχτη και μένει ακόμα...η αγάπη....φυσάει, φυσάει πολύ και όλο σε χάνω....οάουυυυυυ,......σταμάτα μη φοβάσαι......

όταν είμασταν στη γή σκεφτόμασταν για το πόσα λίγα χρειαζόμαστε για την ευτυχία!!!....τον ήχο ενός γραμμοφώνου, το θρόισμα των φύλλων, το σιγανό ψιθυριστό ερωτικό άκουσμα….χωρίς αυτά τα μουσικά ακούσματα η ζωή θα ταν ένα λάθος....να προσθέσουμε τη διασκέδαση ώς εξωτερίκευση του συναισθημάτων και την μετάδοσή τους ως γνώση του κόσμου μας στους άλλους.....την διάχυση των πληροφοριών μας με σκοπό την επικοινωνία ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα και την ανταλλαγή απόψεων, και όσα η χαρά της γνώσης επιτρέπει!!!!!!.....

.σταμάτα μη φοβάσαι......πολύς αέρας....δε σε βλέπω...............

η γλώσσα μεταβάλλεται δραματικά μεταξύ μέρας και νύχτας

Ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων μεταβάλλεται, μέσα στο 24ωρο. Οι άνθρωποι σκέφτονται πιο αναλυτικά και λογικά νωρίς το πρωί, ενώ όταν πέφτει το βράδυ, αρχίζουν να σκέπτονται με πιο συναισθηματικό και υπαρξιακό τρόπο.

Αυτό αποκαλύπτει μια νέα μεγάλη βρετανική επιστημονική μελέτη, που ανέλυσε επτά δισεκατομμύρια λέξεις σε 800 εκατομμύρια «τιτιβίσματα» (tweets) στο Twitter στη διάρκεια μιας τετραετίας. Η ανάλυση του περιεχομένου των μηνυμάτων σε ωριαία βάση δείχνει ότι μέσα στο 24ωρο συμβαίνουν διακριτές μεταβολές στον τρόπο σκέψης και έκφρασης των ανθρώπων.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, με επικεφαλής τον καθηγητή τεχνητής νοημοσύνης Νέλο Κριστιανίνι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "PLoS One", χρησιμοποίησαν το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης AΙmethods για να αναλύσουν το περιεχόμενο του Twitter με βάση 73 ψυχομετρικούς δείκτες.

Η ανάλυση δείχνει ότι η γλώσσα μεταβάλλεται δραματικά μεταξύ μέρας και νύχτας, κάτι που πιθανώς σχετίζεται με τις ορμονικές αλλαγές και τις μεταβολές του βιολογικού ρολογιού.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

"μη μου τους κύκλους τάραττε"...

δεν υπάρχει κάτι που να μην αρέσει….δημιουργούνται στη ζωή πολύ συχνά εντάσεις, που μπορεί να μην ταιριάζουν στον τρόπο έκφρασής μας…αυτό που εχει σημασία στη ζωή του ανθρώπου και την επηρεάζει είναι ενας συγκερασμός καταστάσεων, πνεύματος, εσωτερικών συγκρούσεων, συναισθηματικών "αναζητήσεων", …..και άλλων, που ο καθένα μας λαμβάνει υπόψη του για τον τρόπο της "ζωικής" του έκφρασης….

Ο Αρχιμήδης κάποτε είπε το "μη μου τους κύκλους τάραττε"…..πέρασαν χρόνια πολλά, ο φιλόσοφος έμεινε στην ιστορία, οι σκέψεις του πήραν υλη-μορφή-εφαρμογή….όμως οι κύκλοι σβήστηκαν πολλές φορές στην διάρκεια του χρόνου, αυτό που ποτέ δε σβήστηκε ηταν η σκέψη του….πολλοί πιστεύουμε ότι 1+1=2, αν εχουμε στη σκέψη μας τον φιλόσοφο…ο κύκλος δεν έχει αρχή, ούτε τέλος…αν δεν μπορούμε να κάνουμε κύκλους, υπάρχει και το αδελφάκι του, το "απειρο", που στις άκρες είναι ανοιχτό….ξεφεύγουμε τοτε από τον Αρχιμήδη και πάμε στον Αναξίμανδρο, μετέπειτα στον Ζήνωνα τον Ελεάτι και ξαναγυρνάμε στον Αρχιμήδη που χαρακτήρισε το άπειρο ως να έχει μια πραγματική ποσότητα...

κατά πόσο αποφασίζουμε τι μας ταιριάζει ή τι μας αρέσει την αποφασίζει ο εσωτερική μας σκέψη….
έντονα συναισθήματα, σκέψεις και ερωτήματα αναδύονται απ' τις αφηγήσεις μας και δίνεται η δυνατότητα στον διαβάζοντα να προβληματιστεί γύρω από το τι μπορεί να εκφράσει ο άνθρωπος με τη δύναμη της θέλησης….

Bonjur ....

Πέρασε  μέσα φεγγάρι μου.
Δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω
παρά μόνο παλιές φωτογραφίες,
γεμάτες ανέμελα χαμόγελα και πολύχρωμα ρούχα.
Μπορείς να τις κρατήσεις αν θες.
Αν πάλι προτιμάς τις  καινούργιες,
φώτισε, σε παρακαλώ, τις σκοτεινές γωνιές τους
και πάνω στ’ ασπρόμαυρα σφιγμένα χαρακτηριστικά των προσώπων,
σκόρπισε με  τη χρυσή σκόνη σου άστρα
και χρυσαφένια χαμόγελα.

Bonjur ......Λουλούδι της Ανατολής......

γίναν πολλά πάλι σήμερα....έτσι δεν είναι?....ήταν αυτό που λέμε ...μέρα παραγωγική....δεν αισθάνθηκα το "εγώ μου άχρηστο.....επίθεση κατά πάντων...αν δεν γίνεται να γίνουν αυτά που θέλουμε....ας γίνει κάτι που το λέν' δημιουργία...η ώρα περασμένη, περασμένα μεσάνυχτα... μια και κάτι.....νωρις μαζεύτηκα....πριν μια ώρα...και γύρο-γύρο....δεν με χωρούν οι έξι τοίχοι.....ακούω γέλια....αλλά δεν ζεστένουν, λείπει η ζεστασιά, λείπουν οι μυρωδιές, λείπει ο ήχος.....λείπει και κάτι, που δεν μετρήται...λείπει μια ακόμα παρουσία....μια νύχτα είναι....θα ξημερώσει!!!! που θα πάει.....

πολύ δυνατός ο νταλκάς .....

έχεις κάνει πράγματα που ούτε τα φαντάζεσαι..........

με μπόλιασες... ως ανοιξιάτικο κόκκινο αρσενικό λουλούδι.... της ερυθρελάτης....

ποτέ δεν ήμουν....ποιητής χρωμάτων....ποτέ δεν ήμουν γητευτής αρωμάτων....ούτε γητευτής ήχων... μόνο κάποιο λουλούδι πρόσφερα......

Σ' Αγαπώ..........................

η "κοκκινοσκουφίτσα" .....στο δάσος....

η κοκκινοσκουφίτσα λίγο πριν περπατίσει στο δάσος της "Δαδιάς".....

οι εντολές της μαμάς ξεκάθαρες. «Μη λοξοδρομήσεις, μη χασομερήσεις, μη μιλήσεις σε αγνώστους».

Μη, μη, μη! Και μετά από λίγο…βγήκα έξω.

το "κάθε παιδί" χρειάζεται την εμπειρία του για να υπερνικήσει και να επιβληθεί σε αυτά που το φοβίζουν, ώστε να μπορέσει με επιτυχία να ωριμάσει ως ένας λειτουργικός ενήλικας....

τo κορίτσι της ιστορίας με την κοκκινοσκουφίτσα μίλησε ανοιχτά για τον φόβο του, ζήτησε βοήθεια και έτσι τον νίκησε μια για πάντα!!!!

αχ τι θα σε κανω αγκαθάκι μου μικρο?...πάρε ενα φιλάκι! σμουτς!!!.....

αχ και νά 'ταν.....

θά 'θελα μονάχα εσυ να με επηρεάζεις και οχι ο κόσμος γύρω μου...θα 'θελα να περπατώ σε ένα δρόμο, που άλλοτε είναι φαρδύς, άλλοτε στενεύει......που να έχει ψυχή.....θα 'θελα να μη χαλιέμαι εύκολα....να είμαι αυτός που θές....η χαρά μου είναι αυτή.....το λεπτό που ζούμε, σα να ‘ναι μοναδικό.....λαχταρώ την κάθε στιγμή, γι' αυτό και πιεστικά...να γεμίζουν τη βραδυνή μοναξιά περισσότερα όνειρα.... να μπορώ να βλέπω την Ομορφιά....

ήθελα να πω ....

ήθελα να πω Σ' αγαπώ...και να με ακούσεις.....
.... πάντα θα βρίσκεται μιά επιθυμία, ένα απωθημένο, που πρόλαβες να το γευτείς....που θέλεις σαν τρελός να πραγματοποιηθεί.....σαν άγκυρα που μπλέχτηκε σε βράχια και δεν ξεκολλάει.....
Καληνύχτα Θησαυρέ μου..............

μεθυσμένο βλέμμα...

δεν μπορώ να ησυχάσω.....από τότε που σε πόνεσα....
Καληνύχτα....με το βλέμμα να κοιτά συνεχώς το νυχτολούλουδο....και να μεθά .....

Σ'  ?

κι αφού ουρλιάξω...

Σ' Αγαπώ Πολύ....πιο πολύ με πας...
και σκληρά να σ΄ αγαπάω δε θα πάψω....

χάνοντας το νόημα

λάθος κινήσεις, λάθος προγραμματισμός, μέτριες επιλογές, που τ' αφήνουμε να κεραυνοβολούν, που βάζει φωτιά, που καταστρέφουν απλούς προβληματισμούς και μεγαλώνουν τους επόμενους που μπορεί να 'ρθούν.....που κάνουν τον "οχι" να μας βλέπει και να γελά....με την αγωνία να γίνεται επιδημία....να κορυφώνεται και να εστιάζεται σε ένα οχι νέο Η1Ν1, αλλά στο γνωστό "απρόβλεπτο", που καθόλου απρόβλεπτο δεν είναι...αφού είναι γνωστό - αν δεν συντηρείς, θρέφεις, αναπτύσσεις σωστά τα κοτόπουλα, πάλι θα έχουμε την νόσο των πτηνών και ίσως μια νέα μορφή που δεν αντιμετωπίζεται πλεον.... αρχίζουν οι καταστάσεις να γίνονται καταστάσεις αβεβαιότητας με συνέπεια να κόβουν δάχτυλα, χέρια, επιθυμίες, όνειρα, να μη σε αφήνει να δείς μπροστά, οι σκέψεις και τα αισθήματα να ξεθωριάζουν, το άγχος να φουντώνει.....να χάνουμε τον εαυτό μας...

λάθος κινήσεις, λάθη, λάθη, λάθη,...που δείχνουν πως δεν έχουμε τον έλεγχο που νομίζαμε πως είχαμε...λάθη που συσσωρεύονται και μαζί με προβληματισμούς δεν μας επιτρέπουν να συγκεντρωνόμαστε και να περπατάμε όρθιοι, να χάνουμε την ισορροπία μας....

ας πάρουμε μερικές αναπνοές, ας γίνει μια καταγραφή του λάθους και του φόβου, ας μη κρατάμε αρνητικές καταστάσεις και ίσως....αν αντέχουμε την άλλη σκέψη, τα λάθη, να μετατραπούν σε θετικές αναπνοές.....δεν είναι εύκολο....αλλά είναι εφικτό αν υπάρχει θέληση για κάτι που βλέπουμε και μας αρέσει....

ο δρόμος της ζωής είναι γεμάτος πέτρες, αγκάθια, άνυδρος, έρημος....με κάποιες οάσεις.....

ας γίνουν αυτές περισσότερες-μεγαλύτερες....ας τις φροντίζουμε ....

απρόβλεπτα....

Μάνθος Γαΐτης έκθεση Σονέτα του απρόβλεπτου έρωτα – Αναφορά στον Λόρκα 

ΔΡΥΣ
Κάτω από τον αγνό μου ίσκιο, γέρικη δρυ
θέλω να βυθομετρήσω το πηγάδι της ζωής μου
και να ανασύρω από τις καταχθόνιες λάσπες μου
τα λυρικά σμαράγδια.

Βύθισε στο στήθος μου τ' άγια κλωνάρια σου,
ω, μοναχική δρυ,
και φύλαξε πιο κάτω απ' την ψυχή μου
τα μυστικά σου και το καταλαγιασμένο πάθος σου!

απρόβλεπτα....ίσως καθόλου μελετημένα, ίσως να χρειάζεται έν' αμόνι, το σφυρί και το κεφάλι....να το χτυπάς να πάρει τη μορφή που πρέπει, χωρίς φωτιά....να καταλαβαίνει το γιατί και να δεί την τελική μορφή....αυτό μόνο ο Ήφαιστος μπορεί να το πλάσει....
απρόβλεπτα....άλλη μια αρνητική εικόνα...και μετά κάποιοι μπορεί να νομίζουν οτι με μια αναφορά στο σύμπαν "ξελασπώνουν", επειδή .... άρεσε............
και δεν είναι η εν ψυχρώ διαμόρφωση....πρέπει να μη χρειάζεται ποτέ διαμόρφωση....ίσως κάποιες φορές, ένα μικρό ζούλισμα στην πλαστελίνη...................

 το εισαι εσύ...

γιατί Σ' Αγαπάω..... 
γιατί Σ' Αγαπάω περισσότερο από χθες, και λιγότερο από αύριο....
γι' αυτό......

ο "Διθύραμβος" της Ομορφιάς...

πέρασε ένα ΣΚ με μια εμφάνιση του κέντρου του Σύμπαντος, εστιασμένο στην Ομορφιά μιας Πανέμορφης Βασίλισσας… προσπαθώντας να περιγράψω την πραγματική Ομορφιά με αυτή που παρουσιάστηκε ως Βασίλισσα της βραδιάς, θα πω πως η Ομορφιά δε νοιώθεται  σε ένα προγραμματισμένο προαυλισμό του Σαββάτου, μπροστά σε έναν Οίκο… δεν  πιάνεται σε μια φωτογραφία ή σε μιαν ψηφιακή απόχη…. η Ομορφιά είναι συνήθως πίσω απ’ αυτό που φαίνεται και πίσω απ’ αυτό που νιώθεται…. είναι η ουσία που σε κάνει να θέλεις να ζεις…. είναι η ουσία που αν τη χάσεις θες να χωθείς μες τη γη, να κρυφτείς σε μέρη απάτητα… η Ομορφιά έχει  περιεχόμενο όταν περιγράφει φαινόμενα και καταστάσεις… η  Ομορφιά μπορεί να βγάλει όπλο, περίστροφο, στην φαντασία, ακόμα και σε ανάγκη… η Ομορφιά είναι ΟΜΟΡΦΙΆ…. πολεμά τα κακά, άσχημα και τους κακούς…. η Ομορφιά δεν έχει ψεύτικα πράγματα πάνω της… και για να τη δεις, πρέπει το μάτι να έχει τον τρόπο να μπορεί να τη δεί…  αυτή η ΟΜΟΡΦΙΆ είναι αληθινή, είτε ντυμένη Βασίλισσα, είτε γυμνή μπροστά σου…

..............................οοοοοοοοο.............................οο......



http://www.astro.cz/apod_data/2013/08/arp271_gemini_2048.jpg

λίγες στιγμές να ξαποστάσω...

σκέψεις μιας ψυχής που ανέλπιστα ψάχνει μια ήσυχη γωνιά για λίγο να  ξαποστάσει....

σε ενα παγκάκι, κάτω από μια βαθιά καταπράσινη σκιά.....η σκέψη αλαφιάζει.... ένα πουλάκι με χρωματιστό πέτο, μια πεταλούδα με πιτσιλισματα και περίγραμμα σε κίτρινο φοντο,...

λουλουδάτα χρώματα ροδιάς και άλλα σε φούξια, λευκά, κιτρινα, μωβ....τετοια που μ έκαναν περνώντας  από τη ζωή σου, να τα δω μες στην  ψυχή σου,.....και είπα να σταθώ....

βρέθηκα στη τροχιά σου ενάντια σε νόμους....να προσπαθείς να ανάψει ένα τσιγάρο, να κρυφτούν σκέψεις, συναισθήματα ενός τρελού πίσω απ' τον καπνό που λικνιστά ανεβαίνει..........

...............οο...........οοοοο ..........................

η πεταλούδα και ο βάτραχος...

κάποια στιγμή θα γίνει η μεταμόρφωση......?...