στα μπαρ της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει
πόσο δε χόρτασαν τα χείλη σου να λέει
Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου
Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα…
Όπου και να ‘σαι μην δακρύσεις
ξημέρωμα μονάχη να γυρίσεις
τ’ αστέρια δες παράξενα θλιμμένα
να σε ρωτούν να σου μιλούν για μένα...
Ιλυ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου