..ακόμα κι αν ματώνουν οι λέξεις.....θα με αγαπάς? ναι, μου είπε, θα το κάνω...τη φίλησα με δύναμη στο στόμα, εκείνη δαγκώνοντας τη γλώσσα της με τάισε αίμα και σαν υγρό τριαντάφυλλο στο σώμα, στο σώμα μου κυλούσε και παραμιλούσε......
το πάθος αυτό, δεν είναι ανώδυνο, γι’ αυτό κι ο ποιητής εύχεται στο ποίημα, "καλύτερα χοιροβοσκός στο Amagerbo παρά ποιητής"....θα ξεχνάς να γράψεις, θα ξεχνάς να διαβάσεις, θα ξεχνάς να γράψεις και να διαβάσεις, ακόμα και να μιλήσεις θα ξεχνάς.....
Ιλυ.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου