οσμή....άκουσμα...έμπνευση....

έμπνευση.....

την οσμή του λουλουδιού που μου αρέσει δε θέλω να τη μοιραστώ.....το άκουσμα των σιωπηρών ήχων, θέλω να αγγίζω.....άλλωστε, αυτά ποθώ, αυτά που τώρα μόνο έχω..... το ενδιαφέρον ξεκινάει από εκεί που σταματάει η ανάγκη κι αρχίζει ο χρόνος!!!..κι έμεινα να θαυμάζω τα ματόκλαδα του πάθους, πως ανοιγοκλείνανε της ψυχής τα παραθύρια.....

η έμπνευση!!!...αναδεικνύεται στα μονοπάτια της ψυχής.....

πήρα απόψε το μονοπάτι

της ψυχής σου

να δω μέχρι που βγάζει

η στοργή σου

περπατούσα περπατούσα

και έβλεπα αστέρια φωτεινά

να χαμογελούν και να τρεμοπαίζουν

όπως την αύρα του νοτιά

χάμω ντυμένα ροδοπέταλα

έσκυψα και έπιασα ένα

ήταν αληθινό

δεν ήταν από κείνα

τα κατεψυγμένα

που μόλις τα βγάλουν στο αγέρι

νιώθουν μαραζωμένα

δεν ήταν σαν και κείνα που μαραίνονται

την ίδια μέρα

περπάτησα περπάτησα

και έφθασα στην

αναπνοή

άχνιζε και μύριζε τόσο όμορφα

τόσο ανάλαφρα

που δεν ήθελα να φύγω

ήταν στο πλάι μια πηγή

που έτρεχε

ανθόνερο χαράς

τριγύρω έπαιζαν πουλιά

πολλά πουλιά

και κελαηδούσαν

ήταν και μια φασκομηλιά

που την κορφολογούσαν

κάθισα πλάι στην πηγή

λίγο να ξαποστάσω

γέμισα τη χούφτα μου νερό

να ξεδιψάσω

νερό που έτρεχε

από έρωτα

σαν το χρυσό αγέρα

όπως το πρώτο έρωτα

που ήρθε μία μέρα

και τρύπωσε στις νεκρωμένες

φλέβες μου

και τρέχει σαν ρυάκι

για πάντα ναι για πάντα

σαν κοίταξα στο βάθος είδα

μια φωτεινή σκιά

ήταν σαν χαραμάδα

θέλησα να την περάσω

να δω τι ήταν εκεί

ήταν το γλυκό χάραμα

με όλα τα χρώματα

της ίρις

και κάτω κυμάτιζε

η θάλασσα

αργά αργά

δεν ήθελα να φύγω

ήθελα να καθίσω για πάντα

σ' αυτό το παραμυθένιο

παράδεισο

να μείνω εκεί να τρέφομαι

από στοργή

και έρωτα

να βγάλω κλαδιά και να γίνω

όπως τη δική σου ψυχή

μια μέρα

να γίνουν όλα τέλεια

...