μπήκαμε πραγματικά στο καλοκαίρι......
η μέρα έγινε μέγιστη και αρχίζει να μειώνεται μέχρι το Δεκέμβρη.....
είναι μιά μέρα σήμερα που σέρνει πολλούς μύθους υπερβατικούς και μαγείες......
από αυτά εμπνεύστηκε ο Σαίξπηρ στο "όνειρο καλοκαιρινής νύχτας".....
γεμάτο ξωτικά, νεράιδες, τελώνια κ.α.....
καλοκαίρι λοιπόν......
με θάλασσες που αγκαλιάζουν τις σκέψεις.....
γεμάτες τρικάρταρτα καράβια που πλέουν μέσα της, σαν την αγάπη μας.....
καλό ξημέρωμα με όνειρα γλυκά......
Ιλυ...........
άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα,
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο, μην με φοβάσαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλυστράνε
για τις παλιές αγάπες μην μιλάς, στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω,
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά, κρυφτήκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων
ό, τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο,
δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα, για το λίγο μου,
εάν αυτό που νιώθω ήταν πολύ, πολύ για 'σένα.....
η νοσταλγία είναι διεγερτική, γιατί ποθείς το για πάντα.....αν δεν μπορείς να τη συναντήσεις ξανά πηγαίνοντας μπροστά, κάνεις προς τα πίσω αναζητώντας την αρχή της,..
Αγάπη μιας ζωής........Ιλυ.....πολύ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου