σταθηκε μπροστά μου....πως σε λένε Ομορφιά μου? τη ρώτησα...ε, καλά τώρα.... είπε, με ξέρεις... είμαι η Μούσα των Μουσών καλέ μου....ήταν ό,τι πιο αέρινο και υπερβατικό μπορούσε να συλλάβει ο νους και η ματιά..."δε θα σ' αφήσω να ξεφύγεις!", είπα μέσα μου....με κοιτάζει μ' ένα θεσπέσιο χαμόγελο και χάνεται ανάμεσα στα δέντρα....το ίδιο έκανε κι απόψε πάλι...ήταν λίγο πριν μετα τα μεσάνυχτα, πριν ξημερώσει..... ήταν σα Θεά, αλλά όπως όλοι οι Θεοί, είναι αθέατη... .κατηφόριζε από το απέναντι βουνό, από τον Όλυμπο των Θεών, κι όλα τα άλλαζε.....και έξαφνα, τόσο απρόσμενα την είδα αληθινή μπροστά μου....την περιέβαλλε ένα σύννεφο αραιό, λευκό.....η Ομορφιά, η Ομορφιά των Μουσών...
ιλυ..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου