γοητεια....

 «Η γοητεία των υποσχέσεων» 

πήρα από την προσωπική μου ζωή, τη λογοτεχνική ζωή, την Ιστορία, την καθημερινότητα, την αξία του ασήμαντου, όλων των στοιχείων που μας διαφεύγουν και επιχειρούν να στραφούν γενικά στον κόσμο μου, που προσπαθώ ακόμα να καταλάβω

έτσι «Η γοητεία των υποσχέσεων» (πέρα από το αισθητικό του τίτλου), είναι γιατί υπαινίσσομαι τις καθοριστικές αυτές δεσμεύσεις που μας αφορούν είτε όταν τις δίνουμε είτε όταν τις παίρνουμε, έστω και αν αυτές δεν έχουν και μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε. Όπως και σε άλλα μου βιβλία, το ύφος δεν είναι ενιαίο. Σκόπιμα ή μη… αυτό επιχείρησα να εξηγήσω. Φυσικά, το θέμα του διηγήματος καθορίζει και την έκταση: όχι, όμως, σε σημείο αποσάθρωσης του νοήματος. Έγραψα ένα και μοναδικό μυθιστόρημα το 2006, τις «............ ιστορίες», οι οποίες θα μπορούσαν να είναι διπλάσιες ή και πολλαπλάσιες. Δεν το θέλησα, όμως. Γιατί έτσι θέλησα να αφηγηθώ μια σάγκα, την ιστορία (μισοφανταστική), μέσα στον χρόνο. Την περιόρισα μέσα στη δική μου οπτική, αφήνοντας πολλά κενά ενδιαμέσως, ούτως ώστε ο (όποιος) αναγνώστης να νιώσει κυρίαρχος αυτού που διαβάζει. Εδώ ένα διήγημα «Η σιωπή», ίσως το πιο αναπαραστατικό της συλλογής, ρυθμίστηκε σύμφωνα με το υλικό της αφήγησης και προχώρησε σε έκταση περισσότερο από τα άλλα διηγήματα της συλλογής. Αυτό, όμως, δεν το καθόρισε το θέμα, αλλά η θέα μου σ’ αυτό με τον τρόπο που προσπάθησα να εξηγήσω λίγο πριν....

Ιλυ........

υπόσχομαι.....για κάθε στιγμή.....