έλα κερνάω καφέ...

όπου κι αν πας θα 'σαι πάντα εδώ
θα 'χεις κλειδί και θ' ανοίγεις την πόρτα
όμως φοβάμαι μωρό μου μη φύγω εγώ
έλα να πάμε οι δυο μας μια βόλτα

 είσαι η λαχτάρα μου
ο καφές και τα τσιγάρα μου

 έλα κερνάω καφέ...

Ιλυ....

σχέση στενή....

...η νοσταλγία είναι σχέση στενή, αλλά και επίφοβη μια και σε κατακρατά στο ανικανοποίητο.... το θετικό είναι ότι επειδή οι νοσταλγίες για γεγονότα και πρόσωπα που πέρασαν αλλά δεν προσπέρασαν απ' τη ζωή έχουν μαγεία, μαγεία φωτεινή,...εμπνέουν....μερικές μπορεί να κάνουν τη ζωή, ποιητική, θεατρική, με κρυμμένα νοήματα και σύμβολα, μαζί μ' εκείνο που λέει ο ποιητής, «το παρ' ολίγο να συμβεί»..... 

θερμαίνουν την ανάγκη να γράψω για όσα συνέβησαν και έτσι να τα ξαναζήσω, να τα διασώσω, να τα αφηγηθώ, 

κατά τα δικά μου ζωτικά γούστα.....

ιλυ.............................................

με γνοιάζεις....

 

σημερα....

 Οι ιδέες και οι αντιλήψεις σου θα πρωταγωνιστήσουν....με λύσεις που θα εντυπωσιάσουν...

ιλυ.......

μυρωδιές...

 

βραδυνό φάρμακο.....

 

πάντα συ το αστεράκι....

 πριν ....... αυτή τη μέρα....

Ιλυ........

γλυκιά....

 

 

σε λατρεύω......όπου και να 'σαι....

είπα μέσα μου....

σταθηκε μπροστά μου....πως σε λένε Ομορφιά μου? τη ρώτησα...ε, καλά τώρα.... είπε, με ξέρεις... είμαι η Μούσα των Μουσών καλέ μου....ήταν ό,τι πιο αέρινο και υπερβατικό μπορούσε να συλλάβει ο νους και η ματιά..."δε θα σ' αφήσω να ξεφύγεις!", είπα μέσα μου....με κοιτάζει μ' ένα θεσπέσιο χαμόγελο και χάνεται ανάμεσα στα δέντρα....το ίδιο έκανε κι απόψε πάλι...ήταν λίγο πριν μετα τα μεσάνυχτα, πριν ξημερώσει..... ήταν σα Θεά, αλλά όπως όλοι οι Θεοί, είναι αθέατη... .κατηφόριζε από το απέναντι βουνό, από τον Όλυμπο των Θεών, κι όλα τα άλλαζε.....και έξαφνα, τόσο απρόσμενα την είδα αληθινή μπροστά μου....την περιέβαλλε ένα σύννεφο αραιό, λευκό.....η Ομορφιά, η Ομορφιά των Μουσών...

ιλυ..........

 

Harley Davidson

 

εγώ δεν είμαι....

 αχ μη καλοί μου άνθρωποι, εγώ δεν είμαι γάτος

εγώ είμ’ ένας άνθρωπος μ’ αισθήματα γεμάτος...

 

θα ‘μαι εκεί....

μες τον παράδεισό μας μοναχός
στους δρόμους, στις βιτρίνες τόσο φως
κάποτε οι κούκλες μοιάζαν σαν χορός
και γελούσες, μ’ αγαπούσες.
όσες φορές κι αν μ’ αρνηθείς
θα ‘μαι εκεί
όσες φορές κι αν σκοτωθείς
σου ‘χω ζωή
και της καρδιάς την φυλακή
πάντα ανοιχτά
έλα στην χαρά,

 όσες φορές κι αν πεις βροχή
ήλιος θα βγω
όσες φορές κι αν δεις γκρεμό
σου ‘χω ουρανό
και της καρδιάς την φυλακή
πάντα ανοιχτά
έλα στην χαρά, ...

Παράδεισος η Καρδιά σου....Ιλυ.....

περπατωντας....

 

παπαρουνες στο λιβάδι...

 

γοητεια....

 «Η γοητεία των υποσχέσεων» 

πήρα από την προσωπική μου ζωή, τη λογοτεχνική ζωή, την Ιστορία, την καθημερινότητα, την αξία του ασήμαντου, όλων των στοιχείων που μας διαφεύγουν και επιχειρούν να στραφούν γενικά στον κόσμο μου, που προσπαθώ ακόμα να καταλάβω

έτσι «Η γοητεία των υποσχέσεων» (πέρα από το αισθητικό του τίτλου), είναι γιατί υπαινίσσομαι τις καθοριστικές αυτές δεσμεύσεις που μας αφορούν είτε όταν τις δίνουμε είτε όταν τις παίρνουμε, έστω και αν αυτές δεν έχουν και μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε. Όπως και σε άλλα μου βιβλία, το ύφος δεν είναι ενιαίο. Σκόπιμα ή μη… αυτό επιχείρησα να εξηγήσω. Φυσικά, το θέμα του διηγήματος καθορίζει και την έκταση: όχι, όμως, σε σημείο αποσάθρωσης του νοήματος. Έγραψα ένα και μοναδικό μυθιστόρημα το 2006, τις «............ ιστορίες», οι οποίες θα μπορούσαν να είναι διπλάσιες ή και πολλαπλάσιες. Δεν το θέλησα, όμως. Γιατί έτσι θέλησα να αφηγηθώ μια σάγκα, την ιστορία (μισοφανταστική), μέσα στον χρόνο. Την περιόρισα μέσα στη δική μου οπτική, αφήνοντας πολλά κενά ενδιαμέσως, ούτως ώστε ο (όποιος) αναγνώστης να νιώσει κυρίαρχος αυτού που διαβάζει. Εδώ ένα διήγημα «Η σιωπή», ίσως το πιο αναπαραστατικό της συλλογής, ρυθμίστηκε σύμφωνα με το υλικό της αφήγησης και προχώρησε σε έκταση περισσότερο από τα άλλα διηγήματα της συλλογής. Αυτό, όμως, δεν το καθόρισε το θέμα, αλλά η θέα μου σ’ αυτό με τον τρόπο που προσπάθησα να εξηγήσω λίγο πριν....

Ιλυ........

υπόσχομαι.....για κάθε στιγμή.....

χαμογέλα......

 

απλά πράγματα.....

ηδονοβλεψίας
της ομορφιάς 
συλλέγω τη σιωπή
χαϊδεύοντας εικόνες
τεντώνω το σώμα
σηκώνω τα χέρια
δρέποντας λαίμαργα
...... καρπούς
εγκαταλελειμμένους
στις άκρες των κλώνων
ικανοποιώντας
πρωτόλεια ένστικτα.

τόσες λέξεις
τόσα ποιήματα
κι ο λόγος ακόμα
αιμορραγεί αβοήθητος

τόσοι "τόμοι ιστορίας"
κι ακόμα να εμπεδώσουμε
πως τ’ απλά πράγματα
υπερτερούν
νικούν και .........
όπως, ένα λουλούδι ανθισμένο
ανάμεσα στις πέτρες ενός τοίχου.....

ιλυ......... απλά πράγματα...

λευκό....

 

πατημασιές....

 ήθελα να το ακουμπήσω πάνω σου, να πάρω "δύναμη".....

τ' άφησα πάνω στις πατημασιές......να το πάρει η απέραντη θαλάσσια αγκαλιά....

Ιλυ.....

αθεράπευτη.....

" παρτηνε στο γαμο σου να σου πει και του χρονου...."

αθεράπευτη......

για σενα....

 

Ιλυ....

μπλα, μπλα.....!

 

!!!...

Ιλυ.....

 

πάντα στο νου μου έχω την Ιθάκη.....το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός μου......

 

ιλυ...........................

όταν δεν μπορείς....

θα σου γράψω εν’ αλλιώτικο τραγούδι
δε θα μοιάζει με του κήπου το λουλούδι
θα σου γράψω κάτι αλλιώτικο
να τ' ακούς όταν βραδιάζει,
όταν δεν μπορείς να αναπαυτείς
να θυμίζουν εφηβεία και λαχτάρα
κόντρα στην παραφωνία
με μια γραζιάρικη φωνή, μοναδική
θα τ’ ακούς και δε θα θυμώνεις
την καρδιά θα δυναμώνεις....

ιλυ.....................................

το χρώμα...

 μόλις άνοιξα σήμερα την επιφάνεια......

το χρώμα.........

ηρέμησα ......

ιλυ..............................................................

μέσα στα χέρια.....

κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο
αγκάλιασέ με, φίλησέ με
μέσα στα χέρια σου τα δυο φυλάκισέ με...

ιλυ......

ανθισμένη Ομορφιά...

 

ξενυχτάς .....φορές...

τι σου συμβαίνει
μάτια μου γλυκά...
ξενυχτάς και γι' αγάπη μιλάς
σίγουρα ξέρεις
πως οτι έχεις θελήσει
με φως, το έχω ντύσει....
σου μιλώ γι' ανείπωτα
κι η φλέβα μου σωπαίνει
μ' απλώνεις τις σκέψεις μου
ζητώντας σ' αυτές
να σε συναντήσω
και στης λήθης τ’ άστρα
τον καημό ν’ αφήσω.
η σκέψη έχει μείνει
στου Έρωτα τη δίνη
μη φοβάσαι
αγάπη μου, ψυχή μου,
η ζωή μου θα σε πάει
σε βράδια ωραία
στο φως,
δειλά, φευγαλέα
τον Έρωτα ν' αγγίζεις
κι αν η νιότη τελειώνει
και στ’ όνειρο χάνεται
στη σκέψη σου μόνο
ξανά σου τραγουδώ.
να το ξέρεις,
παντού,
θα σ' αγκαλιάζω
κι σ' όλα τ’ άστρα
που θα τάζεις
στα ταξίδια της μνήμης
και στους χάρτες του νου
σου, θα 'μαι....

ιλυ.........

εαρινή.....

 

εστιασμός...

 

 

ακόμα ένα....

το να είμαστε μαζί λύνει τα περισσότερα θέματα, στην ουσία τα λύνει όλα...

ακόμα ένα φιλί και..... νιώθω τις καλές στιγμές του θαύματος της αγάπης...

ακόμα ένα.... Ιλυ.....

ακόμα ένα φιλί .... και θ' αψηφήσω ολόκληρο το σύμπαν.... μαζί σου...

πύρινες φλόγες....

εκείνα τα θαυμαστά ταξίδια

που πλάθουμε στα όνειρα χαρίζουν

εξαίσιες εικόνες κι αμάλγαμα ήχων

αυτοκρατορικές αίθριες ανατολές

ροζ φεγγάρια υποβλητικά

λουλούδια ελκυστικά μαύρα κι ασημιά

χρυσά πουλιά να κελαηδούν σιωπηλά

μεθυστικά κοκτέιλ από τριαντάφυλλα

καθώς χρωματίζουν τον ........ καιρό

υφαίνουν το άπειρο.

στα βάθη κήπων μακρινών τα θέλγητρα

ξαφνικά φιλήματα ερώτων ....

κυλιούνται παθιασμένα στο νοτερό έδαφος....

παράξενες ωστόσο είναι

αυτές οι αναμνήσεις,

.......

ζεματάνε σαν πύρινες φλόγες

που μόλις τις φτάνω

μετουσιώνονται σε ελεύθερες εικόνες......

Ιλυ..........

μανδαμ...

 

μ' ένα ωραίο....

 

 

όλα για σένανε....

σήκω κοπέλα μου, σήκω κορίτσι μου,
σήκω και χόρεψε να καμαρώσω,
σήκω αγάπη μου κι είμαι στο έτοιμο
όλα για σένανε να τα πληρώσω.

απόψε θέλω να σε δω
στο κόλπο το δικό σου,
στο όμορφο, στο έξυπνο,
σ’ όλο το έξαλλο σου.

Ιλυ....

 

χορταινεις .... γεύεσαι....

 

"Samba"

 κομεντί γαλλικής παραγωγής....Η ταινία Samba είναι μια γαλλική ρομαντική δραμεντί για δύο ανθρώπους που προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους στο Παρίσι, ο καθένας από διαφορετική προοπτική. Ο Σαμπά, είναι ένας Σενεγαλέζος που ζει στη Γαλλία εδώ και 10 χρόνια κάνοντας περιστασιακές δουλειές μέχρι να του εγκριθεί η άδεια παραμονής....

θα περάσει κι αυτή....

 

τέτοια μου κάνεις.....

όλο κάτι τέτοια μου κάνεις

τέτοια μου κάνεις και σ’ αγαπώ.

βρήκες τρόπο να με τρελαίνεις

και μακριά σου να μη μπορώ......

Ιλυ........

πληθώρα...

 

το κερας της αμαλθειας...

...

μμμμμμμμ.....

 

τα ματακια...

 Στ’αγγιγμά σου πάντα νιώθω
Μια λαχτάρα κι ένα πόθο
Να γεμίσω με φιλάκια
Τα ματάκια τα χειλάκια

 Κι η λαχτάρα δυναμώνει
Και μια έννοια έχω μόνη
Να γεμίσω με φιλάκια
Τα ματάκια τα χειλάκια
Να γεμίσω με φιλάκια

Μακριά σου αρρωσταίνω
Και κοντά σου δε χορταίνω
Να γεμίσω με φιλάκια
Τα ματάκια τα χειλάκια

 ιλυ...τα ματάκια...

για την ευτυχία...

 

 

το κατόφλι....

 

 

ανεπίστρεπτος....

στις απαρχές, τότε, δεν γνωρίζαμε ακόμα
τι θα πει έρωτας
προχωρούσαμε ανέμελα
κυλιόμασταν σε ξερόχορτα
με τη βεβαιότητα της .....
με την ψευδαίσθηση......
να χαίρεσαι τον ήλιο, τη θάλασσα 
χωρίς αγωνία για .....
τα μάτια κατέγραφαν τις λέξεις
τα συναισθήματα,
τις κινήσεις
οι πληγές έκλειναν γρήγορα
έτσι έδειχναν.....
και σκέψεις
και τότε άνθιζε ένα λουλούδι
βιολετί...
και τα ρολόγια
μέτραγαν τον χρόνο,
αδιάκοπα μέτραγαν τον χρόνο,
τικ τακ τικ τακ
μα τότε δεν ακούγαμε
κανείς μας δεν άκουγε τους ήχους....
έτσι είναι ο χρόνος
ανεπίστρεπτος,
διψά να κλείσει το περασμένο...

Ιλυ......

 

 

με ρυθμο...φωνηέντων...

 

οπτική γωνία...

 τι κάνει τους ανθρώπους να πονούν......

από μια οπτική γωνία....

 

 

ερωτικό...

από το δέντρο σου, σου έκλεψα, ολόλευκο λουλούδι, για να στολίσω την ευωδιά του Γιασεμιού, να γλυκαίνει το μειδίαμα που αλλάζει τις ζωές μας...

ιλυ.......

 

εμποδίζονται .... θυσιάζονται....

 εμποδίζονται.... ή θυσιάζονται....οι γυναίκες.....

Ιλυ......

με τον έρωτα ζεις.......