τα χρόνια που περνάμε γίνονται όλο και ποιο άψυχα, κλειδαμπαρώνουμε την καρδιά μας λαχταρώντας να γίνει πραγματικότητα η ζωή κάποιων άλλων που διαμορφώνουν τη ζωή μας…. οι εικόνες που περνούν από μπροστά μας, μας παρασύρουν σε εικονικά ερωτικά τοπία, πιο γλυκά απ’ το κρασί...με τα συναισθήματα να τεντώνονται τόσο, σαν να γίνονται λεπτό σύρμα και να αισθάνεσαι πως τώρα θα κοπούν…. όταν το όνειρο γίνεται πραγματικότητα μας αγκαλιάζει μια δυναμική νηφαλιότητα, ελαφριά σαν πούπουλο….το ίχνος ενός μειδιάματος, "αυτό είναι η μουσική της ψυχής"(α), γεμίζει την ντελικάτη εικόνα της, δίνοντάς τη ερωτική χροιά, ικανό να είναι το σπίρτο που θα πυρπολήσει συναισθήματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου