"συγνώμη"

με σένα νιώθω ό,τι μπορώ να τα καταφέρω και να μην τα βάζω κάτω.... μερικές φορές ίσως, λέω αυτή τη λέξη για να δικαιολογήσω σκέψεις μου, ίσως γι'αυτό να υπάρχει η απόσταση...για να με βάζει σε σκέψεις αλλιώτικες απ΄ τις συνηθισμένες.... μπορεί να περνάμε δύσκολα κι εσύ κι εγώ....το σχοινί είναι τεντωμένο....κρεμόμαστε με μισό χαμόγελο, με το να ψάχνω στην αυτογνωσία, για να κρατηθώ παλεύω κάθε στιγμή.....είναι δύσκολο, είναι δύσκολο πολύ.....έρχονται στιγμές που λυγίζω και χάνω την δύναμη μου, τα χέρια γλυστρούν....αν πέσω πως θα σε βλέπω?....με μια ψυχή στο δάπεδο και το βλέμμα να κοιτά τ'  αστέρια... όταν η παρουσία σου χάνεται, όταν η αίσθηση της απουσίας του κορμιού σου απομακρύνεται, ένας κρύος ιδρώτας αρχίζει να ρέει.....
Αγάπη μου "συγνώμη" για όσες φορές σε έχω πικράνει.....
Σ' Αγαπώ πολύ.......................