....τα δάχτυλα των χεριών σου...

Στην σχισμάδα των χειλιών σου... εκεί απο που ξέφευγαν δειλά οι λέξεις σου...
εκεί που οι πόθοι ντύνονταν ανάσες...

Στα δάχτυλα των χεριών σου, που ψηλάφιζαν κάθε μόριο μου ....

θα παραμένω να αγκαλιάζω τους φόβους σου.. να χαϊδεύω τα κουλουριάσματά σου....

θα παραμένω....
να σου θυμίζω πως είναι ευλογία  να αγαπιέσαι....