...έχεις ακόμα να κλάψεις πολύ, ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει.

«Ηταν η στέρηση, τ’ αγκάθια,
οι πέτρες, το πηγάδι.

Νερό αλμυρό – και πού να ξεδιψάσεις. Η αλμύρα

να δείχνει τα βαθιά της δίψας,
να δείχνει, να μετράει

το αμέτρητο της θάλασσας
– παράθυρα, μπαλκόνια,
......


Βγαίνεις στο ξέφωτο
Και αγναντεύεις την Οριζόντια γραμμή
Θα τις δεις να φωτίζουν
Να κυματίζουν τα Ο νειρα μας....