Για να «συναισθανθείς» κάποιον, πρέπει να μπορείς να τον αγαπήσεις....

Αισθάνομαι αυτό που αισθάνεσαι, αφήνω την στεναχώρια σου ή το πρόβλημα ή τη χαρά σου να μπει μέσα στον εγκέφαλό μου, να γίνει κομμάτι μου, μοιράζομαι δηλαδή αυτό που μου λες και το νοιώθω κι’ εγώ μαζί σου. Αυτό είναι κάτι το πολύ πολύτιμο. Λέξεις που δεν εισχωρούν μέσα σου ούτε βγαίνουν από μέσα σου. Με μια απλή κίνηση του κεφαλιού και μια κίνηση, κάτι σαν χάδι, ένα άγγιγμα, ακόμα και με την απόλυτη σιωπή μπορεί να συναισθανθείς, να νοιώσεις ενσυναίσθηση, να νοιώσεις αυτό που νοιώθει ο άλλος, να μπεις στη θέση του.
Δεν είναι εύκολο πάντως να εξηγηθεί με λόγια αυτό που λέμε «σε αισθάνομαι» από το  «συναισθάνομαι» ακόμα και αν δεν λέω τίποτα,… όταν «συμπαθείς» κάποιον, όσο ειλικρινής και αν είναι, κρατάει τις πόρτες μισόκλειστες.
Για να «συναισθανθείς» κάποιον, πρέπει να μπορείς να τον αγαπήσεις. Που δεν είναι καθόλου το ίδιο με την αίσθηση του «τον συμπαθώ»…

το έχω ξαναγράψει, χωρίς πολλά´´´ λόγια... μόνο με τις τελεταίές λέξεις