θα Μαγέψει τη νύχτα σου...

η "Νύχτα", για να αισθανθείς τη "Γλύκα" της, σου ζητά ένα "μικρό" αντάλλαγμα … θα σου ζητήσει να πεις μια "Γλυκιά Καληνύχτα …"... και θα Μαγέψει τη νύχτα σου... θα σου δείξει τη "λάμψη" της…θα σου δείξει πόσο "Γλυκιά" & "Αγαπησιάρικη..." είναι....

Μάτια μου όμορφα ......

Μάτια μου όμορφα ......
είναι μικρή η ζωή και οι χαρές δεν είναι πολλές

Λίγα τα όμορφα λίγα τα μαγεμένα
τις πίκρες ξέχασε ψάξε βρες τα και δες
πως πάνω απ' όλα μονάχα μετράει
να μου χαμογελάς καθώς περνάει το χθες

Κοίτα ματάκια μου τον ήλιο που ξυπνάει
κι ανάσα δίνει στου κόσμου αυτού..

Μάτια λουσμένα με του ουρανού το χρώμα
..........................
διώξε μαζί κι όλα τα πικραμένα
που σου ματώνουν τόσο καιρό την καρδιά

Μάτια μου όμορφα μάτια μου μαγεμένα
που από τα βλέφαρα σου κρέμομαι σαν φύλλο ξερό
μην μου τα κλείσεις γιατί μπορεί να πέσω
και να με σύρει ο άνεμος στης μοναξιάς το κενό....

τούτη η λέξη ποτέ δεν παλιώνει...

Επειδή  ...' αγαπώ


ξαναβγαίνω με τσέρκι στους δρόμους

και φωνάζω στους δρόμους:

"...' αγαπώ..."


το ταξίδι αυτό δεν τελειώνει

τούτη η λέξη ποτέ δεν παλιώνει...

σ' έναν τόπο μαγικό...

...εγω συνεχίζω το γράψιμο...

Σου γράφω πάλι από ανάγκη...

Κράτα με ........
Μίλα μου για τα όνειρά σου τα πολλά
Πες μου μυστικά
Άφησε ασ’ τον χρόνο απλά να κυλά
Γιατί τώρα .........
Εισ’ εδώ κι αρχίζω να μπορώ
Πόσο ευχήθηκα για να σε βρω
Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς
Γιατί είναι δύσκολο χωρίς
Είναι βαριά η μοναξιά
Δεν την αντέχει η καρδιά
Να μ’ αγαπάς για να μπορώ
Αλήθειες να υποφέρω
Μες στον κόσμο τον παράλογο
Ν’ αντέχω να επιζώ
Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς
Να με μαθαίνεις να με ζεις
Να μου μιλάς να με ρωτάς
Να με πειράζεις να γελάς
Κι αν όπως λένε δεν κρατά
Στ’ αλήθεια το για πάντα
Θέλω λίγο έστω απόψε μονάχα
Να μ’ αγαπάς
Κοίτα με ..............
Κράτα με έψαχνα αιώνες αγκαλιά
Να ξεκουραστώ στο όνειρο
Είσαι εδώ και έτσι τώρα ζω
Σ’ ευχαριστώ

Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς

Ίσως να χρειάζομαι γυαλιά...

Ίσως να χρειάζομαι γυαλιά...
γιατί ό άνθρωπος που συναντώ μπορεί να έχει κάτι που χρειάζεται, που αγαπά, που του λείπει, που....

Έι! Ψιτ!

Το καλοκαίρι έφυγε, το φθινόπωρο έχει κάνει για τα καλά την εμφάνισή του και το νησί έχασε τον κόσμο του. Ολοι γύρισαν στις γκρίζες πόλεις τους και η Άνδρος έμεινε μονάχη της στη μέση του Αιγαίου. Ενα μικρό, μαύρο σκυλάκι ψάχνει παντού να βρει ένα φίλο να παίξει. Όμως η κατσικούλα τρομάζει από τις φωνές του, τα αγκάθια του σκατζόχοιρου του τρυπούν τη μουσούδα και ο λαφιάτης τον φοβήθηκε και τρύπωσε στο θάμνο. Με ποιόν θα παίξει τώρα ο σκυλάκος;

και η συνέχεια στο μονόπρακτο...

«Τα ψυχανθή ψοφούν πριν τα ψήσουν» σκηνοθεσία Κώστα Μπάρα.
Η ευαισθησία ενός ''ψυχασθενούς'', του Ψηλορείτη (Γιώργος Σουξές), αποκαλύπτει σατιρικά την αλήθεια των ανθρωπίνων αδυναμιών και σχέσεων....

το βαθύ μου χτυποκάρδι...

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι!
Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...

Θάλασσα Απέραντη...

Θάλασσα Απέραντη, ....
αν και απείρως Απέραντη, δεν μπορώ να σε πιάσω....

ίσως να δημιουργείται ένα ερώτημα "πώς χωράνε τόσο τεράστιοι άνθρωποι στον ίδιο χώρο;"

Χαρά μου....

Ήθελα να `χα μι’ αγκαλιά
σα θάλασσα μεγάλη
να χάνεσαι ......

Ήθελα να σουν ποταμός
κι εγώ στην κάτω μπάντα
η θάλασσα ........και σ’ αγκαλιάζει πάντα

μην παρεξηγηθείς...

Παρόλο που η μοναδικότητα κάθε γυναικείας ύπαρξης είναι μοναδική, ανεξαρτήτως χρώματος δέρματος και μαλλιών, μια μελαχρινή έχει κάποιες ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζει τις περισσότερες Ελληνίδες, ανεξάρτητα με το χρωματισμό των μαλλιών και είναι κάτι που επιθυμείς περισσότερο. Ένα χρώμα υπέροχο σοκολατί... την γεύεσαι όπως τρως μια  σοκολάτα, με ομορφιά φυσική γήινη. Αυτή η φυσική ομορφιά επιβραβεύεται από όλους ανεξαρτήτως φύλλου.

Άφησε αυτά τα υπέροχα μελαχρινά μαλλιά σου ήσυχα, μην τα ταλαιπωρείς προσπαθώντας ν’ αλλάξεις χρώμα, σχήμα, μήκος, άστα μακριά... το φυσικό είναι υγιές.... διαθέτεις μια σαγηνευτικότητα, είσαι μυστηριώδεις και πολύ γοητευτική, χωρίς επιδεκτικά σέξι... μέσα απ’ τη διακριτή φυσικότητα των χαρακτηριστικών σου, αναδίδεται μια σοβαρότητα.
Περιποιείσαι χωρίς πολλά-πολλά, βάζεις κάτι απλό - ανάλογο με την περίσταση - και είσαι έτοιμη... σε χαρακτηρίζει η διακριτικότητα και το εκλεπτυσμένο στυλ...η αύρα σου πνέει σιγουριά, αυτοπεποίθηση, χωρίς πολλές φανφάρες κι επιδειξιομανία.

Σύμφωνα με έρευνες, οι μελαχρινές θεωρείστε πιο αυτάρκεις κι έξυπνες σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες. Τα μάτια σου δείχνουν ικανότητα να διεκπεραιώνεις τόσο τις εργασιακές υποχρεώσεις σου, όσο και τις οικογενειακές...
Η ιδιαίτερη οργανική, ψυχολογική κατάστασή σου και ο τρόπος που αντιδράς σε εξωτερικά ερεθίσματα, δείχνουν ένα φλογερό ταμπεραμέντο... θές το ζεστό κλίμα του τόπου μας, θέλεις τα λιγοστά ρούχα, οι χοροί, οι ερωτικοί λάτιν χοροί, η ευδιαθεσία, τα χαμόγελα, τα λόγια, ο ήλιος, η θάλασσα, όλα συντελούν, ώστε να είσαι ακαταμάχητη... δεν έχεις την ανάγκη να ξεχωρίζεις κραυγαλέα, ξεχωρίζεις γιατί είσαι ο εαυτός σου... γήινη, φλογερή, με φινέτσα... είσαι ένας άνθρωπος που δεν παραιτείται ποτέ… χαραγματιές φωτός σε πτυχές της ζωής σου... με ανιδιοτέλεια, ζεστή, με μια μικροσκοπική φαινομενικά ματίσια αγκαλιά, αλλά βαθιά συναισθηματική... ένας άνθρωπος με νεύρο και νεύρα, με λυρισμό και τραμπουκισμό.... για όλα αυτά μην παρεξηγηθείς...


just kiss me

Oταν κατορθώσουμε να βρούμε αυτόν τον άνθρωπο...

 Ο Πλάτωνας οραματίστηκε τον μαγευτικό κόσμο των ιδεών κι έγραψε για αυτήν την παράξενη και γοητευτική σύλληψη, για τις αιώνιες και άυλες ιδέες στον πνευματικό κόσμο, πέρα από τις παρυφές του σύμπαντος και τα θλιβερά τους είδωλα στον υλικό κόσμο.
Εξηγούσε ακόμη πως όταν αντικρίζουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο πάνω στη γη, βλέπουμε στα μάτια του μια θολή και μακρινή αντανάκλαση αυτού που αγαπήσαμε κάποτε στον κόσμο των ιδεών.

Δεν μπορούμε ακριβώς να θυμηθούμε τι ήταν αυτό, η μνήμη μας έχει ξεθωριάσει καθώς ενσαρκωθήκαμε στον επίγειο κόσμο, κι έτσι ερωτευόμαστε παράφορα αυτό το πρόσωπο, γιατί η ψυχή μας κάπου στο βάθος ανακαλεί στα βάθη των ματιών του τις τέλειες, αιώνιες και καθαρές ιδέες.

Μπορεί να ακούγεται παρωχημένη και ρομαντική η ιστορία του Πλάτωνα, ίσως σε κάποιους θυμίζει αφελές παιδικό παραμύθι.
Μέσα στο μυαλό και την ψυχή μας εντυπώνουμε όλα αυτά τα υπέροχα χαρακτηριστικά που θα επιθυμούσαμε να διαθέτει το αντικείμενο του έρωτά μας και τα προβάλλουμε σε αυτό σαν καθρέφτισμα σε λίμνη.

Όλη η ομορφιά, όλη η γλύκα, ο πόθος, το χαμόγελο, όλο το φως του κόσμου αντανακλάται στο πρόσωπο που αγαπάμε-ή καμιά φορά, που νομίζουμε πως αγαπάμε.

Πόσες φορές το τοποθετήσαμε σαν ιερό ειδώλιο σε αρχαίο βωμό και το λατρέψαμε; Πόσες φορές το μυαλό και η καρδιά μας έβαλαν τόσο ψηλά αυτό το πρόσωπο, ώστε να μην τολμούμε καν να το αγγίξουμε αισθανόμενοι ανεπαρκείς και ευάλωτοι;

Ο υλικός κόσμος είναι ατελής. Ατελές το σώμα μας, η ύπαρξή μας, το μυαλό μας. Μόνο η ψυχή θυμάται, αλλά παραμένει σιωπηλή και αινιγματική στα απύθμενα βάθη του εαυτού μας, έτσι ώστε να αμφιβάλλουμε συχνά και για την ίδια της την ύπαρξη.

Αυτή η εναγώνια προσδοκία, η ελπίδα για τη μέθεξη στο μυστήριο του έρωτα, στην ένωση των Δύο κρύβει αυτήν την αλλοτινή θέαση της ιδέας της αγάπης και του έρωτα. Ο κόσμος της ύλης όμως δεν παύει να είναι ένα είδωλο, μία σκιά.

Ίσως ο μόνος τρόπος για να χειριζόμαστε τη ματαίωση είναι η επίγνωση. Η επίγνωση της ατέλειάς μας. Είμαστε γήινοι, αλλά ενωμένοι με το ουράνιο. Εκεί κοιτάζουμε, εκεί προσβλέπουμε.
Όσο δουλεύουμε πνευματικά για να βρούμε την αλήθεια μέσα μας, τόσο θα κάνουμε ειρήνη με την επίπονη συνειδητοποίηση της ατελούς μας φύσης.


Αποκόμματα...

Ο έρωτας και το δειλό του καθρέφτισμα

Ερωτευόμαστε την ιδέα ή το είδωλο;

Μπέρτολντ Μπρεχτ — Τρίστιχα για την αγάπη

Δυο μικρά διαμάντια από τα Τρίστιχα για την αγάπη του μεγάλου Γερμανού ποιητή, κάτω από τη φωτογραφία της Lotte Lenya, του μεγάλου έρωτα του Kurt Weill, του στενότερου συνεργάτη του Μπρεχτ στο θέατρο.

Περί Έρωτος...

Περί Έρωτος...

Πριν πέσει η νύχτα ... μην αργείς...

Ένα παράθυρο ανοικτό
αφήνω στην καρδούλα μου
να βλέπεις φως και να 'ρχεσαι
........       κοντά μου

..............
μες στη ζωή σου σεργιάνισέ με
βραδιές κι απομεσήμερα

Πριν πέσει η νύχτα και κλειστώ
μες στη σιωπή καρδούλα μου
πάρε το δρόμο, μην αργείς
................

η ζωή μαζί....

Μια Θάλασσα είναι η ζωή μαζί σου.....
Με την Απεραντοσύνη της....
Με την ηρεμία της....
Με τη φουρτούνα της....
Με την Αγκαλιά της...
Με τη Μυρωδιά της....
Με τη Ζωή της....
Με το να σε τρέφει...
Με το Απέραντο γαλάζιο της...
Με την Ζωντάνια της....
Με το να σε κρατά στο "υγρό" δέρμα της...
Με το να σε "ρουφάει" στο "εσωτερικό της....
Με το να σε βγάζει στην επιφάνεια....
Με το να σε ταξιδεύει...
Με το να σε φέρνει σε ασφαλή λιμάνια....
Με............................

ο ερωτισμός προς "κάτι.." σε κάνει να γνωρίσεις την Ομορφία του...

Στα έργα σας υπάρχει διάχυτος ερωτισμός. «Είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζω υλικά και ανθρώπους. Εκεί έρχεται και η μνήμη της μαστοριάς. Ο επιπλοποιός χαϊδεύει το ξύλο. Δεν μπορεί να αποκαλύψει την ομορφιά ενός υλικού χωρίς να βρίσκεται σε μια ερωτική διαδικασία. Για εμένα είναι ουσία της ύπαρξης ο αισθησιασμός των πραγμάτων και δεν τελειώνει ποτέ αυτή η συγκίνηση. Αντιθέτως, βαθαίνει. Οσο κανείς μεγαλώνει και καταλαβαίνει πως περπατάει προς την αποχώρηση, κάποια αισθήματα ισχυροποιούνται. Η υφή, το βάρος, το χρώμα, η δόνηση, η μυρωδιά της ύλης, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου σώματος, είναι πηγές μεγάλης συγκίνησης, που βαθαίνει με τα χρόνια».

κομμάτι από τη συνέντευξη του Μίμη Παπαϊωάννου για το νέο του έργο

δεν ξέρω τι σχέση...αλλά υπάρχει σχέση στη σκέψη, αναφερόμενος σε άλλες αναφορές...αλλά η ουσία μάλλον είναι η ίδια...
ο  ερωτισμός προς "κάτι.." σε κάνει να γνωρίσεις την Ομορφία του...

Καλό μήνα γεμάτο χρώματα......αρώματα και ........ στιγμές

Σε όλη τη ζωή μας συνηθίζουμε να μετράμε και να αθροίζουμε ώρες , μέρες , χρόνια , χρήματα , ακίνητα και τόσα άλλα...

σπάνια όμως εκτιμάμε την αξία κάποιας στιγμής....

μπορούμε να τα συνδυάσουμε....

χαρίζοντας κάτι όμορφο περιτυλιγμένο από αθροισμένες στιγμές....