μήπως και τελικά δει, μόνον να δει, κάποιον...

Από τη σημερινή χειροτονία το Διακόνου Φραγκίσκου σε Πρεσβύτερο.

Ακούστηκε η αναφορά της περικοπής του τελώνη της προπερασμένης Κυριακής,

"Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι".

Από τις πιο συγκινητικές πτυχές της αφήγησης, είναι η λαχτάρα για μια συνάντηση. Μια λαχτάρα, που παραμερίζει κοινωνικές συμβατικότητες και καθωσπρεπισμούς. Ένας πλούσιος, επώνυμος και βέβαια όχι τόσο συμπαθής στον κοινωνικό του περίγυρο, αδιαφορεί για την εικόνα που δίνει. Ανακατεύεται με τη φτωχολογιά, ψάχνει ένα άνοιγμα, ανάμεσα στον όχλο και τέλος, ανεβαίνει σ’ ένα δέντρο, μήπως και τελικά δει, μόνον να δει, κάποιον, που ούτε που τον έχει συναντήσει ποτέ. Κάποιον, που ίσως να άκουσε γι’ αυτόν κάποιες διηγήσεις. Εκεί πάνω σκαρφαλωμένος, κινδυνεύει να εκτεθεί.

Ο Ζακχαίος όμως δεν είναι μόνο μικρόσωμος. Είναι και παιδί, όχι στην ηλικία, αλλά στον αυθορμητισμό και την αγιότητα. Κανένα «φίλτρο» δεν εμποδίζει τη λαχτάρα της ψυχής του να οδηγήσει τις πράξεις του. Για τους πολλούς, παιδιαρίζει.

Αυτό όμως το …παιδί, είναι γεμάτο ευγνωμοσύνη και αποφασιστικότητα. Η περικοπή ξεχειλίζει από την ευγνωμοσύνη που προκάλεσε μόνο ένα βλέμμα. Ο Χριστός στρέφει στην συκομουριά το βλέμμα του και η ζωή του Ζακχαίου αλλάζει. Όλα είναι έτοιμα γι’ αυτήν την αλλαγή. Δεν χρειάζεται ούτε θαύμα, ούτε ιδιαίτερη διδασκαλία. Λείπει μόνο μια αφορμή, ένα ασήμαντο γεγονός, μια επίσκεψη. Μα επίσκεψη, απ’ αυτές τις επισκέψεις που δεχόμαστε καθημερινά από τη Χάρη του Θεού, αλλά τυχαίνει, πάντα τυχαίνει να είμαστε απασχολημένοι. Ο Ζακχαίος όμως ήταν σε επιφυλακή. Και άδραξε αυτήν, ίσως τη μόνη ευκαιρία που είχε, για να αλλάξει. Και άλλαξε!

Την ώρα που ο Χριστός διαβαίνει το κατώφλι, ο Ζακχαίος έχει αποφασίσει, πως πρέπει να Του κάνει χώρο. Μέσα στο σπίτι του, η αδικία, η πλεονεξία, ακόμη και μόνο η νυχθημερόν απασχόληση με το “πόσα κερδίζω, πόσα χάνω”, έχει κατακλύσει τα πάντα. Αισθάνεται, πως πρέπει να πετάξει …σαβούρα. Δεν είναι κατηγορούμενος, κανείς δεν μπορεί να τον βλάψει, ούτε ο Χριστός, του ζητάει κάτι. Είναι ο ίδιος, που αισθάνεται βαρύς. Αρκεί και μόνο η παρουσία του Χριστού όμως, για να βάλει σε πράξη ένα σχέδιο, που φαίνεται να το επεξεργάζεται χρόνια. Μισή περιουσία και τετραπλή αποζημίωση. Είναι πολύ ακριβή όλα αυτά, για να είναι της στιγμής.

Στην περικοπή αυτή, δεν υπάρχει ένα θαύμα, ώστε να φανεί η δύναμη του Χριστού, ούτε κάποια αφορμή, ώστε να εξιστορήσει μια παραβολή, ή να απευθύνει μια διδασκαλία. Το σημερινό γεγονός είναι εξωτερικά ασήμαντο για τους παρατηρητές και μάλλον σκάνδαλο προκαλεί παρά προβληματισμό. Τα σημαντικά εξελίσσονται μυστικά στην ψυχή του Ζακχαίου και ο Χριστός είναι ο μόνος που τα γνωρίζει.

Καμιά ταύτιση με το θείο, αλλά με τον "Άγγελο" που παρουσιάστηκε στη ζωή μου...

Η ποιότητα της πίστης μας καθόρισε την ποιότητα της σχέσης μας.