να ανασάνεις...

η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις...
.........
αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι...
αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει...
η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα,
είναι η διάθεση της θέλησης,
είναι η ιδιότητα της φαντασίας,
είναι η δύναμη των αισθημάτων...

πρέπει ν’ ανοίξεις ένα παράθυρο
κάπως να ανασάνεις κι εσύ...

η θάλασσα δίχως να σου μιλήσει, μπορεί να κατευθύνει τις σκέψεις σου....οι κινήσεις της μπορούν να σε συναρπάσουν και να σε καθοδηγήσουν μαζί και τα συναισθήματά σου...ο θυμός της, όμοιος με εκείνον του ερωτικού καβγά...με τα κύματα άλλες φορές σε γαληνεύουν κι άλλοτε σε αναστατώνουν...ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις ούτε και μπορείς να προβλέψεις την επόμενη κίνηση ή το συναίσθημα που θα ακολουθήσει....η θάλασσα, κι ο έρωτας, σ’ ανεβάζουν και σε ρίχνουν με ρυθμούς πρωτόγνωρους κάθε φορά...δεν μπορείς να το εξηγήσεις....

ιλυ.....