όταν οι «Καντάδες» ήταν της μόδας (και ήταν δύσκολο στους νέους χαμηλών τάξεων να πλησιάζουν και να συζητούν με «αρχοντοπούλες») κάποιος τολμηρός νέος ενώ έψαλλε τα Κάλαντα Πρωτοχρονιάς στο πρόπυλο ενός αρχοντικού, σκέφτηκε να στείλει «μήνυμα» στην νέα που κρυμμένη τον άκουγε απ’ «τα ψηλά τα παραθύρια» και φαινομενικά έκανε πως δεν τον καταδέχεται....
Άγιος Βασίλης έρχεται πο πίσω απ’ το καμάρι βαστά μυζήθρες και τυριά βαστά κι ένα γκινάρι.
Φέρτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε.
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε τα ράφια είν’ ασημένια του χρόνου σαν και σήμερα να ναι μαλαματένια.
Φέρτε μας κρασί…
Σένα σου πρέπ’ αφέντη μου καρέκλα καρυδένια για ν’ ακουμπάει η μέση σου η μαργαριταρένια.
Φέρτε μας κρασί…
Σ’παμε τ’αφέντη μας ας πούμε της κυράς μας Κυρά ψηλή κυρά λιγνή κυρά μαυροματούσα.
Φέρτε μας κρασί…
Κι αν έχεις κόρη έμορφη βάλτη μας κεράσει να ευχηθούμε όλοι μας να ζήσει να γεράσει.
Φέρτε μας κρασί…
Κι αν έχεις γιο στα γράμματα βαλ’ τονε στο ψαλτήρι και ν’ αξιώσει ο Θεός να βάλει πετραχήλι.
Φέρτε μας κρασί…
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνους πολλούς να ζήσει.
Φέρτε μας κρασί…
