Δε χωρίζουν ... οι ζωές
Των ανθρώπων που αγαπήθηκαν με τόσο κόπο
Ή κι οι δυο μας ή κανείς
Ως την άκρη της κλωστής
Ισορροπήσαμε κι εμείς...
Ιλυ...
δεν υπάρχουν...
δεν συγκρίνω, δεν υπάρχει καμμιά σύγκριση...
οι λεξεις μου εκθιάζουν εσενα και άλλες το πως νοιωθω εσωτερικά για σενα και για μενα...
και αν υπαρχουν δειχνουν δικες μας διαφορες...καποτε, χθες, τωρα...ας το βαλουμε στο "παραπονο"
Ιλυ...
Παράπονό μου παράπονό μου
Κρίνο και ρόδο μου
Δώρο σου κάνω τον εαυτό μου
Έχεις το λόγο μου
Να μη σε χάσω παράπονό μου
Τρέμω απ' το φόβο μου...
μερικές φορές αναζητάς μιά αγκαλιά σαν να θες να αναπνεύσεις...
Ιλυ....
συμπληρωση: το postαρα πριν σε διαβάσω...και αφου σε διάβασα λεω...μα είναι δυνατόν τέτοια κυμματική επικοινωνία?...
είμαστε δυό μαγνητες που ο καθενας βαζει τόση δύναμη, που δεν τους αφήνουμε να σμίξουν...+ -
Ιλυ...
Quand j'ai demandé d'où venait sa peau fraêche, elle m'a dit
"C'est d'rouler dans la rosée qui rend les bergères jolies"...
Mais quand j'ai dit qu'avec elle je voudrais y rouler aussi
Elle m'a dit
Elle m'a dit d'aller siffler là-haut sur la colline
De l'attendre avec un petit bouquet d'églantines
J'ai cueilli des fleurs et j'ai sifflé tant que j'ai pu
J'ai attendu, attendu, elle n'est jamais ...
JJe t'aime...
η ανακάλυψη και η ανάδειξη του πυρήνα (εσωτερικής) ψυχικής ομορφιάς αποτελεί μια απαιτητική ισόβια διεργασία, που για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί απαιτεί την ύπαρξη αγαπητικών ιαματικών σχέσεων...
Ιλυ...
Απ’ την πόρτα σου πέρασα, στέκω και κοιτάζω
κι από τις χαραματιές πάντα σε αντικριζω
απ’ την πόρτα σου περνώ κι ριξα μια ματιά,
ένα φιλί σου ζήτησα και μου ’κανες παζάρια,
στάσου λίγο, κοίταζε με
και στο στόμα σβέλτα μην αργείς και φίλησε με,
στάσου λίγο, κοίταζε με,
πάρε ’να σκουπόξυλο και κυνήγησε με...
Ιλυ...
θάθελες να ακούσουμε jazz τωρα?...
πως ηταν η μερα σου σημερα?
μαλλον γιαυτο ρωτω για αυτη τη μουσικη...
Ιλυ...
ένα φιλί...πως ήταν?..σαν να ήπιες όλον τον κόσμο?..σκέψου να ήμασταν σε μια απόσταση αναπνοής, σε στάση ερωτικής ατολμίας ενώ θέλεις κολασμένα ένα φιλί...τουλάχιστον ξέρεις ότι προσπαθήσαμε, ότι κάναμε έναν άνθρωπο χαρούμενο που έγινε κομμάτι της ζωής μας και της καρδιάς μας....δε σ’ αφήνω γι’ άλλο τίποτα πάνω στη γη..η ψυχή μου φωνάζει τη φοβισμένη σου αγκαλιά, ακολουθώ τις γραμμές σου να φτάσω στην καρδιά...θέλω να ‘μαι μαζί σου, μοναχά...
αυτό που φαίνεται στα μάτια του, αυτό έχει και μέσα στην ψυχή του...
Ιλυ.....
κατηφόρισα
στην μικρή την πλατεϊτσα
που σε γνώρισα
κάποιο άγαλμα που μ' είδε
με θυμήθηκε
και τον πόνο μου
να ακούσει δεν αρνήθηκε...
Και του μίλησα για σένα
και για μένανε
και τα μάτια του βουρκώναν
ιλυ...
πολύ....
χαζεύω στην οθόνη μια εικόνα μας μαζί,
γράφω τον αριθμό,
σβήνω το κινητό...
πεσ' μου για πίεση πεσ' μου για πάθη,
πεσ' μου για αγάπη φτιάξε με λίγο,
γράφω τον αριθμό
σβήνω το κινητό ...
μου λείπεις...
Ιλυ....
θέλεις να γνωρίσεις έναν μανιακό ή θες να αναφωνήσεις τι θα του κάνεις...
συνεχίζοντας λοιπόν τα καμώματα ως μανιακός γραφέας....
σου λέω πως "περνάμε όλη μας τη ζωή τρέχοντας μακριά από τον πραγματικό εαυτό μας και αυτούς που αγαπάμε περισσότερο"...
και αποφάσισε πως θα τον αντιμετωπίσεις...
Ιλυ.......
https://www.ertflix.gr/vod/vod.346852-me-khameloneis-to-blemma
θα ηθελα να είμαστε και ένα τόσο εφαρ.οστό σωμα....να μη ξεχωριζει, να μη υπαρχουν ουτε πιθαμη θύλακος απο αερα...
αν μπορεσεις να το δεις....
"εντελέχεια", φιλοσοφικός αριστοτελικός όρος...είναι η μετάβαση από το δυνητικόν (το δυνατόν γενέσθαι) της ύλης εις την πραγματικήν της μορφήν....
οπότε!!...όπως συμβαίνει με τα κείμενά μου, το παρόν επιχειρεί να ανοίξει ένα θέμα, πολύ ουσιαστικό δε θέμα, όχι να το κλείσει....ονειρεύεται «…οι άνθρωποι άγγελοι να γίνουν, αλλ’άγγελοι με φύλον φανερόν, συγκεκριμένον»....παρέχει ζωτικό χώρο στην επί της ουσίας συλλογική μας αυτοσυνειδησία, και ανοίγει την πόρτα σε διερευνήσεις που εν δυνάμει συνδυάζουν την ποιητική θέαση με την πραγματική πραγματικότητα...από τέτοιες διερευνήσεις θα προκύψει ο «αδάμαντας»....
Ιλυ.....διαμάντι μ..
<<Τους θυμάται και γελάει, Ό,τι δε σώνει η αλεπού!… «Ωστόσο θα σου το γράψω για να χαρείς. Ένα παιδί καλό, κι όμορφο, σου μοιάζει κιόλας, έχει το μπόι σου, λίγο και τα μάτια σου έχει, αν κι αυτουνού είναι σκουρότερα κάπως, που ’χει καφενεδάκι στη Σπιανάδα, στ’ απάνου Βόλτα, με ζήτησε από τον πατέρα μου κι ο πατέρας έδωσε το λόγο του. Να σου πω, λογαριάζω να πω και γω το ναι…»...>>
πρωινη συντροφιά....
