άσ’ το το χεράκι σου....

άσ’ το το χεράκι σου

το μικρό σου χέρι

άσ’ το το χεράκι σου

να σου το κρατώ

τώρα που νυχτώσαμε

σφίξε μου το χέρι

τώρα ακόμα πιο πολύ

το αναζητώ...

Ιλυ......άσ’ το το χεράκι σου να σου το κρατώ....

χωνάκι....

 

Ιλυ............σοκολατένια......

 

je t' aime.....

 quand tes mains voudraient bien, quand tes doigts n'osent pa....

Je t' aime.....

θα της πω για την αγάπη...

το ξεκρέμασα κι απόψε
το παλιό μου μπουζουκάκι
για να σπάσουμε μεράκι
με την αγάπη μου ....

το ξεκρέμασα κι απόψε
στο δικό της το χατίρι
κι όπως πλάι μου θα γείρει
τραγουδάκι θα της πω

θα της πω για την αγάπη....

κι όπως πλάι μου θα γείρει....θα της πω ποσο την αγαπώ....

ιλυ........

τώρα......

 

σου δίνω το χέρι.....

Ιλυ.......

εξερεύνηση....

 "η ευτυχία ειναι τοσο προσιτη, τόσο εφικτή..."

Ιλυ........

 

Πούσκιν "ευγένιος ονεγκιν"

.... θαυμάζεται για την τέχνη του αφηγηματικού του στίχου καθώς και για την εξερεύνηση της ζωής, του θανάτου, της αγάπης, της ανίας, των κανόνων και του πάθους....

στεφανωμένη με άνθη....

διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη όταν την είδα να έρχεται από μακριά...
μισή γυναίκα, μισή όνειρο....
κατέβαινε το μονοπάτι κάτω στεφανωμένη με άνθη κερασιάς.....
τότε κατάλαβα τι δύναμη έχουν τα ποιήματα......

Καλημέρα, Ιλυ........

 

αυτοί που μένουν.......

Ιλυ........

 πείσμα στο πείσμα......

Ιλυ.....

τώρα.......

ενας έρωτας γεννιέται μεσα στον έρωτα, μεγαλώνει μεσα στα σπλάχνα του, απλώνεται στον χώρο του, τον κατοικεί, επιθυμεί διάρκεια, διεκδικεί χρόνο, κυριαρχεί, απολαμβάνει.....

Ιλυ.........

 

εισιτήριο.....

 

χώροι ζωής....

 η θάλασσα, ο ουρανός, το σπίτι της μανωλιας, η χελιδονοφωλια....τόποι που ανασαίνει η ζωή....

το σπίτι της καρδιάς......

Ιλυ...........

ουρανέ μου........

 

κόκκινες....

 

 I Love you.....

 όπως τα χελιδόνια...

Ιλυ.......

 

αγάπανθοι....

 

αν αρχίσω να τραγουδώ θα φωνάξω κι αν φωνάξω ...οι αγάπανθοι προστάζουν σιωπή....

10:51

 Σ' αγαπώ

νάχει η σκέψη σου πρωτιά....

 

without you....

 

Ily........

 

Χριστός Ανέστη....

 ιλυ.......

να σε ζωγραφίσω....

χρώματα πήρα και καμβά

για να σε ζωγραφίσω

και με το χρώμα τ’ ουρανού

άγγελο να σε ντύσω...

Ιλυ.............

πρωϊνή ανάβαση....

 θα ανέβω και θα τραγουδήσω στο πιο ψηλότερο βουνό, ν' ακούγεται.....

Ιλυ.........

7:23

 

το Πάσχα, η σκέψη ταξιδεύει....

το Πάσχα των παιδικών χρόνων δεν μένει πάντα ανεξίτηλο, πάντα επιθυμητό στον κόσμο της νοσταλγίας... κάθε φορά που έρχεται το Πάσχα η σκέψη μας ταξιδεύει στο «τότε», στο «κάποτε», στο «μια φορά», κάνει συγκρίσεις – θέλουμε δεν θέλουμε..... καταλαβαίνουμε πως κάποιες φορές, το μυαλό μας το οδηγεί το συναίσθημα των χρόνων της αθωότητας, των φόβων, των αποριών, των φαντασιώσεων, των ονείρων...ξαναγυρίζουμε πίσω, όχι απλά για να θυμηθούμε ούτε για να στοχαστούμε γενικά και αόριστα, γυρίζουμε πίσω προβληματιζόμενοι για τα μεγάλα ερωτήματα, που μάλλον δεν τα έχουμε απαντήσει ποτέ..... ερωτήματα που φοβόμασταν να τα φέρουμε στη γλώσσα μας, γιατί νομίζαμε ότι τα ξέρουν οι μεγάλοι και ότι άμα τα ρωτήσεις, δείχνεις ανεπαρκής....τι είναι θάνατος?.. πού πάμε όταν πεθαίνουμε?.. πώς αναστήθηκε ο Χριστός?.. Αναστήθηκε πράγματι και πού πήγε, που υπάρχει?....

για να ξαναβρούμε τα ανεπεξέργαστα-αδύναμα-ατελή ερωτήματά μας χρειάζεται ταπεινότητα και πνευματική άσκηση.....να στοχαζόμαστε πάνω σε μια "γυμνή" ζωή και στην ύπαρξή της....δίνοντας κάθε μέρα νόημα.....και το νόημα της ζωής μας είναι η Αγάπη....και τότε τα ερωτήματα αλλάζουν....τότε έχουμε αναρωτιόμαστε αν έχουμε μάθει να αγαπάμε.....αν μπορούμε να αγαπήσουμε....αν μπορούμε να καλλιεργούμε την Αγάπη.....

ζούμε και αγωνιζόμαστε για μια Αγάπη, που είναι και η πραγματική Ελευθερία, η απόλυτη ΟΜΟΡΦΙΆ του ανθρώπου......

Καλή Ανάσταση!.!.!..

ιλυ.......

 

εκείνη η καρδιά....

 κάποτε η νονά μου....

Ιλυ..........

πήραν τα βουνά....

 για αυτούς που πήραν τα βουνά....

καλά να πάτε και καλύτερα να γυρίσετε....

Ιλυ..,...

 έλα να σου δείξω τις τριανταφυλλιές

τα πράσινα, τα κόκκινα, τα σπίτια, τις αυλές.

πόσο σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,

πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ....

Ιλυ........

ένα όμορφο φλοραλ....

 a kiss...

λίγο πιο πάνω από ' κει που τελειώνει ένα όμορφο φλοραλ.......

Ιλυ........

η λαμπάδα σου....

 σοβαρή όπως πάντα.... με απλή, λιτή και απέριττη παρουσία θα εμφανιστείς με μία λαμπάδα που απλά συμβολίζει το χαρμόσυνο γεγονός....

Ιλυ......

kiss....

 

 21:35

σε λατρεύω....

...

Ιλυ.......

ερωτικές σκιές.....

 

Θέλω να σου μιλήσω, θέλω να’ μαι μαζί σου
Και να σε αποκοιμίσω, να’ μαι η αναπνοή σου
Έτσι να με ακούσεις, μη μ’ αφήσεις να φύγω
Μ’ έρωτα να με λούσεις, αν ερχόσουν για λίγο

Αν μου τηλεφωνούσες.....

 ιλυ.........

 

 καλημέρα αγάπη μου

καλημέρα μωρό μου

καλημέρα ψυχή μου

καλημέρα ματάκια μου

καλημέρα ομορφιά μου

καλημέρα φως μου

καλημέρα ........ Σαγαπώ.....

πιάσε το χέρι.....

μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ’ αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ’ ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω...και το πώς αισθάνομαι το να σ’ αγαπώ....

ιλυ.......

 

“αγαπιόμαστε”....

ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων, Σου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μία από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.

“αγαπιόμαστε” αρχίζει ο νέος.
“και θα παντρευτούμε” λέει εκείνη.
“και αγαπιόμαστε τόσο που φοβόμαστε…”
“θα θέλαμε κάποιο μαγικό, ένα χαϊμαλί, ένα φυλαχτό…”
“κάτι που θα μας εγγυάται ότι θα είμαστε για πάντα μαζί.”
“που θα μας εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου ώσπου να συναντήσουμε τον Μανιτού, την ημέρα του θανάτου.”
“σε παρακαλούμε” ικετεύουν, “πες μας τι μπορούμε να κάνουμε…”

ο μάγος τούς κοιτάζει και συγκινείται που βλέπει τόσο νέους, τόσο ερωτευμένους, να λαχταρούν τόσο μια του λέξη.
“υπάρχει κάτι…” λέει τελικά ο σοφός μάγος μετά από αρκετή ώρα. “Αλλά δεν ξέρω… είναι ένα έργο πολύ δύσκολο και απαιτεί θυσίες.”
“δεν μας πειράζει” λένε κι οι δύο.
“ο,τι και να’ ναι” επιβεβαιώνει ο Άγριος Ταύρος.
“ωραία” λέει ο μάγος. “Ψηλό Σύννεφο, βλέπεις το βουνό που είναι βόρεια από το χωριό μας; Πρέπει να ανέβεις μόνη σου, χωρίς τίποτε άλλο εκτός από ένα δίχτυ και τα χέρια σου και να κυνηγήσεις το πιο όμορφο και δυνατό γεράκι του βουνού. Αν το πιάσεις, πρέπει να το φέρεις εδώ ζωντανό την τρίτη μέρα μετά την πανσέληνο. Κατάλαβες;”
η νεαρή κοπέλα συγκατανεύει σιωπηλά.
“κι εσύ, Άγριε Ταύρε” συνεχίζει ο μάγος, “πρέπει να ανέβεις το βουνό του κεραυνού, κι όταν φτάσεις στην κορυφή να βρεις τον πιο άγριο απ’ όλους τους αετούς, και με τα χέρια σου μόνο κι ένα δίχτυ να τον πιάσεις χωρίς να το τραυματίσεις και να τον φέρεις μπροστά μου, ζωντανό, την ίδια μέρα που θα έρθει και το Ψηλό Σύννεφο… Πηγαίνετε τώρα.”

οι δύο νέοι κοιτάζονται με τρυφερότητα, κι ύστερα από ένα φευγαλέο χαμόγελο φεύγουν για να εκπληρώσουν την αποστολή που τους ανατέθηκε. Εκείνη πάει προς το βορρά, εκείνος προς το νότο…

την καθορισμένη ημέρα, μπροστά στη σκηνή του μάγου, περιμένουν οι δύο νέοι, ο καθένας με μια πάνινη τσάντα που περιέχει το πουλί που τους ζητήθηκε.

ο μάγος τούς λέει να βγάλουν τα πουλιά από τις τσάντες με μεγάλη προσοχή. Οι νέοι κάνουν αυτό που τους λέει, και παρουσιάζουν στον γέρο για να τα εγκρίνει τα πουλιά που έπιασαν. Είναι πανέμορφα· χωρίς αμφιβολία, τα καλύτερα του είδους τους.

“πετούσαν ψηλά;” ρωτάει ο μάγος.
“ναι, βέβαια. Κι εμείς, όπως μας ζητήσατε… Και τώρα;” ρωτάει ο νέος. “Θα τα σκοτώσουμε και θα πιούμε την τιμή από το αίμα τους;”
“όχι” λέει ο γέρος.
“να τα μαγειρέψουμε και να φάμε τη γενναιότητα από το κρέας τους;” προτείνει η νεαρή.
“όχι” ξαναλέει ο γέρος. “Κάντε ό,τι σας λέω. Πάρτε τα πουλιά και δέστε τα μεταξύ τους από τα πόδια μ’ αυτές τις δερμάτινες λωρίδες… Αφού τα δέσετε, αφήστε τα να φύγουν· να πετάξουν ελεύθερα.”

ο πολεμιστής και η νεαρή κοπέλα κάνουν ό,τι ακριβώς τους έχει πει ο μάγος, και στο τέλος ελευθερώνουν τα πουλιά.

ο αετός και το γεράκι προσπαθούν να πετάξουν, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να στριφογυρίζουν και να ξαναπέφτουν κάτω. Σε λίγα λεπτά, εκνευρισμένα που δεν καταφέρνουν να πετάξουν, τα πουλιά επιτίθενται με τσιμπήματα το ένα εναντίον του άλλου μέχρι που πληγώνονται.

“αυτό είναι το μαγικό. Μην ξεχάσετε ποτέ αυτό που είδατε σήμερα. Τώρα, είστε κι εσείς ένας αετός κι ένα γεράκι. Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλο, ακόμη κι αν το κάνετε από αγάπη, όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά επιπλέον, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε να πληγώνετε ο ένας τον άλλον. Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι.”

ιλυ..........

 σ' Αγαπώ.....

 

Ily.....................

💺

 

μέρες που είναι.... πίστεψε....

 

 

Καλημέρα....

 

βδομάδα των παθών και της Ανάστασης.....

λιαχτιδας φως....

 

έβρεχε....

έβρεχε ψιλή μονότονη βροχή

και η καρδιά μου μοναχή

πήρε τους δρόμους να σε βρει

κι' έβρεχε......

Ιλυ.........

πάρε της άνοιξης το φως.....

κλείσε τα μάτια στα βάσανα κι άνοιξε τη ψυχή σου
σε θέλω πάντα εδώ, μεσ' τη σκέψη σου να ζω να σου κρατώ το χέρι
πάρε της άνοιξης το φως,
πάμε να χτίσουμε φωλιές εκεί που ανθίζουν αγκαλιές....

ιλυ..........

κλείσε τα μάτια (ο χορός), Onirama

 

 

Ιλυ.......

 

η ... "αλήθεια των θαυμάτων"...

τα ποιήματα που ανθίζουν γύρω μας
εκείνα που δεν γράφονται
και δεν προφέρονται
τα ποιήματα που βλέπουμε
και σπάνια αναγνωρίζουμε
σπάνια ακούμε την εξαίσια μουσική τους
μας προκαλούν
να επιχειρήσουμε το αδύνατον

κι εμείς πιστοί στην προαιώνια εντολή
χαράζουμε ίχνη τους στο χαρτί
με δέος συνθέτουμε θαμπός εικόνες
εκστατικοί
μπροστά στη μυστική αλήθεια των θαυμάτων...

ιλυ......επιχειρώντας το αδύνατον....

 

με ανθονερο.... αγγέλων...

 

το δικό μου τραγούδι δε ... μοιάζει με άλλα...

σου το αφιερώνω το έγραψα για σένα

όταν θα το ακούσεις θα θυμάσαι εμένα

σου το αφιερώνω και αν το ψιθυρίσεις

θα έχω μια ελπίδα πως θα μ'αγαπήσεις

σου το αφιερώνω το έγραψα για σένα

όταν θα το ακούσεις θα θυμάσαι εμένα

σου το αφιερώνω και αν το ψιθυρίσεις

θα έχω μια ελπίδα πως θα μ'αγαπήσεις

το δικό μου τραγούδι δε ... μοιάζει με άλλα...

Ιλυ.......

δεν μπορώ να εξηγήσω....

 "δεν μπορώ να σας εξηγήσω. 

όλα τα λόγια ανάμεσα σε δύο ανθρώπους απαιτούν μια κοινή εμπειρία".

Μπόρχες

Ιλυ..........

μπορούμε......

 

έφευγε, ξαναγύριζε......

δεν ήταν άλλη η αγάπη μας, έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο  μέσα στο πρωινό χορτάρι ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας....

 

Ιλυ........

μιά αγκαλιά.....

 

καρδιά μου... καρδούλα μου......

 

το όνειρο είναι κομμάτι της ζωής...

 

Ιλυ......Όνειρο μου.....

γλυκα τα χείλη...

 ενα απογευματινό γλύκισμα -παγωτό- με μια γοβίτσα γεμάτη μυρωδάτες ομορφιές....

μια κουταλιά να πάρουν μια γλυκα τα χείλη....

ιλυ..........

μιά "αυστηρή" εικόνα...

 μέσα σε ενα ανθοστόλιστο περιβάλλον, μιά "αυστηρή" εικόνα.......

ιλυ........ 

 αγαπη μου...τι εχεις?......

σ'αγαπώ......

όποιος πολύ αγαπάει

πετάει μέσα στα σύννεφα

στη γη παραπατάει....?

με ένα χαμόγελο....

 

λιακάδα...

 

απ' τη λαχτάρα να σε δω,  σ' έχει ζωγραφισμένη....η σκέψη μου κι ένα λεπτό μακριά σου δεν πομενω.......

υπάρχει φως.....

 

η Καρδερίνα.....

 

ήξερα....!!!  πως μιλάει η Καρδερίνα.......

αγγίζοντας την τελειότητα....

 είναι εκείνοι που άγγιξαν κάποτε με όλο τους το κορμί την Τελειότητα......

Ιλυ..........

απ' την ώρα που σε είδα.....

 

ένα,...δύο,....τρία,....τέσσερα.......

ένα φιλάκι είναι λίγο, πολύ λίγο,
δύο φιλάκια είναι λίγα, τι να πω,
τρία φιλάκια είναι λίγο, πολύ λίγο,
δώσε μου τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

δώσ’ μου φιλιά πολλά, αμέτρητα, τρελά
κι εγώ βασίλισσα θα σ’ έχω στη καρδιά μου,
μη τσιγγουνεύεσαι, πάντα να σκέφτεσαι
πως τα φιλιά είν’ η καλύτερη δουλειά....

ιλυ........

όμορφα και με κέφι.....