αγαπώ να σ’ αγαπώ αδιάκοπα…

ο χρόνος σέρνεται πάνω στην άσφαλτο, προσδίδοντας ένα θαμπό ένστικτο…και τούτοι οι στίχοι μελαγχολούν….η σκέψη δεν κουράζεται να τρέχει σαν δρομέας….αγαπώ να σ’ αγαπώ αδιάκοπα…πάρε το σώμα σου και φέρτο μπροστά μου, τόσες φορές στο είπα…ανήκεις στη δική μας ζωή….το χαμόγελό σου λείπει, που μου τα εξηγούσε όλα….τα λουλούδια ανθίζουν και όπως τα βλέπω στα στέλνω….σου μιλώ, σου μιλώ, σου μιλώ…..να μη σώνεται η φωνή μου, να σε φτάνει αγαπημένα…..

ιλυ.........................