Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι: Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σ᾿ εμένα. Καλυμμένη απ᾿ τα μαλλιά ως τὰ νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο διάστικτο απ᾿ τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών. Οι πόροι σου εκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ιμερόεντα. Αρθρώνονται απόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιὲς εκρήξεις απ᾿ την πράξη του έρωτα (…) Κάτω από την κόκκινη αρκούδα ερωτευόμαστε απέραντα, πέρα απ᾿ το χρόνο κι απ᾿ τὸ θάνατο πέρα, σε μια μοναχική παγκόσμιαν ένωση. Τι όμορφη πού είσαι. Η ομορφιά σου με τρομάζει. Και σε πεινάω. Και σε διψάω. Και σου δέομαι: Κρύψου.
Ρίτσος
καληνύχτα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου