βραδινές βουτιές...

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω. Σου δέομαι: Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σ᾿ εμένα. Καλυμμένη απ᾿ τα μαλλιά ως τὰ νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο διάστικτο απ᾿ τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών. Οι πόροι σου εκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ιμερόεντα. Αρθρώνονται απόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιὲς εκρήξεις απ᾿ την πράξη του έρωτα (…) Κάτω από την κόκκινη αρκούδα ερωτευόμαστε απέραντα, πέρα απ᾿ το χρόνο κι απ᾿ τὸ θάνατο πέρα, σε μια μοναχική παγκόσμιαν ένωση. Τι όμορφη πού είσαι. Η ομορφιά σου με τρομάζει. Και σε πεινάω. Και σε διψάω. Και σου δέομαι: Κρύψου.

Ρίτσος

καληνύχτα....

το περπάτημα.....

το μονοπάτι σβήνει....άλλα δεν υπάρχουν...
τα μονοπάτια φτιάχνονται με το περπάτημα.....

έτσι σβήνουμε μαζί τους.....

αξίζεις ....

Όσο αξίζεις εσύ κι η καρδιά σου η χρυσή
δεν αξίζουν μαζί ο ουρανός κι όλη η γη, κι όλη η γη.


Μα εγώ σε σένα, καλή μου,
χρωστάω και τη ζωή μου,
μου άλλαξες την ψυχή μου,
...................
αλήτης θα καταντούσα
μα όλ’ αυτά μέχρι χτες.

Όσο αξίζεις εσύ κι η καρδιά σου η χρυσή..

το να γράφεις βιβλίο δε σημαίνει πως αξίζει....

το πραγματικό χειροκρότημα το παίρνει αυτός που ανθίζει μέσα σε ένα ακαταλαβηστικο περιβάλλον.....το παίρνει αυτός που λέει"καληνύχτα"....

...καλύτερα να πέσεις απ' τα σύννεφα...

μερικές φορες δεν κατανοούμε......
δεν θυμώνουμε....
όταν βρισκόμαστε μέσα στα σύννεφα, "ζαλιζόμαστε" και θέλουμε να κάνουμε ελεύθερη πτώση...

...παλεύοντας ακαταπόνητα....

...ο πόνος είναι μια αυταπάτη...όταν βρίσκεσαι σε παραλήρημα

...Θέατρο Σκιών....

 

aΛ2

μάρτυρας επίγειας αγαλλίασης...

η ζωή ένας πόλεμος, που δεν αισθάνεσαι όταν σκοτώνονται άνθρωποι...όπου οι φόβοι δεν μένουν κρυμένοι νεκροί και οι ελπίδες διάσπαρτα βομβαρδισμένες, γιατί γίναν μάρτυρες προσώπων, που λάτρευαν, υμνούσαν, άξιζαν τα δάκρυα τη χαρά τους....

νά ταν κάθε μέρα ...

νά ταν κάθε μέρα γιορτή.....

Ωραία που 'ναι η ........
μα να 'ταν πιο μεγάλη 
γιατί περνάει γρήγορα 
κι αργεί να έρθει η άλλη .....

εύκολα και δύσκολα....

είχα βρει έναν κήπο...

θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε 
σαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γυρνάνε 
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες 
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.

είχα βρει έναν κήπο 
για να κρύβομαι εκεί 
απ' τη ζωή όταν λείπω...

όταν ήμουν παιδί...

ατοπήματα....

εάν μιλάς συνέχεια μόνο εσύ, τότε θα έχεις πάντα «δίκιο»....

Μπαλζάκ, 1799-1850, Γάλλος συγγραφέας

μερικές φορές φτάνουμε στο σημείο, τα "θεωρήματα" να μην ισχύουν...μολονότι τα αναφέρουμε...

τα είδη των ανθρώπων

άνθρωποι και άνθρωποι..... όταν έγιναν άνθρωποι, είχαν φτάσει στο σημείο που γνώρισαν κάθε κομμάτι του είναι τους.... άλλαξαν και βρέθηκαν στο "=ένα"....όταν φτάσει κάποιος να γνωρίσει τον εαυτό του, είτε δεν το αντέχει και ξαναγυρίζει, είτε δεν το γνωρίζει ποτέ και συνεχίζει..... έτσι βλέπουμε να υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι, που δεν γνώρισαν τον εαυτό τους απ' όλες τις πλευρές....

"γραφικός χαρακτήρας"...

δεν είχω πει τίποτα σε κανέναν για τους φόβους μου, τους αληθινά μεγάλους φόβους δεν τους μοιράζεσαι..... αν το κάνεις παύουν να ειναι μεγάλοι.....τους μεγάλους φόβους τους έχουμε ανάγκη... κατά κάποιο τρόπο μας θυμίζουν οτι είμαστε ζωντανοί.....

φαντάσου...

κάνουμε και τίποτε άλλο!!!....αφού είμαστε εξορισμένοι.....

μια γραφή γεμάτη ιδέες, όραμα και ανθρωπισμό...

από το "η ημέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου".

ένα βιβλίο που προλαβαίνεις να διαβάσεις μια μέρα πριν από τις εκλογές....