ευχή.....

 

θησαυρός.....

 

λένε πως σε πανσέληνο.....

 

πιστός κι ακουραστος....

 

Μαγική....

 

ψυχή....

 

έλα.....

 

 

ότι αγαπάς....

 

κοντυλοφορος....

 

 

ουρανός.....

 

 

τα μικρά...

 

Jasmin...

 

ήταν ένας δράκος ....

ήταν κάποτε ένας δράκος που δεν είχε δύο κεφάλια, δεν έβγαζε φωτιές ούτε νερό από το στόμα του, δεν είχε μακριά, γαμψά νύχια, δεν ούρλιαζε να σε πονάν τα αυτιά σου, δεν περπατούσε βαριά να τρέμει όλη η γη.....κι όμως, αυτός ο δράκος ήταν πιο τρομερός, πιο τρομακτικός, πιο μισητός, πιο κακός και πιο φοβερός από όλους τους γνωστούς δράκους όλου του κόσμου....και ο βασιλιάς έπρεπε οπωσδήποτε να βρει κάποιον που να μπορεί να τον νικήσει.....

...

 

δειλινό....

κάποιο δειλινό σαν κόκκινο τριαντάφυλλο

κάποιο δειλινό μενεξεδένιο.....

...

 

ποιος είμαι?....

 ηταν κάποιος μια φορά.....

 

ποιός είμαι εγώ.... που τόλμησα.....

λουλούδια.....

 

" "

 

hi-tech αναγγελία....

«Λοιπόν γιατρέ;».
«Σκορδόπουλος δόκτωρ ογκολογίας, τον αγαπητό κύριο Ρέμο Βεργή, χαίρω πολύ
κύριε Βεργή».
«Παρομοίως, σας ακούω γιατρέ μου».
….
«Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε…».
«Μα δε χρειάζεται, δεν υπάρχει λόγος, πείτε μου έστω περίπου, πόσος χρόνος ζωής
μου απομένει…».
….
«Μπορεί μία εβδομάδα, μπορεί και έξι μήνες…».
Ο Ερμής Ζηρίτης πάγωσε καθώς συνειδητοποίησε τι είχε μόλις διαβάσει. Τον ήξερε τον Βεργή, του άρεσε η γραφή του, το στυλ, είχε κάτι μοναδικό και δεν επαναλαμβανόταν κιόλας, κάθε βιβλίο και νέα περιπλάνηση, και τώρα…
«Ρε τον φουκαρά τον Βεργή…».
«Αθάνατη τεχνολογία, αυτό είναι που λέμε hi-tech αναγγελία θανάτου…».....

«Ρε τον φουκαρά τον Βεργή! Και πώς το έμαθες εσύ μου ’λες;».

«Χθες το βράδυ που δεν είχα ύπνο, βγήκα ‘‘βόλτα’’ στο διαδίκτυο και ψάρεψα τον

διάλογο του Βεργή με τον γιατρό του»......

...

 

μου λείπεις.....

 

 

αφοσίωση......

 

Ily.........

το σύμπαν φταιει...

 

...

 

μερικές φορές η σιωπή....

 

απ' τη γλύκα...

 

κοίτα με....

κοίτα με στα μάτια και μην διστάζεις, μίλα μου
μην κρατάς σε εμένα μυστικά
φτάνουνε δυο χάδια και δυο φιλιά απ' τα χείλια μου
για να σου γλυκάνουν την καρδιά
πες μου γιατί μελαγχολείς, αγάπη μου
ποια πίκρα σε ζυγώνει
έλα κοντά μου να μου πεις, αγάπη μου
αυτό που σε πληγώνει
κλείνουνε τα μάτια μα ο πόνος είναι άγρυπνος
άσ' τον και έλα δώσε μου αγκαλιά
μην χαλάς τα βράδια ο κόσμος είναι άδικος
και γελά στο δάκρυ που κυλά.....

Ιλυ........

έλα κοντά μου να μου πεις, αγάπη μου

αυτό που σε πληγώνει.....

 

Ιλυ.....

ας γίνουμε κλέφτες στιγμών.....

 

τρις μηνες, ...ένας χρόνος, ....σήμερα....

 

Ιλυ.......έρωτά μ....

αποκόμματα απο τον Χορχε Μπουκαϊ στο βιβλίο του....

καρδιά μ...

 

τρία πόδια....

 

Ιλυ.....................

στους κόρφους ....

 

σαν άγιο εικόνισμα....

Πόλη πεντάμορφη
είσαι κυρά μου
Κυρά της θάλασσας
κι αρχόντισσα μου
Πόλη πεντάμορφη
να σεργιανίσω
μεσ' τα δρομάκια σου
κι ας ξεψυχήσω

Πόλη πεντάμορφη
είσαι κυρά μου
σαν άγιο εικόνισμα
και παναγιά μου
σαν άγιο εικόνισμα
να προσκυνήσω
το άγιο σώμα σου
κι ας ξεψυχήσω....

Ιλυ.....

το άλλο μισό....

 οι άνθρωποι συνεχίζουν να ψάχνουν εσαεί το άλλο τους μισό....

Ιλυ............

σε ποια ζωή....

σε ποια ζωή σε ξαναγνώρισα
σε ποια ζωή τα μάτια σου τα θεϊκά
τα ξαναείδα και με μάγεψαν
και μου `χουν κλέψει πάλι τώρα την καρδιά

σ’ ευχαριστώ για την αγάπη σου
με έφτασε ως τον ουρανό
ήτανε βάλσαμο στα λάθη μου
κι αυτό σου το χρωστώ

ήσουνα εκείνη που περίμενα
μία ολόκληρη ζωή
με σένα εγώ ξαναγεννήθηκα
και έγινα παιδί

Ιλυ.......

με πειράζει πολύ περισσότερο...

 

Ιλυ......

 

όσοι δεν πόνεσαν...

σαν πληγωμένος αετός, στην κάμαρά μας μπήκα
κι ούτε ανάσα, ούτε φως, ούτε αγκαλιά δεν βρήκα

όσοι δεν πόνεσαν, άσ’ τους να λένε κι όμως κυρία μου κι οι άνδρες κλαίνε

κι όσο σκεφτόμουνα πως είσαι μακριά μου...

Ιλυ....

 

 

μη το σκέφτεσαι....

 

εστιάζοντας σε μικρές λεπτομέρειες.....

 

 

λόγια ήτανε....

 

αγαπη.....

 

Ιλυ......

ακροβατώ.....

'στην εξοχή εκεί έχω αφήσει την ψυχή

στη πόλη αυτή, ούτε ελπίδα ούτε φιλί.

μες στο βυθό θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ

σε μια στροφή, στην άσφαλτο άδειο κορμί

κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ καρδιά μου,

κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου,

φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό....

Ιλυ..........

να της κόψει ένα κόκκινο άνθος....

καλημερα........

Ιλυ........

κι έσμιξεν η πλάση....

πνοή του ανέμου έσπειρε τ’ αστέρια
και συ, ουρανέ μου, έπεσες χορεύοντας στην αμμουδιά
κι ήρθε το κύμα να σε ξεδιψάσει
κι έγινε αγάπη κι έσμιξεν η πλάση...

Ιλυ.........

άκου....

... πια δεν έχω τίποτε άλλο 

μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα 

να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου 

να μυρίζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι 

επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο 

δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς 

είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου 

να μιλώ για σένα και για μένα....

είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς 

δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς 

τό χαμένο μου το αίμα και το μυτερό, μ’ ακούς 

μαχαίρι 

σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς 

και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ακούς 

είμ’ εγώ, μ’ ακούς 

σ’ αγαπώ, μ’ ακούς ...

άκου, άκου....

είμαι....